thirrjaislame.com

Blog

  • Ç’të pengon ty të mbulohesh?

    Ç’të pengon ty të mbulohesh?

    “Në zemrat e tyre kanë sëmundje, e All-llahu ua shton sëmundjen edhe më shumë, e për shkak se ata përgënjeshtruan, pësojnë dënim të dhembshëm.” [2:10]
    Dhe poashtu thotë: “…dhe ata që zemrat i kanë të sëmura dhe jobesimtarët të thonë: “Çka deshi All-llahu me këtë shembull?…” [74:31]
    Kur i referohet atyre që refuzojnë t’i marrin për bazë Kur’anin dhe sunnetin në gjykimet e tyre All-llahu, thotë: “E kur thirren që ndërmjet tyre të gjykojë All-llahu dhe i dërguari i Tij, një grup prej tyre nuk i përgjigjen asaj. Po nëse është që e drejta u takon atyre (në atë gjykim), ata i shkojnë atij të bindur e me respekt. A thua janë të sëmurë në zemrat e tyre apo mos dyshojnë (në të dërguarin) ose mos frikësohen se All-llahu dhe i dërguari i Tij do të gjykojë padrejt kundër tyre? Por jo, ata vetë janë zullumqarë.” [24:48-50]

    “Në zemrat e tyre kanë sëmundje, e All-llahu ua shton sëmundjen edhe më shumë, e për shkak se ata përgënjeshtruan, pësojnë dënim të dhembshëm.” [2:10]
    Dhe poashtu thotë: “…dhe ata që zemrat i kanë të sëmura dhe jobesimtarët të thonë: “Çka deshi All-llahu me këtë shembull?…” [74:31]
    Kur i referohet atyre që refuzojnë t’i marrin për bazë Kur’anin dhe sunnetin në gjykimet e tyre All-llahu, thotë: “E kur thirren që ndërmjet tyre të gjykojë All-llahu dhe i dërguari i Tij, një grup prej tyre nuk i përgjigjen asaj. Po nëse është që e drejta u takon atyre (në atë gjykim), ata i shkojnë atij të bindur e me respekt. A thua janë të sëmurë në zemrat e tyre apo mos dyshojnë (në të dërguarin) ose mos frikësohen se All-llahu dhe i dërguari i Tij do të gjykojë padrejt kundër tyre? Por jo, ata vetë janë zullumqarë.” [24:48-50]
    Kjo është sëmundja e dyshimit dhe devijimit.Ndërsa, në lidhje me lakminë e epshit dhe pasionin All-llahu kur flet për çështjen e shkeljes së kurorës thotë: “O gratë e Pejgamberit, ju nuk jeni si asnjë grua tjetër, nëse jeni të kujdesshme e ruheni, atëherë mos u llastoni në të folur e të lakmojë ai që ka sëmundje në zemrën e tij, por thuani fjalë të matura.” [33:32]Ilaçi i përshtatshëm për sëmundjet e zemrës (në lidhje me sëmundjet shpirtërore dhe emocionale) gjendet vetëm para duarve të pejgamberëve dhe të dërguarve të Allahut.
    Zemra përmirësohet duke përvetësuar dituri për Zotin dhe Krijuesin e saj, për emrat dhe cilësitë e Tij dhe për veprat dhe urdhërat e Tij.
    Zemra shërohet edhe duke i dhënë përparësi fitimit të kënaqësisë së All-llahut dhe duke parapëlqyer atë që don Ai (All-llahu) përderisa t’i shmanget vazhdimisht ndalesave të Tij (All-llahut) dhe asaj që do e shpiente në mërzi.
    Nuk ka jetë, shërim apo mirëqenie, përveçse përmes kësaj metode, të cilën mund ta japin vetëm të dërguarit.
    Është mendim i gabuar se ndonjëherë mund të gjindet rrugë tjetër për të fituar mirëqenien e zemrës, përpos nëpërmjet shembëlltyrës së të dërguarve të All-llahut.
    Këto gabime rezultojnë nga ngatërrimi i mirëqenies së vërtetë të zemrës me kënaqjen dhe forcimin e epsheve të ulta dhe pasioneve shtazarake.
    Kjo rrugë e largon zemrën nga fitimi i fuqisë dhe mirëqenies së vërtetë, madje rrezikon edhe ekzistencën e saj. Ata, të cilët nuk mund të bëjnë dallimin mes këtyre dy rrugëve do të duhej të vajtonin për shëndetin dhe për jetën e zemrave të tyre, apo edhe për mungesën e tyre.

    Marrë nga: www.al-islam.de

  • Rregullat e agjërimit 4

    Rregullat e agjërimit 4

    Tema e katërt : Agjërimi kaza , agjërimi i pëlqyeshëm , i ndaluar dhe i papëlqeshëm.
    Kjo temë përmban disa çështje :
    Çëshjta e parë : Agjërimi kaza

    Kur muslimani e prish një ditë agjërimin e Ramazanit pa arsye duhet të pendohet tek Allahu,  sepse është një gabim i madh, një gjë shumë e keqe dhe, përveç pendimit, të agjërojë kaza (agjërim zëvendësues) ato ditë që e ka prishur agjërimin në Ramazan. Kjo detyrë duhet kryer menjëherë sipas mendimit më të saktë të dijetarëve.

    Tema e katërt : Agjërimi kaza , agjërimi i pëlqyeshëm , i ndaluar dhe i papëlqeshëm.
    Kjo temë përmban disa çështje :
    Çëshjta e parë : Agjërimi kazaKur muslimani e prish një ditë agjërimin e Ramazanit pa arsye duhet të pendohet tek Allahu,  sepse është një gabim i madh, një gjë shumë e keqe dhe, përveç pendimit, të agjërojë kaza (agjërim zëvendësues) ato ditë që e ka prishur agjërimin në Ramazan. Kjo detyrë duhet kryer menjëherë sipas mendimit më të saktë të dijetarëve.
    Atij nuk i lejohej ta prishte agjërimin dhe normalisht duhej ta kryente në kohën e vet.Ndërsa, kur ai e prish agjërimin me arsye, si: menstruacionet , lehonia , sëmundja, ose shkaqe të tjera, detyrohet t’i agjërojë ato kaza, por nuk e ka detyrë t’i agjërojë menjëherë pasi t’i largohet arsyeja. Atij  i lejohet t’i vonojë deri para Ramazanit tjetër. Por është e pëlqyeshme ta kryejë agjërimin kaza sa më shpejt, sepse shpejtimi në heqjen e detyrimit është i pëlqyeshëm. Gjithashtu, është më e sigurtë për njeriun, sepse mund t’i dalë ndonjë shkak tjetër që e ndalon nga agjërimi, si sëmundja,   etj. Nëse e vonon deri sa të vijë Ramazani tjetër duke pasur arsye vonese, mund ta kryejë atë pas Ramazanit të dytë. dhe nëse e vonon deri në Ramazanin tjetër pa arsye, atëherë përveç agjërimit kaza ka për detyrë të ushqejë për çdo ditë një të varfër.Nuk është kusht në agjërimin kaza që ditët të agjërohen njëra pas tjetrës. Agjërimi është i saktë edhe nëse i agjëron ditët njëra pas tjetrës edhe nëse i agjëron të ndara,  sepse Allahu i Madhëruar ka thënë : ” Kush është i sëmurë ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera.” El Bekareh, 184. Pra Allahu i Madhëruar nuk ka vendosur në këtë agjërim kusht që të jetë në ditë të njëpasnjëshme.Çështja e dytë : Agjërimi i pëlqyeshëm

    Allahu me urtësinë dhe mëshirën e Tij ligjëroi për robërit disa punë nafile(vullnetare), të ngjashme me farzin, për t’u shtuar shpërblimet atyre që i zbatojnë dhe për t’u plotësuar mangësitë në punët e detyrueshme, sepse adhurimet e detyrueshme kur janë të mangëta plotësohen me nafile ditën e Gjykimit. Ditët që janë të pëlqyeshme të agjërohen janë, si vijon:

    1. Agjërimi i 6 ditëve të Sheualit . Transmeton Ebu Ejub El Ensari nga Profeti (salallau alejhi ue selem), se ka thënë : “Kush agjëron Ramazanin dhe e shoqëron me 6 ditë të Sheualit është njësoj sikur ka agjëruar gjithë kohën”. Transmeton Muslimi, nr . 1164

    2. Agjërimi i ditës së Arafatit për atë që nuk është në haxh. Transmeton Ebu Katade se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Unë shpresoj tek Allahu që t’u falë atyre që agjërojnë ditën e Arafatit gjynahet e një viti më parë dhe vitit që vjen”. Transmeton Muslimi, nr. 1162.

    Ndërsa për atë që është në haxh nuk është e pëlqyeshme agjërimi i ditës së Arafatit, sepse Profeti (salallahu alejhi ue selem) nuk agjëroi atë ditë, por piu në sy të gjithë njerëzv, pasi ngrënia e bën më të fortë atë që është duke kryer ritet e haxhit atë ditë.

    3. Agjërimi i ditës Ashurah. U pyet Profeti (salallahu alejhi ue selem) për agjërimin e ditës Ashurah dhe tha :” Shpresoj tek Allahu që t’i falë atij që e agjëron këtë ditë gjynahet e vitit të kaluar. Transmeton Muslimi, nr. 1162. Kjo është një pjesë e një hadithi të gjatë. Është e pëlqyeshme që bashkë me këtë ditë të agjërohet një ditë para, ose pas saj, sepse Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë : “Po jetova deri vitin e ardhshëm do të  agjëroj edhe ditën e nëntë.” Transmeton Muslimi, nr. 1133.

    Gjithashtu Profeti (salallahu alejhi ue selem)  ka thënë: ” Agjëroni një ditë para saj, ose një ditë pas saj që t’i kundërshtoni çifutët.” Transmeton Ahmedi, 5/241 dhe Ibn Huzejmeh, nr. 2095; por zinxhiri i transmetimit është i dobët. Mirëpo kjo gjë është transmetuar me zinxhir të saktë si fjalë e Ibn Abbasit radiallahu anhu.

    4. Agjërimi i ditës së hënë dhe të enjte çdo javë. Transmeton Aishja radiallahu anha se Profeti (salallahu alejhi ue selem) e ndiqte agjërimin e ditës së hënë dhe të enjte. Transmeton Ahmedi, 5/201 dhe Trimidhiu, nr. 745. Hadithin e ka saktësuar Tirmidhiu dhe Albani në librin e saktësimit të haditheve të Ibn Huzejmes, nr. 2116. Gjithashtu Profeti (salallahu alejhi ue selem),  ka thënë : ” Ditën e hënë dhe të enjte paraqiten punët tek Allahu, prandaj unë kam dëshirë të më paraqiten punët duke qenë agjërueshëm” Transmeton Tirmidhiu, nr. 751 ; Nesaiu, 1/322 dhe Ebu Daudi, nr. 2436.Hadithin e ka  saktësuar Tirmidhiu dhe Albani në librin Sahiut Tirmidhi,  nr. 596.

    5. Agjërimi i tri ditëve në çdo muaj, sepse Profeti (salallahu alejhi ue selem) i ka thënë Abdullah Ibn Amrit :” Agjëro tre ditë në çdo muaj sepse çdo sevab shkruhet me dhjetë, e kjo është njësoj sikur ke agjëruar gjithë kohën”. Transmeton Buhariu, nr. 1976. Gjithashtu transmeton Ebu Hurejreh radiallahu anhu :” Më ka porositur i dashuri im( salallahu alejhi ue selem) për tri gjëra : të agjëroj tri ditë në çdo muaj , të fal dy rekate duha dhe ta fal vitrin para se të fle.” Transmeton Buhariu, nr. 1981 . Është e pëlqyeshme që këto tri ditë të jenë ditët e bardha, domethënë dita e 13 , 14 dhe 15 ( sipas muajit hënor). Transmeton Ebu Dherri radiallahu anhu se Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë :” Kush ka dëshirë të agjërojë gjatë muajit të agjërojë tri ditët e bardha.” Transmeton Ahmedi, 5/152 dhe Nesaiu, 4/ 222 . Ky është teksti i Ahmedit. Këtë hadith e ka saktësuar Albani në Sahih Sunen Nesai, nr. 2277-2281.

    6. Agjërimi një ditë po një ditë jo, sepse profeti Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë : ” Agjërimi më i mirë është agjërimi i Daudit alejhi selam , agjëronte një ditë po një ditë jo”. Transmeton Buhariu, nr. 1976. Kjo është një nga punët më të mira nafile.

    7. Agjërimi i muajit Muharram, sepse Ebu Hurejreh radiallahu anhu transmeton nga Profeti (salallahu alejhi ue selem) se ka thënë :” Agjërimi më i mirë pas muajit të Ramazanit është agjërimi i muajit Muharrem dhe namazi më i mirë pas farzeve është namazi i natës”. Transmeton Muslimi, nr. 1163.

    8. Agjërimi i nëntë ditëve të Dhul Hixhes të cilat fillojnë me ditën e parë të muajit Dhul Hixheh dhe mbarojnë me ditën e nëntë e cila është dita e Arafatit. Argument për të janë argumentet e përgjithshme që kanë treguar vlerën e punëve të mira në këto ditë . Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë : ” Nuk ka ndonjë ditë që puna e mirë të jetë më e dashur tek Allahu se sa këto dhjetë ditë”. Transmeton Buhariu, nr. 969. Dihet që agjërimi është një prej punëve të mira.

    Çështja e tretë : Agjërimi i ndaluar dhe jo i pëlqyeshëm

    1. Është i papëlqyeshëm veçimi i muajit Rexheb me agjërim, sepse kjo është një prej veçorive të kohës së injorancës. Në atë kohë njerëzit e madhëronin këtë muaj. Por, nëse e agjëron këtë muaj bashkë me të tjerë, nuk konsiderohet i papëlqyeshëm sepse në këtë rast nuk ka asnjë dallim nga të tjerët. Transmetohet nga Ahmed Ibn Harsheh Ibn Hurr se ka thënë : Kam parë Umer Ibn Hatabin duke u rënë duarve atyre që agjëronin në Rexheb deri sa t’i vendosnin mbi ushqim dhe të hanin e thoshte :” Hani se ky muaj është një muaj që e madhëronin njerëzit në kohën e injorancës (para Islamit). Albani tregon se këtë hadith e ka transemtuar Ibnu Ebi Shejbeh dhe ka thënë është i saktë 🙁 Irua El Galil, 4/113)

    2. Është e papëlqyer të veçohet me agjërim dita e xhuma, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: Mos e veçoni ditën e Xhuma me agjërim, vetëm nëse agjëroni një ditë para ose një ditë pas.”Transmeton Buhariu, nr. 1985 dhe Muslimi, nr. 1144. Kështu që nëse i bashkangjit asaj një ditë tjetër nuk është  e papëlqyeshme.

    3. Është e papëlqyeshme të veçohet dita e shtunë me agjërim, sepse Profeti (salallahu alejhi ue selem)  ka thënë : ” Mos agjëroni të shtunën, vetëm se në raste të detyrueshme.”Transmeton Ebu Daudi,  nr. 2421 ; Tirmidhiu,  nr. 744; Ibn Maxheh, nr. 1726 dhe Hakimi, 1/ 435. hadithin e ks   saktësuar Albani( Sahih Tirmidhi, nr. 594) .

    Imam Tirmidhiu (Allahu e mëshiroftë), ka thënë pas këtij hadithi : “Kuptimi i papëlqyeshmërisë së agjërimit të ditës së shtunë është veçimi i saj,  sepse çifutët e madhërojnë atë ditë”.

    4. Agjërimi i ditës së dyshimtë është haram:

    Kjo është dita e tridhjetë e Sha’bani,t kur në qiell ka re dhe nuk dallohet hëna. Ndërsa kur qielli është i pastër atëherë nuk ka dyshim në të. Argument per këtë është hadithi i Ammarit( radiallahu anhu), ku thotë :” Kush agjëron ditën e dyshimtë (a është ditë ramazani apo sha’bani), ka kundërshtuar Ebul Kasimin (Profetin salallahu alejhi ue selem). Tansmeton Buhariu dhe Trimidhiu, nr. 689.

    Gjithashtu Profeti( salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ” Mos e paraprini Ramazanin me agjërimin e një ose dy ditëve para tij, përveç atij që agjëron vazhdimisht.” Transmeton Buhariu, nr. 1914. Kuptimi i hadithit është që nuk duhet  të agjërojmë një ose dy ditë para Ramazanit për të qenë të sigurtë, sepse agjërimi tij është i lidhur me shikimin e hënës. Ndërsa ai që agjëron shpesh nuk është e ndaluar të agjërojë edhe në këto ditë, sepse nuk ka lidhje me pritjen e Ramazanit . Gjithashtu,  veçohen prej kësaj ndalese rastet e agjërimit të detyrueshëm, si: agjërimi farz, agjërimi kaza ose nedhr.

    5. Është haram agjërimi i dy ditëve të festave të Bajramit. Transmetohet nga Ebu Sa’id El Hudriu (radiallahu anhu) se ka thënë: “Ka ndaluar Profeti salallahu alejhi ue selem agjërimin e Fitër Bajramit dhe Kurban Bajramit.” Transmeton Buhariu, nr. 1991. Gjithashtu Umer Ibn Hat-tabi (radiallahu anhu) ka thënë: ” Ka ndaluar Profeti salallahu alejhi ue selem agjërimin e këtyre dy ditëve , ditën kur çilni agjërimin tuaj dhe ditën kur hani prej kurbaneve tuaja”.Transmeton Buhariu, nr. 1990.

    6. Është i papëlqyeshëm agjërimi i tri ditëve të teshrikut, të cilat janë tri ditët pas Kurban Bajramit (dita 11, 12 dhe 13). Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Ato janë ditë ngrënie, pirjeje dhe përkujtimi për Allahun e Madhëruar”. Transmeton Muslimi, nr. 1141. Gjithashtu, ka thënë : “Dita e Arafatit , dita e kurbanit dhe ditët e teshrikut janë festat e muslimanëve. Ato janë ditë ngrënieje dhe pirjeje.”Transmeton Tirmidhiu nr. 777. Hadithin e ka saktësuar Albani në Sahihu Tirmidhi, nr. 620. Por i është lejuar atij që kryen haxh mutemeti, ose kiran, kur nuk ka mundësi për kurban, të agjërojë në këto ditë. Transmetohet nga Aishja (radillahu anha) dhe Ibn Umer (radiallahu anhuma),  se kanë thënë : Nuk lejohet agjërimi i ditëve të teshrikut, me përjashtim të atij që nuk ka mundësi të presë kurban.” Transmeton Buhariu, nr. 1997, 1998.

    Përgatiti një grup dijetarësh në Medinen Muneuereh pranë shtëpisë botuese të Kur’anit

    Përktheu Abdurrahim Balla

    www.teuhidi.com

  • Rregullat e agjërimit 3

    Rregullat e agjërimit 3

    Tema e tretë :gjërat e pëlqyera dhe të papëlqyera në agjërim.
    Në këtë temë do të trajtojmë dy çështje
    Çështja e parë :gjërat  e  pëlqyeshme të agjërimit.
    Agjëruesi duhet të ketë parasysh  gjërat e mëposhtme:

    1. Ngrënien e syfyrit, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :”hani syfyr sepse syfyri ka bereqet”. Transmeton Buhariu, nr. 1923 dhe Muslimi, nr. 1095.

    Syfyr quhet kur ha shumë ose pak, madje edhe duke pirë një gllënkë ujë. Koha e syfyrit është që nga mesi i natës deri në hyrjen e agimit .

    2. Vonimi i syfyrit. Transmeton Zejd Ibn Thabit (radiallahu anhu) :” Hëngrëm syfyr me profetin salallahu alejhi ue selem e më pas u ngritëm për tu falur ( sabahun). Sa kohë kishte ndërmjet tyre ( syfyrit dhe namazit të sabahut), -e pyetën profetin salallahu alejhi ue selem. – Sa për të kënduar 50 ajete, -tha ai.” Transmeton Buhariu, nr. 575 dhe Muslimi, nr. 1097. Ky është teksti i Muslimit.

    3. Është i pëlqyer shpejtimi i iftarit menjëherë, sa të sigurohet se ka perënduar dielli. Transmeton Sehl Ibn Sa’d se profeti ka thënë :” Do jenë njerëzit në mirësi përderisa e shpejtojnë iftarin. ” Transmeton Buhariu, nr. 1957 dhe Muslimi, nr. 1098

    4. Çelja e iftarit me hurma arabe e nëse nuk ka atëherë me ujë. Transmeton Enesi( radiallahu anhu) se :”Profeti salallahu alejhi ue selem e çilte iftarin me disa kokrra hurma të freskëta arabe, nëse nuk kishte çilte me të vjetra dhe nëse nuk kishte çilte me ujë”. Transmeton Ebu Daudi, nr. 2356 ; Tirmidhiu, nr. 696 dhe e saktësoi  Begauiu në librin sherh Es-suneh. Gjithashtu e saktësoi Albani në librin “Saktësimi i librit të Tirmidhiut”, nr. 560. E nëse nuk gjen gjë për të çelur iftarin bën njet për ta çelur dhe mjafton.

    5. Lutja në kohën e iftarit dhe gjatë agjërimit,  sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Tre personave nuk u kthehet lutja mbrapë : agjëruesit , prijësit të drejtë , dhe atij që i kanë bërë padrejtësi. ” Transmeton Tirmidhiu, nr. 2526; por Bejhekiu, 3/345 e të tjerë  kanë transmetuar nga Enesi se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : Tre lutje nuk kthehen mbrapë : lutja e prindit , lutja e agjëruesit dhe lutja e udhëtarit”. E saktësoi Albani Silsiletu sahihah, nr. 1797

    6. Të japësh sa më shumë sadaka , të lexosh Kur’an, t’u japësh iftar agjëruesve e të gjitha punët e mira : Transmetohet nga Ibn Abbasi se ka thënë: Profeti salallahu alejhi ue selem ishte njeriu më bujar dhe më shumë se kurrë në Ramazan, kur e takonte Xhibrili. Ai e takone në çdo natë të Ramazanit dhe i mësonte (profetit salallahu alejhi ue selem) Kur’anin. Kështu profeti salallahu alejhi ue selem kur e takonte Xhibrili ishte më i shpejtë në bujari se era”. Transmeton Buhariu, nr. 6 dhe Muslimi, nr. 2308

    Tema e tretë :gjërat e pëlqyera dhe të papëlqyera në agjërim.
    Në këtë temë do të trajtojmë dy çështje
    Çështja e parë :gjërat  e  pëlqyeshme të agjërimit.
    Agjëruesi duhet të ketë parasysh  gjërat e mëposhtme:1. Ngrënien e syfyrit, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :”hani syfyr sepse syfyri ka bereqet”. Transmeton Buhariu, nr. 1923 dhe Muslimi, nr. 1095.Syfyr quhet kur ha shumë ose pak, madje edhe duke pirë një gllënkë ujë. Koha e syfyrit është që nga mesi i natës deri në hyrjen e agimit .

    2. Vonimi i syfyrit. Transmeton Zejd Ibn Thabit (radiallahu anhu) :” Hëngrëm syfyr me profetin salallahu alejhi ue selem e më pas u ngritëm për tu falur ( sabahun). Sa kohë kishte ndërmjet tyre ( syfyrit dhe namazit të sabahut), -e pyetën profetin salallahu alejhi ue selem. – Sa për të kënduar 50 ajete, -tha ai.” Transmeton Buhariu, nr. 575 dhe Muslimi, nr. 1097. Ky është teksti i Muslimit.

    3. Është i pëlqyer shpejtimi i iftarit menjëherë, sa të sigurohet se ka perënduar dielli. Transmeton Sehl Ibn Sa’d se profeti ka thënë :” Do jenë njerëzit në mirësi përderisa e shpejtojnë iftarin. ” Transmeton Buhariu, nr. 1957 dhe Muslimi, nr. 1098

    4. Çelja e iftarit me hurma arabe e nëse nuk ka atëherë me ujë. Transmeton Enesi( radiallahu anhu) se :”Profeti salallahu alejhi ue selem e çilte iftarin me disa kokrra hurma të freskëta arabe, nëse nuk kishte çilte me të vjetra dhe nëse nuk kishte çilte me ujë”. Transmeton Ebu Daudi, nr. 2356 ; Tirmidhiu, nr. 696 dhe e saktësoi  Begauiu në librin sherh Es-suneh. Gjithashtu e saktësoi Albani në librin “Saktësimi i librit të Tirmidhiut”, nr. 560. E nëse nuk gjen gjë për të çelur iftarin bën njet për ta çelur dhe mjafton.

    5. Lutja në kohën e iftarit dhe gjatë agjërimit,  sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Tre personave nuk u kthehet lutja mbrapë : agjëruesit , prijësit të drejtë , dhe atij që i kanë bërë padrejtësi. ” Transmeton Tirmidhiu, nr. 2526; por Bejhekiu, 3/345 e të tjerë  kanë transmetuar nga Enesi se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : Tre lutje nuk kthehen mbrapë : lutja e prindit , lutja e agjëruesit dhe lutja e udhëtarit”. E saktësoi Albani Silsiletu sahihah, nr. 1797

    6. Të japësh sa më shumë sadaka , të lexosh Kur’an, t’u japësh iftar agjëruesve e të gjitha punët e mira : Transmetohet nga Ibn Abbasi se ka thënë: Profeti salallahu alejhi ue selem ishte njeriu më bujar dhe më shumë se kurrë në Ramazan, kur e takonte Xhibrili. Ai e takone në çdo natë të Ramazanit dhe i mësonte (profetit salallahu alejhi ue selem) Kur’anin. Kështu profeti salallahu alejhi ue selem kur e takonte Xhibrili ishte më i shpejtë në bujari se era”. Transmeton Buhariu, nr. 6 dhe Muslimi, nr. 2308
    7. Është e pëlqyeshme që njeriu të falet sa më shumë natën sidomos dhjetë ditët e fundit të Ramazanit. Transmetohet nga Aishja radiallahu anha se ka thënë :” Kur hynte dhjetë ditëshi i fundit profeti salallahu alejhi ue selem shtrëngonte izarin dhe nuk flinte natën (falej), por zgjonte edhe familjen e tij. Transmeton Buhariu, nr. 2024 dhe Muslimi, nr. 1174. Gjithashtu ka thënë profeti salallahu alejhi ue selem :” Kush  falet në muajin e Ramazanit me besim dhe duke shpresuar shpërblim i falen gjynahet e mëparshme”. Transmeton Muslim, nr.759

    8. Umra, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :”Një umre në Ramazan është e barabartë me një haxh.” Transmeton Buhariu, nr. 1782 dhe Muslimi, nr.  1256

    9. Është e pëlqyeshme të thuash : jam me agjërim, kur dikush të ofendon. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :”Kur dikush prej jush është në agjërim të mos thotë fjalë të këqija, as të mos bërtasë e nëse dikush e ofendon, ose e lufton t’i thotë : unë jam duke agjëruar”. Transmeton Buhariu, nr. 1904 dhe Muslimi, nr. 1151.  Ky është teksti i Buhariut.

    Çështja e dytë : Gjërat e papëlqyeshme në agjërim

    Disa gjëra janë të papëlqyeshme për agjëruesin,  pasi mund ta çojnë në  cënimin e agjërimit të tij dhe pakësimin e shpërblimit. Ato janë si vijon :

    1. Futja e ujit në gojë dhe hundë në maksimum, sepse mund të çojë në hyrjen e ujit në brendësi të trupit . Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Thithe ujin (me hundë) deri në maksimum, vetëm nëse je agjërues (mos e vepro këtë).” Transmeton Tirmidhiu, nr. 788 dhe e saktësoi;  Nesaiu, nr. 1/66; Ibn Maxheh, nr. 407 dhe e saktësoi Albani në librin Es Sihahu;  Nesai, nr. 85.

    2. Puthja e gruas me epsh dhe nuk është i sigurtë për vetëpërmbajtje. Kështu që është e papëlqyeshme puthja e gruas për agjëruesin, sepse mund ta çojë në ndezjen e epshit dhe mandej drejt prishjes së agjërimit me anë të daljes së spermës,  ose duke përfunduar në mardhëniet seksuale. Nëse është i sigurtë në vetvete që nuk i prishet agjërimi, nuk është problem, sepse profeti salallahu alejhi ue selem puthte edhe pse ishte në agjërim. – Por ai ishte njeriu më i përmbajtur, – thotë Aishja radiallahu anha. Transmeton Buhariu, nr. 1927 , dhe Muslimi,  nr. 1106).  Gjithashtu duhet të largohet nga çdo gjë që nxit epshin , si : shikimi i vazhdueshëm tek gruaja, apo mendimi rreth mardhënieve seksuale, sepse këto gjëra mund ta çojnë njeriun deri në gjendje  ejakulimi ose marrdhënie  seksuale.

    3. Gëlltitja e sekrecioneve të hundës, sepse shkojnë në brendësi të trupit dhe i japin atij fuqi,  shto këtu  edhe qenien e tyre të neveritshme dhe të dëmshme.

    4. Provimi i ushqimit pa pasur nevojë , por nëse është e  nevojshme , është guzhinier, nuk është problem me kusht që të mos shkojë deri në fyt.

    Përgatiti një grup dijetarësh në Medinen Muneuereh pranë shtëpisë botuese të Kur’anit

    Përktheu Abdurrahim Balla

    www.teuhidi.com

  • Rregullat e agjërimit 2

    Rregullat e agjërimit 2

    Tema e dytë : Arsyet që lejojnë çeljen e agjërimit dhe gjërat që e  prishin atë.
    Në këtë  temë do të trajtojmë dy çështje .
    a.Arsyet që lejojnë çeljen e agjërimit të Ramazanit
    Lejohet të mos agjërohet në muajin e Ramazanit kur personi ka një nga këto shkaqe:

    Tema e dytë : Arsyet që lejojnë çeljen e agjërimit dhe gjërat që e  prishin atë.
    Në këtë  temë do të trajtojmë dy çështje .
    a.Arsyet që lejojnë çeljen e agjërimit të Ramazanit
    Lejohet të mos agjërohet në muajin e Ramazanit kur personi ka një nga këto shkaqe:
    1. Sëmundja dhe mosha e thyer. Lejohet për të sëmurin, që mund të shërohet, të mos agjërojë e kur të shërohet të zëvendësojë ditët që ka lënë. Allahu i Madhëruar thotë : “Kush prej jush është i sëmurë ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera.” El Bekareh, fq. 184. Gjithashtu thotë : “Kush e përjeton muajin ta agjërojë e kush është i sëmurë, ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera”. El Bekare, fq. 185Sëmundja, që e lejon prishjen e agjërimit, duhet të jetë në atë shkallë sa të vështirësojë agjërimin njeriut. Ndërsa i sëmuri që nuk ka shpresë për shërim, ose nuk ka mundësi të agjërojë asnjëherë, si njerëzit në moshë të thyer, u lejohet ta prishin agjërimin dhe nuk e kanë detyrë agjërimin kaza (zëvendësues) në kohë tjetër, por duhet të ushqejnë për çdo ditë (ramazani) një të varfër. Allahu i madhëruar e ka  konsideruar ushqimin e të varfërve të barabartë me agjërimin në fillimin e ligjërimit të agjërimit, kur ishte e lejuar të zgjidhje, ose të agjëroje,  ose të ushqeje për çdo ditë një të varfër. Për këtë arsye ushqimi është zëvendësues i agjërimit në rast se  njeriu ka arsye.Imam Buhariu ( Allahu e mëshiroftë ) thotë : “Ai që është i thyer në moshë nëse nuk ka mundësi të agjërojë të japë ushqim, sepse Enesi( radiallahu anhu), kur u plak dha ushqim për të varfërit në vend të agjërimit një ose dy vjet.” Ibnu Abbasi radiallahu anhu ka thënë : “Burri i thyer në moshë, ose gruaja e thyer në moshë, nëse nuk kanë mundësi të agjërojnë le të ushqejnë për çdo ditë nga një të varfër. (Libri i saktë i Buhariut, kapitulli i agjërimit, nr. 4505). Nëse agjëron, agjërimi i tij konsiderohet i saktë.

    2. Udhëtimi. Lejohet për udhëtarin ta prishë agjërimin në Ramazan por është detyrë ta zëvendësojë atë ditë që prishi, sepse Allahu i Madhëruar thotë : “Kush prej jush është i sëmurë, ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera”. El Bekareh, fq. 184. Gjithashtu thotë : “Kush e përjeton muajin ta agjërojë e kush është i sëmurë, ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera”. El Bekare,fq. 185. Ndërsa  profeti, salallahu alejhi ue selem, atij që e pyeti për agjërimin në udhëtim i tha: “nëse dëshiron agjëro dhe nëse dëshiron mos agjëro”. Transmeton Buhariu, nr. 1943. Vetë profeti, salallahu alejhi ue selem, si dhe shokët e tij gjatë udhëtimit për në Mekë në Ramazan e prishën agjërimin, kur arritën në Kedid.”  Transmeton Buhariu, nr. 1944. Prishja e agjërimit lejohet në udhëtimin e gjatë, në të cilin lejohet edhe shkurtimi i namazit. Udhëtim i gjatë quhet ai udhëtim që është 48 milje, ose rreth 80 km.

    Udhëtimi që lejon prishjen e agjërimit në Ramazan duhet të jetë udhëtim i lejuar në Islam . Ndërsa udhëtimi që bëhet për arsye të ndaluara në Islam, ose që bëhet për t’iu shmangur agjërimit nuk e lejon  prishjen e tij.

    Nëse udhëtari agjëron , agjërimi konsiderohet i saktë. Argument për këtë është hadithi i Enesit, radiallahu anhu. – Udhëtonim me profetin salallahu alejhi ue selem e nuk e qortonte agjëruesi atë që nuk agjëronte dhe as ai që nuk agjëronte atë që agjëronte, – thotë ai. Transmeton Buhariu, nr. 1947. Agjërimi duhet të mos jetë i vështirë, ose i dëmshëm për të, sepse nëse është i tillë, atëherë çelja është më e pëlqyeshme. Ky është një lehtësim nga ana e  Allahut të Madhëruar. Profeti salallahu alejhi ue selem pa në udhëtim një person që agjëronte dhe i bënin hije njerëzit nga vapa e madhe, të mbledhur rreth tij. Atëherë, profeti salallahu alejhi ue selem tha: ” Nuk është bamirësi agjërimi në udhëtim.” Transmeton Buhariu, nr. 1946.

    3. Menstruacionet dhe lehonia. Nuk i lejohet gruas në kohën e menstruacioneve dhe lehonisë të agjërojë, ndaj detyrohet ta prishë agjërimin dhe, nëse agjëron, nuk i quhet ky agjërim . Argument për këtë është hadithi i Ebu Said El Hudriut( radiallahu anhu), se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Kur gruaja është me menstruacione a nuk e le namzain dhe agjërimin?! Kjo është mangësia e fesë së saj”. Transmeton Buhariu, nr. 304. Ajo detyrohet që ato ditë t’i zëvendësojë (kur të pastrohet), sepse Aishja radiallahu anha thoshte :” Na ndodhte  kjo gjë dhe u urdhëruam që të zëvendësojmë agjërimin por jo namazin.” Transmeton Muslimi, nr. 335.

    4. Shtatëzania dhe gjidhënia. Kur gruaja është shtatëzanë, ose i jep gji fëmijës dhe ka frikë për shëndetin e saj, ose të fëmijës, lejohet të mos agjërojë. Argument për këtë është hadithi i Enesit( radiallahu anhu), se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :”Allahu i ka hequr udhëtarit nga detyrimi gjysmën e namazit dhe agjërimin, ndërsa gruas shtatëzanë dhe asaj që është me gjidhënie i ka hequr detyrën e agjërimit”.  Transmeton Tirmidhiu, nr. 715 dhe e ka saktësuar ;Nesaiu, 2/103; Inb Maxheh, 1667 dhe e ka saktësuar Albani në saktësimin e librit të Nesaiut me nr. 2145. Kështu që gruaja shtatëzanë dhe ajo që i jep gji fëmijës ka për detyrë ti zëvendësojë ato ditë që nuk i agjëroi. Ndërsa kur ato kanë frikë edhe për fëmijët e tyre ushqejnë nga një të varfër për çdo ditë (që nuk agjëruan) dhe i zëvendësojnë ato me agjërim më pas. Ibn Abbasi ka thënë :”Gruaja shtatëzanë dhe ajo që i jep gji fëmijës kur kanë frikë për fëmijët e tyre u lejohet të mos agjërojnë, por duhet të ushqejnë nga një të varfër për çdo ditë”.Transmeton Ebu Daudi, nr. 2317,  2318, e saktësoi Albani në librin Irua el galil, 4/18 – 25. Një gjë e tillë është transmetuar edhe nga Ibn Umer radiallahu anhu.

    Kështu që shkaqet për të cilat lejohet prishja e agjërimit janë katër : udhëtimi , sëmundja, menstruacionet dhe lehonia dhe frika prej dëmit që mund të ketë nga agjërimi gruaja që është shatëzanë ose me gjidhënie.

    Çështja e dytë : Gjërat që  prishin agjërimin.

    Ato janë si vijon:

    1. Ngrënia dhe pirja me dashje. Allahu i Madhëruar thotë : “Hani dhe pini deri sa të dallohet peri i bardhë nga peri i zi në agim,  më pas plotësojeni agjërimin deri në mbrëmje” El Bekareh,fq. 187. Ky ajet na sqaron se agjëruesit nuk i lejohet ngrënia dhe pirja pas ardhjes së agimit deri në mbrëmje, d.m.th. deri sa të perëndojë dielli. Ndërsa kur dikush ha ose pi me harresë, agjërimi i tij konsiderohet i saktë. Por është detyrë për të ta ndërpresë atë në momentin që kujtohet. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Kush harron që është duke agjëruar dhe ha, ose pi le ta plotësojë agjërimin e vet sepse e ka ushqyer Allahu”. Transmeton Buhariu, nr. 1933 dhe Muslimi,  nr. 1155 nga Ebu Hurejreh radiallahu anhu.

    Prishet agjërimi me pikat (e ilaçit) që hidhen në hundë dhe me çdo gjë që hyn në trup, edhe pse nuk hyn nga goja, por që kryen funksionin e ushqimit,  si serumi.

    2. Mardhëniet seksuale e prishin agjërimin. Kështu që ai që bën mardhënie duke qënë i agjërueshëm e ka prishur agjërimin e tij dhe ka për dertyrë të pendohet tek Allahu i Madhëruar dhe të bëjë istigfar,  sikurse ka për detyrë të zëvendësojë ditën që e prishi e përveç kësaj, ka për detyrë të kryejë shlyerjen e këtij mëkati duke liruar një skllav, nëse nuk gjen, të agjërojë dy muaj të njëpasnjëshëm  dhe, nëse nuk ka mundësi, të ushqejë 60 të varfër. Transmeton Ebu Hurejreh radiallahu anhu :” Ishim ulur tek profeti salallahu alejhi ue selem ndëkohë erdhi një burrë dhe i tha : O i dërguari i Allahut u shkatërrova.- Pse,  i  tha. – Bëra mardhënie me gruan time ndërkohë që isha në agjërim . – A ke ndonjë skllav që ta lirosh? –Jo, -tha. – A ke mundësi të agjërosh 60 ditë njëra pas tjetrës ? – Jo, – tha. – A ke mundësi të ushqesh 60 të varfër ? –Jo, – i tha.  Atëherë heshti profeti salallahu alejhi ue selem ndërkohë i sollën një shportë me hurma. – Kush është ai që më pyeti?  : -Unë, o i dërguari i Allahut, – u përgjigj. -Merre këtë dhe jepja të varfërve . -T’ia jap atij që është më i varfër se unë o i dërguari i Allahut ? Pasha Allahun nuk ka në këto dy lagje (e ndërmjet tyre) familje më të varfër se unë. Atëherë qeshi profeti salallahu alejhi ue selem dhe i tha:” Çoja famijes tënde”. Transmeton Buhariu, nr. 1936 dhe Muslimi, nr. 1111.

    E ngjashme me mardhëniet seksuale është edhe dalja e spermës me qëllim kur agjëruesi puth gruan, kur e prek atë, ose kur masturbon apo në forma të tjera, i prishet agjërimi,  sepse ky është epsh dhe bie në kundërshtim me agjërimin. Prandaj është detyrë për këtë njeri ta zëvendësojë këtë ditë duke agjëruar një ditë tjetër,  por nuk është detyrë kefareti, sepse ai është i detyrueshëm vetëm në rastin e mardhënieve seksuale, ngaqë argumenti është specifik për të. Në rastet kur njeriu është në gjumë dhe i del sperma, ose kur i del pa epsh,  është i sëmurë, edhe pse nuk është në gjumë nuk i prishet agjërimi, pasi ajo ndodh pa dëshirën e tij.

    3. Të vjellurit me dashje, domethënë të nxjerrësh ushqimin e  stomakut nga goja me dashje. Ndërsa kur del pa dëshirën e njeriut nuk ndikon në agjërimin e tij. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Kush vjell pa dëshirën e tij nuk ka detyrë të agjërojë kaza (dmth një ditë tjetër zëvendësuese), ndërsa kush vjell me dashje  duhet të agjërojë kaza.” (Transmeton Ebu Daudi,  nr. 2380 ; Tirmidhiu, nr. 720 ; Ibn Maxheh, nr. 1676 e saktësoi Albani në librin saktësimi i librit të Ibn Maxheh, nr. 1368.

    4. Hixhamja. Nxjerrja e gjakut prej lëkurës, jo prej damarëve. Ai që bën hixhame duke qënë me agjërim e ka prishur agjërimin e tij, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” E ka prishur agjërimin ai që u kryen hixhame të tjerëve dhe ai që e bën në trupin e tij”. Transmeton Ebu Daudi, nr. 2367 ; Ibn Huzejmeh, nr. 1983 , saktësoi Albani në librin Saktësimi i haditheve të Ibn Huzejmes, 3/236. Kështu që edhe agjërimi i atij që ua kryen të tjerëve hixhamen prishet, por kur e kryen me mjete të tjera, pa e thithur gjakun me gojë, nuk i prishet. Allahu e di më mirë.

    E ngjashme me hixhamen është edhe nxjerrja e gjakut nga damarët ose nxjerrja e tij për ta dhuruar . Ndërsa dalja e gjakut nga plagët,  ose kur del nga hundët, heqja e dhëmballës nuk e prishin agjërimin..

    5. Dalja e gjakut të mensturacioneve dhe lehonisë . Kur gruaja shikon daljen e këtij gjaku duhet ta prishi  agjërimin dhe ka për detyrë t’i zëvendësojë ato ditë, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë :” Kur gruaja është me menstruacione a nuk e lë namazin dhe agjërimin ?! Transmeton Buhariu, nr. 304.

    6. Kur njeriu vendos me zemër  ta prishë agjërimin. Ai që vendos (bën njet me zemër) ta çelë  agjërimin para se të vijë koha e çeljes e ka prishur agjërimin,  edhe pse nuk ka ngrënë gjë. Sepse njeti është një prej dy shtyllave të agjërimit e  nëse njeriu e prish atë me qëllim i prishet agjërimi.

    7. Dalja nga Islami, sepse ajo bie në kundërshtim me adhurimin. Allahu i Madhëruar thotë :” nëse ti i bën shok Atij do të t’i fshijë punët e tua (të mira)” Ez-zumer, 65}

    Përgatiti një grup dijetarësh në Medinen Muneuereh pranë shtëpisë botuese të Kur’anit

    Përktheu nga arabishtja: Abdurrahim Balla

    www.teuhidi.com

  • Rregullat e agjërimit 1

    Rregullat e agjërimit 1

    Tema e parë : Parathënie për agjërimin.
    Çështja e parë : Përkufizimi i agjërimit dhe shtyllat e tij.
    Përkufizimi : Agjërim ((?????? në gjuhën arabe domethënë të ndalohesh nga diçka . Ndërsa në terminologjinë fetare domethënë : të ndalohesh nga ngrënia , pirja dhe gjëra të tjera që e prishin agjërimin  nga hyrja e agimit deri në perëndim të diellit me qëllim adhurimi (për të adhuruar Allahun me këtë vepër) .

    Tema e parë : Parathënie për agjërimin.
    Çështja e parë : Përkufizimi i agjërimit dhe shtyllat e tij.
    Përkufizimi : Agjërim ((?????? në gjuhën arabe domethënë të ndalohesh nga diçka . Ndërsa në terminologjinë fetare domethënë : të ndalohesh nga ngrënia , pirja dhe gjëra të tjera që e prishin agjërimin  nga hyrja e agimit deri në perëndim të diellit me qëllim adhurimi (për të adhuruar Allahun me këtë vepër) .
    Shtyllat e tij. Nga përkufizimi kuptojmë se agjërimi përmban dy shtylla, të cilat janë :Të largohesh nga ato gjëra që e prishin agjërimin nga hyrja e agimit deri në perëndim të diellit . Argument për këtë është fjala e Allahut të Madhëruar :”Tani prekini ato dhe kërkoni atë që jua ka shkruar Allahu . Hani dhe pini deri sa të  dallohet peri i bardhë nga i ziu në agim . Më pas plotësojeni agjërimin deri në mbrëmje”.{El Bekare 187}. Peri i bardhë dhe peri i zi nënkupton zbardhjen e ditës dhe errësirën e natës.
    Nijeti që do të thotë se agjëruesi duhet të synojë me këtë agjërim adhurimin e  Allahut të Madhëruar . Me anë të nijetit dallohen punët që janë adhurim nga ato të cilat nuk janë të tilla, sikurse me anë të tij dallohen adhurimet nga njëra tjetra. Kështu, agjëruesi bën nijet  agjërimin e muajit të ramazanit, ose ndonjë agjërim tjetër . Argument për këtë është fjala e profetit salallahu alejhi ue selem : “Punët janë sipas qëllimit” . (Transmeton Buhariu, nr. 1 dhe Muslimi, nr. 1907).Çështja e dytë : Gjykimi i agjërimit të Ramazanit dhe argumentimi i tij.Allahu i Madhëruar e ka bërë detyrë agjërimin e muajit të Ramazanit dhe e ka bërë atë një nga shtyllat e Islamit . Argumente për këtë kemi ajetin që thotë :”O ju që keni besuar është bërë detyrë për ju agjërimi, siç ishte bërë për ata që ishin para jush, që të bëheni të devotshëm”.El Bekare, fq. 183; dhe ajetin që thotë :”Muaji i Ramazanit  në të cilin ka zbritur Kur’ani i cili është udhëzim për njerëzit dhe sqarim për udhëzimin dhe dallim (ndërmjet të vërtetës dhe të kotës). Prandaj kush e përjeton këtë muaj ta agjërojë atë. El Bekare, fq. 185.

    Gjithashtu argument është hadithi që ka transmetuar Abdullah Ibën Umer radiallahu anhuma nga profeti salallahu alejhi ue selem, se ka thënë : “Është ndërtuar Islami mbi pesë (shtylla) : dëshminë se nuk ka të adhuruar tjetër veç Allahu dhe Muhamedi është i dërguari i Tij ,  faljen e namazit , dhënien e zekatit , agjërimin e Ramazanit dhe kryerjen e haxhit për atë që ka mundësi . (Transmeton Buhariu, nr. 8 dhe Muslimi, nr. 16 ).

    Transmeton Talha Ibën Ubejdilah se një fshatar erdhi tek profeti salallahu alejhi ue selem me flokë të çrregullta dhe tha, –  O dërguari i Allahut më trego çfarë agjërimi më ka bërë detyrë Allahu. Tha :” Muajin e Ramazanit”. A kam ndonjë detyrë tjetër (në lidhje me agjërimin), – tha personi. “Jo, vetëm nëse dëshiron të bësh agjërim vullnetar … “, – tha i dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem. Transmeton Buhariu, nr. 46 dhe Muslimi, nr. 11

    I gjithë umeti islam ka rënë dakort se agjërimi i Ramazanit është farz dhe  një nga shtyllat e Islamit, të cilat njihen në mënyrë të domosdoshme në Islam dhe ai që i mohon ato është mosbesimtar dhe i dalë nga Islami .

    Kështu u vërtetua që agjërimi i Ramazanit është farz në bazë të Kur’anit, Sunetit dhe Ixhmait(miratimit unanim) të dijetarëve dhe ai që e mohon atë  është mosbesimtar.

    Çështja e tretë : Llojet e agjërimit .

    Agjërimi ndahet në dy lloje : detyrë dhe i  pëlqyeshëm. Agjërimi i  detyrueshëm përfshin :agjërimin e Ramazanit,  agjërimin shpagues dhe agjërimin e premtuar (që njeriu ia bën detyrë vetes së tij) . Këtu do trajtojmë çështjet e agjërimit të Ramazanit dhe agjërimit të pëlqyeshëm ndërsa llojet e tjera kanë tema të veçanta .

    Çështja e katërt : Vlera e agjërimit të Ramazanit dhe dobitë e ligjshmërisë së tij.

    1. Vlera e tij. Transmetohet nga Ebu Hurejreh, radiallahu anhu, se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : “Kush e adhuron Allahun natën e Kadrit, me besim dhe duke shpresuar shpërblim, i falen gjynahet e mëparshme . E kush agjëron Ramazanin, me besim dhe duke shpresuar shpërblim, i falen atij gjynahet e mëparshme”. Transmeton Buhariu, nr. 1901 dhe Muslimi, nr. 760 .

    Gjithashtu transmetohet nga Ebu Hurejre se profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : “Pesë namazet ,  xhumaja në xhuma dhe  Ramazani në Ramazan janë shlyrës të  gjynaheve ndërmjet tyre, nëse njeriu i largohet gjynaheve të mëdha”. Transmeton Muslimi, nr. 233.

    Këto ishin disa prej argumenteve që tregojnë vlerën e agjërimit të Ramazanit megjithë se vlerat e tij janë të shumta.

    2. Dobitë e ligjshmërisë së tij. Allahu e ligjëroi agjërimin, sepse në të ka dobi të shumta, siç do t’i përmendim më poshtë.

    a. Pastrimi i vetes prej papastërtive dhe sjelljeve të këqija e të ulëta, pasi agjërimi i ngushton rrugët e shejtanit në trupin e njeriut.

    b. Agjërimi e stërvit njeriun  të largohet nga dynjaja dhe “bukuritë” e saj dhe të drejtohet nga Ahireti dhe mirësitë e tij.

    c. Agjërimi nxit keqardhjen e njeriut për të varfërit dhe e bën atë të ndjejë vuajtjet e tyre, duke provuar urinë dhe etjen e këtij adhurimi.

    Agjërimi është formë e përzgjedhur nga Allahu (xhel le shanuhu) për t’u afruar tek Ai; është mënyrë për të rritur devotshmërinë, e shumë dobi të tjera .

    Çështja e pestë : Kushtet për të qënë detyrë agjërimi i Ramazanit.

    1. Islami.  Nuk është detyrë dhe as nuk i pranohet agjërimi mosbesimtarit, sepse agjërimi është adhurim dhe si i tillë nuk i pranohet mosbesimtarit dhe, kur hyn në besim, ai nuk e ka për detyrë që të kryejë ato agjërime që i kanë kaluar.

    2. Pjekuria. Nuk është detyrë agjërimi për atë që nuk ka arritur moshën e pjekurisë . Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : “është ngritur lapsi për tre persona…”dhe  përmendi ndërmejt tyre fëmijën deri sa të hyjë në moshën e pjekurisë. Transmeton Ahmedi, 6/100, Ebu Daudi 5/558 dhe e ka saktësuar Albani. Megjithatë  agjërimi i tij është i sakte, edhe pse nuk ka hyrë në këtë moshë, nëse i dallon gjërat . Personi  që e ka në përgjegjësi duhet ta urdhërojë të agjërojë që të mësohet me të .

    3. Logjika . Nuk është detyrë agjërimi për të çmendurin . Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : “Ështëngritur lapsi për tre veta “, dhe përmendi ndrmejt tyre atë që është i çmendur deri sa t’i vijë logjika .

    4. Shëndeti . Ai që është i sëmurë, aq sa nuk e përballon dot agjërimin, nuk e ka detyrë të agjërojë . Por nëse agjëron agjërimi i tij është i saktë. Allahu i Madhëruar, thotë : “Kush është i sëmurë ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera”. El Bekare, 185. Menjëherë sapo të shërohet duhet të zëvendësojë ato ditë që ka lënë pa agjëruar.

    5. Qëndrimi në vendin tënd . Ai që është në udhëtim nuk e ka për detyrë agjërimin, sepse Allahu i Madhëruar thotë : ” Kush është i sëmurë ose në udhëtim të agjërojë ditë të tjera.” El Bekare, 185. Por nëse agjëron agjërimi tij është i saktë dhe ka detyrë të zëvendësojë ditët që nuk i ka agjëruar gjatë udhëtimit .

    6. Të mos jetë (gruaja) me menstruacione ose lehoni.  Gruaja që është me menstruacione ose lehoni nuk e ka detyrë agjërimin,  madje e ka të ndaluar të agjërojë . Profeti, salallahu alejhi ue selem, Ka thënë: “Kur gruaja është me menstruacione a nuk e lë namazin dhe agjërimin ?! Kjo është mangësia e fesë së saj”. Transmeton Buhariu, 304. Por e ka detyrë t’i zëvendësojë. Aishja, radiallahu anha, thoshte : “Kur na ndodhte kjo gjë , urdhëroheshim që të zëvendësonim agjërimin ndërsa namazin jo”. Transmeton Muslimi, nr. 335.

    Çështja e gjashtë : Si njihet hyrja e muajit të Ramazanit dhe dalja e tij.

    Hyrja e muajit të Ramazanit njihet me shikimin e hënës, ose me dëshminë e atyre që e kanë parë atë . Kështu që, kur dëshmon një musliman i drejtë se ka parë hënën e Ramazanit, njihet hyrja e muajit me anë të dëshmisë së tij, sepse Allahu i Madhëruar thotë : ” Kush prej jush e dëshmon muajin ta agjërojë atë.”El Bekare, 185. Gjithashtu profeti, salallahu alejhi ue selem,  ka thënë : “Kur ta shihni atë agjëroni”.Transmeton Buhariu,  nr. 1900 dhe Muslimi, nr. 1080.

    Gjithashtu Ibën Umer radiallahu anhuma  : I tregova profetit salallahua lejhi ue selem se e pashë hënën e Ramazanit e ai agjëroi dhe urdhëroi njerëzit që të agjërojnë”. Transmeton Ebu Daudi, nr. 2342 dhe Hakimi në Mustedrak, 1/423.

    Nëse nuk shikohet hëna, ose nuk dëshmon asnjë musliman i drejtë për shikimin e saj duhet  të plotësohet muaji i Sha’banit 30 ditë . Muaji i Ramazanit nuk njihet (ligjërisht) me forma të tjera, veç këtyre dy formave:  shikimit të hënës ose plotësimin e Sha’banit 30 ditë, sepse profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë : “Agjëroni kur ta shikoni atë (d.m.th. hënën) dhe çilni kur ta shikoni e nëse ju fshihet nga retë plotësoni Sha’banin 30 ditë”. Transmeton Buhariu, nr. 1909 dhe Muslimi, nr. 1081.

    Dalja e muajit të Ramazanit njihet me shikimin e hënës së Sheualit kur dëshmojnë dy muslimanë të drejtë. Nëse nuk dëshmjonë dy muslimanë të drejtë duhet të plotësohen 30 ditë të Ramazanit.

    Çështja e shtatë : Koha e njetit të agjërimit dhe gjykimi i tij.

    Agjëruesi duhet të vendosë njetin për agjërimin, sepse ai është shtyllë siç u përmend më sipër. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Punët janë sipas qëllimit dhe çdokush do të  marrë atë që pati për qëllim “.

    Kështu që kush e bën njetin ditën, edhe pse nuk ka ngrënë gjë, nuk i quhet agjërimi vetëm në rast se është agjërim nafile (vullnetar). Hyri profeti salallahu alejhi ue selem një ditë tek unë, – thotë Aishja radiallahu anha dhe tha : “A keni gjë për të ngrënë?” –Jo, – i thashë. –Unë, atëherë, po agjëroj sot, -tha. Transmeton Muslimi, nr. 1154. Ndërsa agjërimi i detyrueshëm nuk quhet me njetin që bëhet ditën, por duhet bërë para agimit. Mjafton një njet i vetëm në fillim të Ramazanit për gjithë muajin, por është e pëlqyeshme të rinovohet çdo ditë.

    Vazhdon………………

    Përgatiti një grup dijetarësh në Medinen Muneuereh pranë shtëpisë botuese të Kur’anit

    Përktheu nga arabishtja: Abdurrahim Balla

    www.teuhidi.com

  • Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 4

    Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 4

    PEJGAMBERI (salallahu alejhi ue selem) NË SHTËPI.

    Shtëpia është ajo që tregon jetesën dhe moralin, kulturën dhe shpirtin e pastër të njeriut, sepse në dhomë brenda katër mureve, atë nuk e sheh njeri. Aty, ai, nëse bën një veprim, nuk e bën për t’u dukur, por e bën në qetësi dhe sinqeritet… Ai është i pari asaj shtëpie, urdhëron dhe ndalon.

    Tani, le të shohim  me kujdes udhëheqësin dhe mësuesin e  umetit. Të shohim se si ka qenë ai në shtëpinë e tij, duke marrë parasysh që ai ka qenë  në një shkallë dhe gradë të lartë.  E pyetën Aishen (radjallahu anha) se çfarë bënte Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në shtëpi dhe ajo tha: ”Ai ishte njeri si të gjithë njerëzit. Ai i bënte vetë punët e tij; qepte rrobat, milte bagëtitë.”[1]

    PEJGAMBERI (salallahu alejhi ue selem) NË SHTËPI.Shtëpia është ajo që tregon jetesën dhe moralin, kulturën dhe shpirtin e pastër të njeriut, sepse në dhomë brenda katër mureve, atë nuk e sheh njeri. Aty, ai, nëse bën një veprim, nuk e bën për t’u dukur, por e bën në qetësi dhe sinqeritet… Ai është i pari asaj shtëpie, urdhëron dhe ndalon.Tani, le të shohim  me kujdes udhëheqësin dhe mësuesin e  umetit. Të shohim se si ka qenë ai në shtëpinë e tij, duke marrë parasysh që ai ka qenë  në një shkallë dhe gradë të lartë.  E pyetën Aishen (radjallahu anha) se çfarë bënte Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në shtëpi dhe ajo tha: ”Ai ishte njeri si të gjithë njerëzit. Ai i bënte vetë punët e tij; qepte rrobat, milte bagëtitë.”[1]

    Ky Pejgamber i sinqertë është shembull i modestisë, duke i bërë  vetë punët, pa urdhëruar të tjerët. Ai ka patur mardhënie të mira me  njerëzit dhe i ndihmonte të tjerët. Në shtëpinë e tij, edhe pse ishte drita dhe shkëlqimi i kësaj feje, nuk gjendej gjë për të ngrënë.  Ishte më i zgjedhuri i bijve të Ademit dhe përsëri angazhohej me  punët e shtëpisë. En Numan b. Beshir (radjallahu anhu) në lidhje me këtë çështje  thotë: ”Betohem se kam parë Pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) të mos gjejë për të mbushur barkun as hurma (adi)”.[2] Trasmetohet nga Aishja (radjallahu anha) që ka thënë: ”Kishte raste që kalonte një muaj dhe ne gratë e Pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), nuk ndiznim zjarr në shtëpi (për të gatuar).”[3] Pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) nuk mund ta pengonte asgjë në bindjen dhe adhurimin  e Allahut të madhëruar.  Ai, kur dëgjonte  thirrjen e muezinit: ”Hajjalas’Salah Hajjale’l-Felah”, i linte të gjitha punët e dynjasë dhe shkonte drejt thirrjes. Trasmetohet nga  El-Esved b. Jezid se ka pyetur Aishen (radjallahu anha) seçfarë bënte Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në shtëpi? Ajo i tha : “Ai merret me punët e shtëpisë dhe kur dëgjon ezanin ikën.”[4] Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk i ka falur asnjëherë namazet farze në shtëpi, përveç një rasti, para se të ndërronte jetë, kur ishte i sëmurë rëndë, me temperaturë të lartë dhe nuk mundte të shkonte në xhami. Ai, edhe pse ishte i butë dhe i mëshirshëm me umetin, për ata që nuk falnin namazin me xhemat, ka përdorur fjalë të rënda. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ”Po mendoja me vetë: Të jap urdhër që të thirret ikameti dhe ta urdhëroj një person që t’ia drejtojë namazin (xhematit), pastaj të shkoj te shtëpitë e atyre që nuk erdhën për të falur namazin me xhemat dhe t’ia djeg shtëpitë (e tyre) me ata brenda.”[5] Mesazhi i këtij hadithi është rëndësia e madhe që ka falja e namazit me xhemat. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në një hadith tjetër thotë: “Kush e dëgjon ezanin dhe nuk i përgjigjet thirrjes (me xhemat), përveçse me arsye, nuk ka (falur) namaz”.[6] Arsyeja është vetëm frika dhe sëmundja. Ku janë sot ata që falin namaz pranë grave dhe janë larguar nga xhamitë? Ku është arsyeja e sëmundjes dhe e frikës?

    DREJTUES DHE SHEMBULL NJERËZOR

    Sjellja dhe veprimi i njeriut, bërja dhe mosbërja e një veprimi, është tregues i mendjes dhe çelësi i zemrës. Vajza e Ebu Bekrit, nëna e besimtarëve Aishja (radijallahu anha), është ajo që e di dhe e shpjegon më mirë  moralin e Pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), sepse ajo ka qenë pranë tij, kur ai ka qenë zgjuar dhe në gjumë, kur ka qenë i shëndetshëm dhe kur ka qenë i sëmurë, kur ka qenë i gëzuar dhe kur ka qenë i mërzitur.

    Trasmetohet nga Aishja (radijallahu anha) nëna e besimtarëve se Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk bënte punë të këqija dhe nuk thoshte fjalë ofenduese, në treg dhe pazar nuk thërriste dhe nuk bërtiste me zë të lartë, të keqen nuk e kthente me të keqe, por përkundrazi, e falte atë.[7] Dërgimi i këtij pejgamberi me moral të lartë është një mëshirë dhe mirësi që Allahu i Madhëruar ia ka dërguar këtij ummeti. Husejni (radijallahu anhu), nipi i Pejgamberit  (salallahu alejhi ueselem), edhe pse pjesërisht, përpiqet të na shpjegojë moralin e tij. Ai thotë: ”Unë pyeta babain tim se si ishin sjelljet e Pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) ndaj njerëzve dhe ai më ktheu këtë përgjigje: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ishte gjithmonë me  fytyrë të qeshur. Ai ishte i ndjeshëm dhe nuk sillej ashpër me të tjerët. Ai nuk ishte i pa mëshirshëm, nuk ishte mendjemadh, nuk fliste me zë të lartë, nuk ofendonte njeri dhe nuk tregohej koprac ndaj të tjerëve. Ndërsa  në lidhje me veten e tij, ka qëndruar larg prej këtyre tre gjërave:

    1-      Lozjen e rolit të hipokritit.

    2-      Lakmisë për të pasur sa më shumë.

    3-      Interesimi për gjërat e kota.

    Në lidhje me njerëzit është larguar në këto tre pika:

    1-      Nuk tallej me njerëzit.

    2-      Nuk i ofendonte njerëzit.

    3-      Nuk i kërkonte mangësitë e të tjerëve.

    Kur fliste Pejgamberi (salallahu alejhi ueselem), ata që ishin ulur rreth tij, nuk lëviznin majtas-djathtas, por dëgjonin me vëmendje dhe, kur mbaronte së foluri ai, atëherë fillonin të flisnin. Sahabët nuk ia ndërprisnin fjalën njëri-tjetrit kur ishin pranë tij. Kur ishin në prani të Pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), dëgjonin atë që fillonte të fliste i pari, derisa mbaronte fjalën. Kur ata qeshnin, qeshte dhe ai me ata, kur ata habiteshin për ndonjë gjë, habitej dhe ai si ata. Ai ishte i durueshëm me beduinët, që shkonin pranë tij dhe i bënin pyetje, duke i folur me mendjemadhësi, (madje dëshironin t’i bënin edhe pyetje që ai nuk i dinte). Ai thoshte: “Nëse e shihni ndonjë person që ka nevojë për ndihmë, ndihmojeni atë. Për punët e mira që bëni, shpresoni shpërblim vetëm te Allahu, dhe mos prisni të lavdëroheni prej të tjerëve.” Ai nuk i ndërpriste personat kur ata flisnin, vetëm në rastin kur ata e teproninin, ngrihej dhe largohej prej atij vendi.[8]

    Tani le të mendojmë, për veprimet dhe karakterin e Pejgamberit të këtij umeti.

    Nuk na mbetet gjë tjetër, vetëm se të marrim shembull dhe të mundohemi t’i vemë në veprim këto, pasi në këto shembuj ka një mirësi të madhe. Shembujt nga Pejgamberi (salallahu alejhi ueselem) janë të shumtë. Njëri prej tyre është shpjegimi i islamit për ata që rrinë në xhami. Në këtë kontekst Pejgamberi (alallahu alejhi ueselem) ka thënë: “Kush vdes duke i bërë shirk Allahut, ai është në xhehenem”[9]

    Në një hadith tjetër Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) thotë: “Muhaxhirët janë ata që qëndrojnë larg ndalesave të Allahut, dhe muslimani nuk sheh dëm prej dorës dhe gjuhës së muslimanit”.[10]

    Përsëri Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në një hadith tjetër thotë: “Përgëzoi ata te cilët ecin në errësirë për në xhami me dritën e plotë, ditën e gjykimit”. Në një hadith tjetër Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem ) thotë: “Bëni xhihad ndaj mushrikëve, me pasurinë tuaj, me shpirtrat tuaj dhe me gjuhët tuaja”.[11] Na trasmetohet në një hadith tjetër se Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Ndonjëherë robi (njeriu) thotë ndonjë fjalë pa u menduar mirë dhe, për këtë arsye hidhet poshtë në xhehenem, lartësia e të cilit është më larg se lindja me perendimin”.[12] Në një hadith tjetër Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) thotë: “Unë nuk u dërgova si mallkues, por u dërgova si mëshirë për ju”[13] Umeri (radijallahu anhu) trasmeton se Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Mos më adhuroni mua, ashtu siç adhuruan të krishterët birin e Merjemes.”[14] Pra nuk duhen kaluar kufijtë, siç bënë të krishterët me Profetin Isa (alejhisselam), duke e adhuruar atë si zot.[15]

    Na transmetohet nga Xhundub b. Abdullahi se pesë ditë para se të ndërronte jetë Pejgamberi (salallahu alejhi ueselem), aie kishte dëgjuar të thoshte :  “…Pa dyshim që Allahu mua më ka bërë  Halil (mik të afërt), ashtu siç bëri Halil, Ibrahimin (alejhisselam). Nëse në mesin tuaj do të zgjidhja një Halil (mik), ai do ishte Ebu Bekri. Kini kujdes! Ata që ishin para jush i bënë xhami varret e pejgamberëve. Kini kujdes! Mos i bëni varrezat xhami. Unë jua ndaloj juve këto punë.”[16] Sipas këtij hadithi, falja e namazit në varreza dhe në ato xhami ku ka varreza , është një rrugë që të dërgon në shirk dhe prandaj nuk është e lejuar të falësh namaz në këto xhami.

    Përgatiti: Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

    Përktheu nga Turqishtja: Ferdinand Mema

    www.teuhidi.com

    [1] Ahmedi dhe Tirmidhiu,

    [2] Muslimi,

    [3] Buhariu,

    [4] Muslimi,

    [5] Buhariu dhe Muslimi,

    [6] ?bn Maxhe, ?bn Hibani,

    [7] Ahmed,

    [8] Tirmidhi,

    [9] Buhariu,

    [10] Buhariu dhe Muslimi,

    [11] Ebu Davut,

    [12] Buhariu dhe Muslimi,

    [13] Muslimi,

    [14] Buhariu dhe Muslimi,

    [15] Sqarim,

    [16] Muslimi,

  • Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 3

    Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 3

    BRENDA NË SHTËPI

    Neve na u dha leje, dhe si ummet i pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) hymë në shtëpinë e tij. Tani, së bashku le të hedhim një vështrim në brendësinë e shtëpisë së tij, tavanin, dyshemenë, dyshekun e tij, duke u ndihmuar nga tregimet e sahabëve të tij.

    Ne e dimë që ardhja jonë këtu nuk është e pëlqyeshme, por për të ndjekur rrugën dhe gjurmët e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) me bindje të plotë, duhet ta shohim nga afër shtëpinë e tij. Kjo është një shtëpi, që ka si pasuri, në brendësinë e saj, Modestinë dhe Besimin.

    Atje, në muret e dhomave , nuk kishte të varura  figura, piktura apo fotografi krijesash, ashtu si ndodh në ditët e sotme. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Nuk hyjnë melekët në ato shtëpi ku ka qen dhe figura[1].”(fotgrafi.skulptura.) Të hedhim një sy rreth e rrotull dhe të shohim se çfarë gjërash ka përdorur pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në jetën e përditshme.

    BRENDA NË SHTËPINeve na u dha leje, dhe si ummet i pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) hymë në shtëpinë e tij. Tani, së bashku le të hedhim një vështrim në brendësinë e shtëpisë së tij, tavanin, dyshemenë, dyshekun e tij, duke u ndihmuar nga tregimet e sahabëve të tij.Ne e dimë që ardhja jonë këtu nuk është e pëlqyeshme, por për të ndjekur rrugën dhe gjurmët e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) me bindje të plotë, duhet ta shohim nga afër shtëpinë e tij. Kjo është një shtëpi, që ka si pasuri, në brendësinë e saj, Modestinë dhe Besimin.

    Atje, në muret e dhomave , nuk kishte të varura  figura, piktura apo fotografi krijesash, ashtu si ndodh në ditët e sotme. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Nuk hyjnë melekët në ato shtëpi ku ka qen dhe figura[1].”(fotgrafi.skulptura.) Të hedhim një sy rreth e rrotull dhe të shohim se çfarë gjërash ka përdorur pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në jetën e përditshme.

     

    Në një trasmetim Thabiti thotë: Enes b.Malik (radijallahu anhu) nxjerr prej një shtëpie të drunjtë, të lidhur me hekur, një tas dhe thotë: “Ky është tasi i pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).” [2]

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) tasin e mbushte me ujë dhe në të vendoste hurma, që të ëmbëlsohej uji dhe të zbuteshin hurmat. Hante mjaltë dhe pinte qumësht po në të njëjtin tas.[3] Trasmetohet nga Enes b.Maliku (radijallahu anhu) se pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) kur pinte diçka, e pinte me tre ndalesa.[4] E pinte duke bërë tre herë pushim. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) e ka ndaluar që të marrësh dhe të frysh frymë në enë.[5]

    Parzmoren, që vishte pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) kur shkonte në luftë, ka shumë mundësi të mos e gjejmë në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), sepse ai e kishte marrë atë me qera (me të drejtë rikthimi) prej një jahudiu, ashtu siç thotë Aishja (radijallahu anha): ”Kur vdiq pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) jelekun e tij mbrojtës e pashë pranë një jahudiu.”[6] Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), kur shkonte në dhomat e grave të tij, nuk shkonte papritmas, por shkonte në një kohë kur ato e dinin që ai do të shkonte dhe u jepte atyre selam.[7] Tani, le të mendojmë dhe të shqyrtojmë me mendje të kthjellët, duke hapur sytë e zemrës, për të kuptuar hadithin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), në të cilin ka thënë: “Sa i lumtur është ai, që është udhëzuar me islamin (si fe.) dhe mjaftohet me pak.” [8]

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në një hadith tjetër thotë: “Ai, që është i kënaqur dhe i gëzuar me fëmijët e tij, ka trup të shëndetshëm dhe gdhihet duke pasur ushqim për të ngrënë për një ditë, është sikur t’i jetë dhuruar dynjaja dhe  çka brenda saj.”[9]

    TË AFËRMIT

    Lidhjen e fortë që ka pasur pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) me  ummetin, të afërmit dhe farefisin, nuk gjenden fjalë për ta shpjeguar. Në këtë çështje ai ka qenë më i miri, më i përsosuri i njerëzve saqë, para se të dërgohej pejgamber, qafirat e Mekës e thërrisnin el-Emin (Besniku). Hatixhja (radijallahu anha) i ka thënë pejgamberit (salallahu alejhi ue selem): ”Ti gjithmonë kujdesesh për farefisin dhe thua gjithmonë të vërtetën”. Pejgamberët janë të  obliguar me detyrat që atyre u jepen prej Allahut të Madhëruar.

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka shkuar te varri i nënës së tij, e cila vdiq kur ai ishte në moshën shtatë vjeçare. Ebu Hurejra (radijallahu anhu) ka thënëse pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka shkuar te varri i nënës së tij. Ka qarë ai dhe ata që ishin për rreth tij. (shpjegim: këtu e qarë, vetëm se ju kanë dalë lotë prej syve)

    Pastaj pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) tha: “I kërkova leje Allahut që ta mëshironte atë por nuk më dha. I kërkova leje Allahut që ta vizitoj varrin e saj, më dha leje. Kështu që edhe ju vizitojini varrezat, sepse (vizita e varrezave ) të përkujton vdekjen.”[10]

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) bënte çfarë të ishte  e mundur që të afërmit dhe farefisin e tij t’i drejtonte në rrugën e drejtë dhe t’i shpëtonte ata prej zjarrit të xhehenemit. Le të mendojmë pak për vështirësitë që ka pasur në këtë drejtim. Trasmetohet nga Ebu Hurejra (radijallahu anhu) se ka thënë: “Kur zbriti ajeti  “Dhe tërhiqja vërejtjen farefisit tënd më të afërt”. (26/214 Esh-Shuara), Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) i mblodhi të gjithë kurejshët dhe  u tha atyre: “O bijt  e Abdi Shemsi! O bijtë  e Ka’b b. Lu’ej! Shpëtoni veten prej zjarrit të  xhehennemit! O bijtë e Murre b. Ka’b, shpëtoni veten tuaj prej zjarrit të xhehenemit! O bijtë e  Abd-i Menaf  shpëtoni veten tuaj prej zjarrit të xhehenemit. O bijtë e Hashimit, shpëtoni veten tuaj prej zjarrit të xhehenemit .O bijtë e Abdu’l-Muttalibit, shpëtoni veten tuaj prej zjarrit të xhehenemit. O Fatima, shpëtoje veten  prej zjarrit të xhehenemit, sepse unë nuk ju ndihmoj juve dot te Allahu, edhe pse kemi me njëri-tjetrin lidhje farefisnore. Kështu që unë, për deri sa jam në këtë botë, më duhet të kujdesem për farefisin tim.”[11]

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk u mërzit duke thirrur në rrugën e drejtë xhaxhain e tij, Ebu Talibin, herë pas here. Kur iu afrua vdekja Ebu Talibit, Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) shkoi pranë tij. Atje ishte edhe Ebu Xehli dhe Abdullah b. Ebi Umejje.  Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) i tha atij:  “O xhaxhai im, thuaj lâ ilâhe illallah, që ditën e gjykimit para Allahut ta kem si argument për ty! “ Ebu Xhehli dhe Abdullah b. Ebi Umejje  i thanë : “O Ebu Talib! A do ta braktisësh ti fenë e Abdu’l-Muttalibit ?” Ata të dy filluan të flisnin me atë dhe  më në fund: në fenë e Abdu’l-Muttalibit…mbeti. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) thotë: ”Për derisa mua të mos më ndalohet, do të kërkoj falje për ty”.

    Pas këtyre fjalëve zbret Ajetet: “Nuk është e drejtë për Pejgamberin e as për besimtarët të kërkojnë falje për idhujtarët, edhe nëse janë të afërt të tyre, pasi që ta kenë të qartë se me të vërtetë ata (idhujtarët) janë banues të xhehennemit” (Et-Tevbe, 9/113) “Eshtë e vërtetë se ti nuk mund ta udhëzosh atë që do ti” (El-Kasas,28/56). Këto janë ajetet që kanë zbritur në lidhje me këtë çështje.[12]

    Kur Ebu Talibi ishte gjallë, Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) e pati ftuar disa herë në islam, madje edhe në momentet e vdekjes. Ai kërkoj mirësi dhe mëshirë për atë, deri në kohën që zbritën ajetet. Kur zbritën ajetet, Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) iu bind urdhërit dhe nuk bëri më dua për të afërmit e tij që ishin mushrikë. Këto janë tablotë e mëshirës së madhe ndaj umetit. Duke e marrë fenë tonë si esencë, kjo është një tabllo ,në të cilën është shkruar: ”Mos i bëni miq dhe largohuni prej mushrikëve dhe qafirave, qofshin ata edhe prej të afërmve tuaj”.

    “Pas një pritje të pa shpresë na erdhi një pejgamber.

    Në tokë adhuroheshin idhujt.

    Ai u bë si kandil, ndriçoi çdo anë, tregoi rrugën.

    Ndriçoi si një shpatë indiane.

    I friksoj prej zjarrit, i përgëzoi me xhenet.

    Na mësoi islamin. Falenderojmë Allahun.”

    Vazhdon…………………………………

    Përgatiti: Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

    Përktheu nga Turqishtja: Ferdinand Mema

    www.teuhidi.com

  • Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 2

    Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 2

    UDHËT?M

    Me të vërtetë është një kënaqësi e madhe të udhëtosh, për të parë vendin ku ka jetuar pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), për të ndjerë dhe parë nga afër mënyrën e jetesës së tij dhe, në të njëjtën kohë, duke pritur shpërblimin e Allahut. Pa dyshim, ky është një mësim, këshillë, një shembull dhe mënyrë jetese…..

     

    Këtë udhëtim nuk do ta bëjmë duke ecur, por do ta bëjmë nëpërmjet librave dhe transmetimeve që kanë bërë sahabët. Nuk është e lejuar që të bëjmë ndonjë vizitë me qëllim që të adhurojmë ndonjë varr apo ndonjë vend të caktuar.

     

    Pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) ka thënë që vetëm në tre vende mund të bëhet vizitë me qëllim adhurimi. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ?Tri jane xhamiat qw mund tw bwhet udhwtim vetem per t’i vizituar ato: Xhamia ime kwtu (nw Medine), Mesxhidu’l-Haram (Qabeja nw Mekke) dhe Xhamija el-Aksa (nw Palestinw).?[1]

    UDHËT?MMe të vërtetë është një kënaqësi e madhe të udhëtosh, për të parë vendin ku ka jetuar pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), për të ndjerë dhe parë nga afër mënyrën e jetesës së tij dhe, në të njëjtën kohë, duke pritur shpërblimin e Allahut. Pa dyshim, ky është një mësim, këshillë, një shembull dhe mënyrë jetese….. 

    Këtë udhëtim nuk do ta bëjmë duke ecur, por do ta bëjmë nëpërmjet librave dhe transmetimeve që kanë bërë sahabët. Nuk është e lejuar që të bëjmë ndonjë vizitë me qëllim që të adhurojmë ndonjë varr apo ndonjë vend të caktuar.

     

    Pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) ka thënë që vetëm në tre vende mund të bëhet vizitë me qëllim adhurimi. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ?Tri jane xhamiat qw mund tw bwhet udhwtim vetem per t’i vizituar ato: Xhamia ime kwtu (nw Medine), Mesxhidu’l-Haram (Qabeja nw Mekke) dhe Xhamija el-Aksa (nw Palestinw).?[1]

     

     

    Ne, duke ju bindur urdhwrave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), përveç këtyre tre vendeve, nuk bëjmë vizita me qëllim adhurimi. Allahu i Madhëruar në kur’an thotë: “…..Çka t’ju japë pejgamberi e  merni, e çka t’ju ndalojë,  përmbajuni dhe kini frikë All-llahun,…..”(El-Hashr, 59/7)

     

    Ne ndjekim veprat e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe nuk adhurojmë vendet ku ai  ka ndenjur apo ka kaluar. Ibn Vadde ka thënë: Omer b. El-Hatabi radiallahu anhu urdhëroi që të pritet pema, nën të cilën pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) mori besën prej sahabëve. Shkaku i prerjes është se njerëzit shkonin dhe falnin namaz nën atë pemë dhe ai u friksua nga përhapja e fitnes.[2]

     

    ?bn Tejmijje ka thënë që pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), para se t’i vinte shpallja , qëndronte vetëm në shpellën (Hira) dhe i bënte ibadet Allahu të Madhëruar. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) shpalljen (vahjji) e parë e ka marrë në këtë shpellë. Pas fillimit të shpalljes, nuk kanë shkuar më as ai, as shokët e tij në atë shpellë. Pas fillimit të ardhjes së shpalljes, pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) ka ndenjur në Meke, përafërsisht dhjetë vjet dhe brenda kësaj kohe as vetë, as sahabët nuk kanë shkuar për vizitë në shpellën Hira. Pejgamberi(salallahu alejhi ue selem), pas hixhretit në Medine, ka shkuar disa herë në Meke si në Umren e Hudejbijes dhe çlirimin e Mekës, dhe ka ndenjur përafërsisht njëzet ditë në Mekke, por asnjëherë nuk shkoi për vizitë në shpellën Hira.[3]

     

    Dalë-ngadalë po i afrohemi qytetit të pejgamberit (sallallahu alejhi ue selem). Njëra nga shenjat e afrimit është mali (Uhud). Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë : “Ky është një mal që ne e duam, por edhe ai na do ne.”[4] Nuk kemi hyrë akoma në shtëpinë e  pejgamberit(salallahu alejhi ue selem), nuk kemi parë ambjentin dhe formën e shtëpisë.Por, mos u habisni nëse shikoni një vend të vogël dhe një dyshek normal, sepse pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk i ka dhënë shumë rëndsi pasurisë së kësaj bote. Ai merrte prej kësaj bote sa më pak që të ishte e mundur. Qëndronte larg nga zbukurimet dhe pasuria e kësaj bote. Pasuria, së cilës ai i jepte rëndësi ishte namazi. “Drita e syrit ishte namazi”[5]. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), në lidhje me këtë botë ka thënë: “Shembulli im me këtë botë është si shembulli i atij udhëtarit, që udhëton në një ditë të nxehtë dhe pushon nën hijen e një peme, për një kohë të shkurtër, pastaj vazhdon përsëri udhëtimin”.[6]

     

    Tani jemi drejtuar nga shtëpia e pejgamberit(salallahu alejhi ue selem) dhe po ecim me hapa të shpejtë në rrugët e Medines… Dhe ja, filluan të duken dhomat e grave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem). Dhoma të mbuluara me dega të thata hurmash dhe të lyera me baltë. Tavani dhe shtyllat e dhomave janë prej trungjesh të thatë hurmash. El-Hasani thotë: “Kur ka qenë Halife Uthman b.Affan, unë hyja te dhomat e grave të  pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe e prekja me dorë tavanin e dhomave.[7] Kanë qenë me të vërtetë dhoma të vogla dhe modeste ….

     

    CILËS?TË E PEJGAMBER?T (Salallahu alejhi ue selem)

     

    Iu afruam shtëpisë së pejgamberit(salallahu alejhi ue selem), i biem derës, me qëllim që të marrim leje për të hyrë brenda. Ta imagjinojmë për një moment pejgamberin (salallahu alejhi ue selem), sikur e shohim me sytë tanë…

     

    Në këtë mënyrë do ta njohim më mirë fytyrën e tij të buzëqeshur dhe personalitetin e tij të nderuar. El-Bera b. Azib (radijallahu anhu) ka thënë: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), kishte fytyrë më të bukur se çdo njeri, dhe ishte më i miri ndërta në moral. Trupi i tij nuk ishte as i gjatë shumë, as i shkurtër shumë.[8]

     

    Përsëri ai thotë: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka qenë me trup të mesëm. Mesin  e shpatullave e ka pasur të gjërë dhe flokët të gjata, deri te të butat e veshit. E kam parë atë kur kishte veshur një rrobë të kuqe, nuk kam parë gjë më të bukur se ai”.[9] U pyet el-Bera b. Azib: “A ka qenë e ndrishtme si shpata, fytyra e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem)?” Ai i tha: ”Jo. Fytyra e tij ishte si hëna.”[10]

     

    Enesi (radijallahu anhu) ka thënë: “Dora e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) nuk ka qenë as e hollë, as e trashë. Nuk kam parë dhe nuk kam prekur dorë më të butë se dora e tij dhe nuk kam nuhatur aromë më të mirë se aroma e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).” [11]

     

    Njëra  prej cilësive të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) është se ka qenë i turpshëm. Në lidhje me këtë çështje Ebu Said El-Hudri (radijallahu anhu) thotë: ”Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), në mbulimin e trupit të tij, ka qenë më i turpshëm se  një vajzë e virgjër. Kur shikonte  te veprimet tona diçka të papëlqyeshme, ne e kuptonim nga reagimi i fytyrës.[12]

     

    Kjo është një përmbledhje e krijimit dhe moralit të lartë të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem). Allahu i Madhëruar krijimin dhe moralin e tij e krijojë pa të meta.

     

    E FOLURA E PEJGAMBER?T Salallahu alejhi ue selem

     

    Pasi pamë disa  veçori të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), tani do të shohim së bashku se cilat janë veçoritë në të folurin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem). Në fillim le të dëgjojmë ata, që e kanë dëgjuar me veshët e tyre.

     

    Aishja (radiallahu anha thotë): “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk fliste  shpejt, kështu siç flisni  ju. Ai i fliste fjalët një  nga një, në mënyrë që ta kuptonin të gjithë ata që ishin për rreth tij.”[13]

     

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka qenë i butë me ummetin dhe dëshironte ta kuptonin të gjithë. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), nga dashuria që kishte për ummetin, kur fliste tregohej i kujdesshëm me njerëzit dhe bënte durim.

     

    Aishja (radjiallahu anha) thotë se pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) fliste ngadalë dhe qartë, kush e dëgjonte e kuptonte.[14] Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) i përsëriste disa herë fjalët, me qëllim që të kuptohej sa më mirë nga të tjerët. Le të mendojmë se sa i butë, zemërgjerë dhe i durueshëm ka qënë ai.

     

    Enes b. Maliku (radijallahu anhu) ka thënë: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), që të kuptohej sa më mirë, e përsëriste të njëjtën fjalë tre herë.”[15] Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) bënte shaka me njerëzit dhe i qetësonte ata, sepse disa prej tyre frikësoheshin dhe dridheshin kur dilnin para tij. ?bn Mesudi (radiallahu anhu) ka thënë: “Erdhi një burrë pranë pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe,në kohën që po fliste me të, filloi të dridhej.

     

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) i tha: “Qetësohu se unë nuk jam mbret. Unë jam vetëm biri i një gruaje që ha pastërma (mish i tharë).” [16]

     

    Vazhdon…………………………………

     

    Përgatiti: Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

     

    Përktheu nga Turqishtja: Ferdinand Mema

     

     www.teuhidi.com

     

     

    [1] Buhariu dhe Muslimi,

    [2] Buhariu dhe Muslimi,

    [3] ?bn Tejmije,Mexhmuu-l Fetva,I, 251.

    [4] Buhariu dhe Muslimi,

    [5] Nesaiu,

    [6] Tirmiziu,

    [7] ?bn Sa’d, et-Tabakatu’l-Kubra,I,499,501; për më shumë shikoni,?bn Kethirin,es-Siratu’n-Nebevijje,II,274

    [8] Buhariu.

    [9] Buhariu.

    [10] Buhariu

    [11] Buhariu dhe Muslimi,

    [12] Buhariu.

    [13] Ebu, Davud.

    [14] Ebu, Davud.

    [15] Buhariu.

    [16] ?bn,Maxhe,

  • Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 1

    Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 1

    PARATHËNIA E AUTORIT Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s’ka kush që e humb dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush që e udhëzon.

    PARATHËNIA E AUTORIT Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s’ka kush që e humb dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush që e udhëzon.Dëshmoj se s’ka Zot tjetër, i cili meriton të adhurohetpërveç All-llahut, i cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.Shumica e muslimanëve në ditët tona, ose e tejkalojnë, ose e nënvlerësojnë plotësimin  e detyrave të tyre,. Disa prej tyre e kanë tejkaluar aq shumë, saqë i bëjnë lutje pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe kërkojnë prej tij ndihmë dhe shpëtim  në atë mënyrë, që i çon  ata deri në shirk.

    Ata nuk po e ndjekin rrugën që ndoqi pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), si rrugë treguese për jetesën e tyre, nën dritën e argumenteve dhe të sunetit. Për ta kuptuar sa më mirë jetën dhe veprimtarinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), vendosa të shkruaj disa faqe, edhe pse nuk janë të mjaftueshme për ta përmbledhur jetën e tij.

    Unë nuk i kam përmbledhur te gjitha veprimet dhe vetitë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), por jam munduar që të zgjedh disa prej cilësive dhe veprimeve të tij, si dhe të përmend disa prej pikave më të rëndësishme, duke sjellë për çdo pikë dy apo tre argumente.

    Jeta e pejgamberit(salallahu alejhi ue selem) është jeta e umetit musliman. Jeta e tij është e mbushur me virtyte, moral, bindje dhe qëndrim të palëkundur.

    Allahu i Madhëruar, duke e lavdëruar  pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) për moralin e tij, thotë në Kur’an:  “Vërtet, ti je në një shkallë të lartë të moralit”! (el-Kalem,68/4)

    Ehli­suneh ue’l-xhemaat e di shumë mirë se kush është pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) Ai është rob i Allahut të Madhëruar, Pejgamber, mik i dashur dhe i zgjedhuri i Tij.

    Të parët tanë e donin Pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) më shumë se fëmijët, prindërit dhe vetet e tyre.

    Mëgjithatë, ata asnjëherë nuk shkuan në ekstrem, nuk e konsideruan pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) si zot, por si Pejgamber. Ne duhet të jemi si të parët tanë dhe të ndjekim rrugën e tyre. Ne nuk nxjerrim bidate (risi) siç është Mevludi dhe as nuk mblidhemi që ta festojmë atë. Ne e duam pejgamberin (salallahu alejhi ue selem ) ashtu siç na ka urdhëruar ai. U bindemi urdhrave të tij, heqim dorë dhe qëndrojmë larg prej atyre gjërave që ai na i ka ndaluar.

    Në bazë te dijes së marrë deri më sot arrijmë në përfundimin që Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) është njeri dhe më i miri prej krijesave të Allahut. Ai në ballin e bardhë dhe të shndritshëm ka vulën prej nuri (drite) që shkëlqen dhe tregon që ai është pejgamber.

    Edhe pse në këtë botë nuk e pamë të dashurin e zemrave, pejgamberin (salallahu alejhi ue selem), edhe pse mes nesh kanë kaluar shumë vite, i lutemi Allahut që të jemi prej atyre që ka përmendur  pejgamberi (salallahu alejhi ue selem ) në hadith.

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) tha: “Sa dëshirë kam që t’i shikoj vëllezërit e mi.” Sahabët thanë: “A nuk jemi ne vëllezërit e tu?” Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) tha: “Ju jeni shokët e mi.  Vëllezërit e mi nuk kanë ardhur akoma.”. Sahabët e pyetën Pejgamberin (salallahu alejhi ue selem): “Si do ti njohësh ata që nuk kanë ardhur akoma?” Pejgamberi( salallahu alejhi ue selem)tha: “Një njeri, i cili ka një kalë me shenjë të bardhë në këmbë ose në ballë, a nuk e njeh atë në mesin e kuajve të zinj ose të murrmë?” Ata thanë: “Po”.  Pastaj pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) tha: “Ata do të  vijnë me dritën e abdesit në fytyrat, krahët dhe këmbët e tyre, ndërsa unë do jem duke i pritur tek Havuzi (Kroji në Xhennet) ….[1]

    I lutemi Allahut të Madhëruar që të ecim në gjurmët e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe të jetojmë sipas jetesës dhe sunetit të tij!

    I lutemi Allahut të Madhëruar të na shpërblejë me shpërblimin e tij, dhe të na bëjë prej atyre që do të hyjnë në xhenetin Adn!

    Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi pejgamberin (salallahu alejhi ue selem ), mbi familjen e tij, shokët dhe ata që do ta ndjekin atë deri ditën e gjykimit.

    Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

    VIZITA

    Do të bëjmë një vizitë të shkurtër nëpër shekujt e kaluar, duke shfletuar disa faqe prej tyre dhe duke u përpjekur që të lexojmë dhe mendojmë mbi këto faqe dhe rreshta.

    Do të bëjmë një vizitë në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), duke parë gjendjen dhe formën e jetesës së tij, duke shikuar  dhe dëgjuar shkronjat, fjalët, rreshtat dhe hadithet e  pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).

    Në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) do të qëndrojmë vetëm një ditë. Në këtë vizitë njëditore do të përpiqemi që të përfitojmë prej fjalëve dhe veprimeve të tij.

    Njerëzit në ditët e sotme po i shtojnë dijet e tyre, po lexojnë libra dhe broshura, po shikojnë filma dhe dokumentarë, kanë shëtitur lindjen dhe perëndimin, por…

    Ne, në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), do të bëjmë një vizitë sipas sheriatit duke u munduar të shohim të vërtetën dhe realitetin e asaj kohe, mënyrën e jetesës dhe duke u munduar t’i zbatojmë ato çka pamë atje. Në këtë shkrim kam zgjedhur të ndalem në disa çështje dhe shpresoj se Allahu i Madhëruar do të na e mundësojë që, nëpërmjet këtyre të vërtetave, të edukojmë vetvetet tona , duke i zbatuar ato në shtëpitë dhe familjet tona.

    Të nderuar vëllezër muslimanë dhe motra muslimane!

    Ne nuk po kthehemi mbrapa në histori për të parë ato gjëra që nuk i kemi parë ndonjëherë apo për të kaluar një kohë të këndshme, në labirinthet dhe legjendat e viteve dhe shekujve të kaluar. Ne, duke lexuar jetën e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), duke zbatuar sunetin dhe duke ndjekur rrugën e tij, i kemi bërë ibadet Allahut të Madhëruar. Duke dashur pejgamberin (salallahu alejhi ue selem), çojmë në vend urdhrin e Allahut të Madhëruar. Nga shenjat më të rëndësishme që tregon dashurinë tonë ndaj pejgamberit(salallahu alejhi ue selem), është t’i bindesh urdhrave të tij, duke vepruar atë që ai e urdhëroi dhe duke u larguar nga ajo që ai e ndaloi.

    Allahu na e ka bërë të detyrueshme bindjen ndaj urdhrave të pejgamberit(salallahu alejhi ue selem ). Allahu i Madhëruar në kur’an thotë: “Thuaj: “Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t’ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se All-llahu është që fal shumë, mëshiron shumë.”(Ali-?mran,3/31) Në një ajet tjetër Allahu i Madhëruar thotë: “Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut, kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e All-llahut në botën tjetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh All-llahun.(El-Ahzab,33/21)

    Bindjen ndaj pejgamberit(salallahu alejhi ue selem) dhe ndjekjen e gjurmëve të tij, Allahu i Madhëruar e ka përmendur në kuran afërsisht dyzet herë.[2] Kush nuk u bindet urdhrave të  pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), për atë nuk ka shpëtim në  ditën e gjykimit.

    Allahu në kur’an thotë: “ Këto janë (dispozita) të caktuara prej All-llahut. Kush i bindet All-llahut, (urdhërave të Tij) dhe të dërguarit të Tij, atë e dërgon në xhennete, nën të cilin burojnë lumenj. Aty do të jenë përgjithmonë. E ky është shpëtim i madh.   Kush e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij, dhe i shkel dispozitat e Tij, atë e shtie në zjarr të përjetshëm. E për të është një dënim i rëndë.”(En-Nisa, 4 /13-14.)

    Kush e don pejgamberin(salallahu alejhi ue selem) e ka ndjerë shijen e besimit. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) thotë: “ Ai, i cili i plotëson këto tre kushte, e ka ndjerë shijen e besimit: ?Ta duash Allahun dhe pejgamberin më shumë se çdo gjë tjetër…?.[3]

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në një hadith tjetër thotë: ?Nuk do t’a plotesoje besimin ndonjeri prej jush, derisa të jemë unë më i dashur për te se prindërit e tij, fëmijët dhe të gjithë njeëezit e tjerë.?[4] Ne ecim në rrugën e veprave dhe urdhrave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).

    Vazhdon…………………………………

    Përgatiti: Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

    Përktheu nga Turqishtja: Ferdinand Mema

    www.teuhidi.com

    [1] Muslimi

    [2] ?bn Tejmije,Mexhmuu-l Fetva,I, 4.

    [3] Buhariu dhe Muslimi,

    [4] Muslimi,

  • Kurani i Madhërueshëm

    Kurani i Madhërueshëm

    Një prej mirësive të Allahut për njeriun është se Ai nuk e ka lënë njeriun në këtë jetë pa udhëzues por ka dërguar kohë pas kohe profetë të cilët transmetojnë prej Allahut të madhëruar një prej librave të Tij në të cilët i fton njerëzit për të adhuruar vetëm Allahun, i paralajmëron ata që i kthejnë shpinën kësaj rruge të drejtë dhe i përgëzon ata që e ndjekin këtë rrugë.

    Një prej mirësive të Allahut për njeriun është se Ai nuk e ka lënë njeriun në këtë jetë pa udhëzues por ka dërguar kohë pas kohe profetë të cilët transmetojnë prej Allahut të madhëruar një prej librave të Tij në të cilët i fton njerëzit për të adhuruar vetëm Allahun, i paralajmëron ata që i kthejnë shpinën kësaj rruge të drejtë dhe i përgëzon ata që e ndjekin këtë rrugë.E gjithë kjo për tu treguar atyre argumentet që të mos kenë justifikim tek Allahu ditën e Gjykimit. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Këta janë profetë përgëzues dhe paralajmërues që njerëzit mos kenë justifikim para Allahut pas ardhjes së profetëve” [En-nisa 165]. Njerëzimit gjatë kohërave i dërgonte Allahu profetë të cilët drejtonin njerëzit e asaj kohe në rrugën e drejtë dhe u mësonin atyre rrugën ideale të jetës. Çdo profet dërgohej për popullin e vet deri sa dërgoi Allahu profetin tonë Muhamedin sal-l Allahu alejhi ue sel-lem për mbarë njerëziminpër të plotësuar vazhdimësinë e dërgesës së profetëve dhe për ta vulosur atë dhe i dha atij librin e fundit Kur’anin e lavdishëm. Profeti sal-l Allahu alejhi ue sel-lem ka thënë : “Shembulli im me profetët që ishin para meje është si shembulli i një personi që ndërtoi një shtëpi. E plotësoi atë përveç një cepi në të cilin mungonte një tullë.Njerëzit vinin rreth e qarkë shtëpisë, e pëlqenin atë dhe thoshin : Ah sikur të ishte edhe kjo tulla këtu në këtë vend. Unë jam kjo tulla, unë jam vula e profetëve” [1].Muhamedi sal-l Allahu alejhi ue sel-lem ishte profeti i fundit dhe libri që i dha Allahu atij ishte libri i fundit dhe i përgjithshëm për mbarë njerëzimin deri ditën e Kijametit.

    Argumentet që e vërtetojnë këtë gjë nga Kur’ani dhe Sun-neti janë të shumëta. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Thuaj : O njerëz unë jam i dërguari i Allahut tek të gjithë ju” [El Ea’raf 158]. Gjithashtu ka thënë : “I lavdëruar është Ai që i zbriti robit të Tij Furkanin që të jetë paralajmërues për mbarë botërat” [El Furkan 1].

    Profeti sal-l Allahu alejhi ue sel-lem ka thënë : “Çdo profet dërgohej tek populli i vet në veçanti ndërsa mua më dërgoi Allahu tek mbarë njerëzia” [2].

    Pas tij nuk ka asnjë dërgesë tjetër. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Muhamedi nuk ishte babai i asnjërit prej burrave tuaj por ishte i dërguari i Allahut dhe vula e profetëve” [El Ahzab 4].

    Prandaj nuk është çudi që Kur’ani të ketë përfshirë të gjitha rregullat e nevojshme për njeriun në këtë jetë dhe në jetën tjetër duke përfshirë të gjitha fetë e tjera qiellore. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Ai ka ligjëruar për ju atë porosi të cilën ia dha edhe Nuhut, atë që t’a shpalli ty, atë porosi që ia dha edhe Ibrahimit, Musait dhe Isait, ngrijeni fenë dhe mos u përçani në të”. [Esh-shura 13].

    Profeti sal-l Allahu alejhi ue sel-lem i ka sfiduar arabët dhe mbarë njerëzimin me anë të Kur’anit sepse e zbriti Allahu me gjuhën e tyre. Arabët ishin njerëzit më elokuetë dhe merreshin shumë me letërsi e me gjithë këtë ata nuk mundën të bëjnë një libër si Kur’ani, madje as të bëjnë dhjetë sure si ai madje as edhe një sure të vetme. Kështu që u vërtetua humbja e sfidës dhe fitorja e Kur’anit dhe profetit sal-l Allahu alejhi ue sel-lem e kështu u sigurua vërtetësia e profetit sal-l Allahu alejhi ue sel-lem dhe e Kur’anit të lavdishëm.

    Allahu i Madhëruar e kishte caktuar që Kur’ani do qëndronte i pa ndryshuar ndër kohëra pa u devijuar. Do transmetohej në formë muteuatire ndër kohëra. Kjo veçori nuk i përkiste asnjë libri tjetër para Kur’anit sepse ato ishin libra të përkohshëm. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Ne e kemi zbritur Dhikrin (Kur’anin dhe Sun-netin) dhe ne do ta ruajmë atë” [El Hixhr 9].

    Kur’ani nuk ishte zbritur vetëm për njerëzit por ishte edhe për xhindët : “(Përkujto) kur ne të sollëm një grup xhindësh të cilët po dëgjonin Kur’anin dhe kur u afruan thanë : Heshtni. Kur ai mbaroi u kthyen tek populli i tyre paralajmërues. Thanë : O populli jonë ne kemi dëgjuar një libër që është zbritur pas Musait vërtetues i librave të mëparshëm. Ai udhëzon tek e vërteta dhe tek rruga e drejtë. O populli jonë, përgjigjuni thirrësit të Allahut dhe besojeni atë”. [El Ahkaf 29-31].

    § Përkufizimi i Kur’anit.

    Fjala Kur’an në gjuhën arabe vjen nga fjala karra’a që dmth lexoi dhe këndoi. Kështu që fjala Kur’an dmth : lexim dhe këndim me kuptimin që ky është libër që lexohet dhe këndohet. Disa dijetarë kanë thënë që ky libër është quajtur kështu sepse ai ka përfshirë thelbin e të gjithë librave të mëparshëm madje të të gjitha njohurive për të cilat ka nevojë njeriu të të jetë i lumtur në këtë jetë dhe i shpëtuar në jetën tjetër.

    Allahu I Madhëruar ka thënë : “Ne ta kemi zbritur librin sqarim për çdo gjë” [En-nahl 89]. Gjithashtu ka thënë : “Ne nuk kemi lënë mangët në libër asgjë”. [El En’am 38].

    Këto ishin disa të dhëna nga ana gjuhësore e fjalës Kur’an ndërsa nga ana terminologjike ose nga ana fetare përkufizimi më i përafërt për Kur’anin është ky përkufizim që vijon :

    “Kur’ani është fjala e Allahut të cilin ia zbriti Muhamedit sal-l Allahu alejhi ue sel-lem me leximin dhe këndimin e të cilit njerëzit e adhurojnë Allahun”

    Kur themi që Kur’ani është “fjala e Allahut” dmth ai nuk është fjalë e krijesave. Kur themi që “është i zbritur” dmth që nuk është i krijuar siç pretendojnë grupet e humbura por është i zbritur prej Allahut. Kur themi që i ka “zbritur Muhamedit” për të treguar se qëllimi ynë në këtë përkufuzimin nuk janë librat e mëparshëm që u janë dhënë profetëve të tjerë edhe pse ato janë fjalë e Allahut gjithashtu, por që nuk i janë zbritur porfetit tonë sal-l Allahu alejhi ue sel-lem.

    Shejhul Islam Ibnu Tejimja ka treguar besimin e Ehli Sun-netit dhe Xhematit në lidhje me Kur’anin e lavdishëm në librin e tij “Akideja e Uasiti” ku thotë : “Gjithashtu hyn në besimin ne Allahun dhe librat e Tij : Besimi se Kur’ani është fjalë e Allahut të cilin e zbriti . Nuk është i krijuar . Prej Tij filloi dhe tek Ai do kthehet dhe se Allahu e shprehu atë më të vërtetë. Gjithashtu (hyn edhe besimi se) ky Kur’an të cilin ia zbrit Muhamedit sal-l Allahu alejhi ue selem është fjala e Allahut me të vërtetë jo fjala e dikujt tjetër . Nuk lejohet te thuhet që Kur’ani është shprehje e fjalës së Allahut ose kuptimi i saj. Edhe pse njerëzit e lexojnë ose e shkruajnë nëpër libra kjo nuk e nxjerr atë nga te qenurit fjalë e Allahut në realitet. Sepse fjala i dedikohet atij që e thotë fillimisht e jo atij që e transmeton prej të parit. Kur’ani është fjalë e Allahut me shkronjat dhe kuptimet e tij. Nuk është vetëm shkronjat ose vetëm kuptimet [3].

    Kur themi : “me anë të të cilit adhurohet Allahu” kemi për qëllim të mënjanojmë nga ky përkufizim hadithet Kudsij. Ato edhe pse janë fjalë e Allahut, nuk lejohet që njeriu t’i këndojë në namaz gjithashtu njeriu nuk shpërblehet për leximin e tyre aq sa shpërblehet për leximin e Kur’anit. Allahu e di më mire.

    Përgatiti: Abdurrahim Balla

    www.teuhidi.com

    [1] Mut-tefekun Alejhi     [2] Transmeton Buhariu dhe Muslimi.     [3] Siç pretendojnë grupet e humbura.