thirrjaislame.com

Author: thirrja@live.com

  • Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 2

    Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 2

    UDHËT?M

    Me të vërtetë është një kënaqësi e madhe të udhëtosh, për të parë vendin ku ka jetuar pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), për të ndjerë dhe parë nga afër mënyrën e jetesës së tij dhe, në të njëjtën kohë, duke pritur shpërblimin e Allahut. Pa dyshim, ky është një mësim, këshillë, një shembull dhe mënyrë jetese…..

     

    Këtë udhëtim nuk do ta bëjmë duke ecur, por do ta bëjmë nëpërmjet librave dhe transmetimeve që kanë bërë sahabët. Nuk është e lejuar që të bëjmë ndonjë vizitë me qëllim që të adhurojmë ndonjë varr apo ndonjë vend të caktuar.

     

    Pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) ka thënë që vetëm në tre vende mund të bëhet vizitë me qëllim adhurimi. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ?Tri jane xhamiat qw mund tw bwhet udhwtim vetem per t’i vizituar ato: Xhamia ime kwtu (nw Medine), Mesxhidu’l-Haram (Qabeja nw Mekke) dhe Xhamija el-Aksa (nw Palestinw).?[1]

    UDHËT?MMe të vërtetë është një kënaqësi e madhe të udhëtosh, për të parë vendin ku ka jetuar pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), për të ndjerë dhe parë nga afër mënyrën e jetesës së tij dhe, në të njëjtën kohë, duke pritur shpërblimin e Allahut. Pa dyshim, ky është një mësim, këshillë, një shembull dhe mënyrë jetese….. 

    Këtë udhëtim nuk do ta bëjmë duke ecur, por do ta bëjmë nëpërmjet librave dhe transmetimeve që kanë bërë sahabët. Nuk është e lejuar që të bëjmë ndonjë vizitë me qëllim që të adhurojmë ndonjë varr apo ndonjë vend të caktuar.

     

    Pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) ka thënë që vetëm në tre vende mund të bëhet vizitë me qëllim adhurimi. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ?Tri jane xhamiat qw mund tw bwhet udhwtim vetem per t’i vizituar ato: Xhamia ime kwtu (nw Medine), Mesxhidu’l-Haram (Qabeja nw Mekke) dhe Xhamija el-Aksa (nw Palestinw).?[1]

     

     

    Ne, duke ju bindur urdhwrave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), përveç këtyre tre vendeve, nuk bëjmë vizita me qëllim adhurimi. Allahu i Madhëruar në kur’an thotë: “…..Çka t’ju japë pejgamberi e  merni, e çka t’ju ndalojë,  përmbajuni dhe kini frikë All-llahun,…..”(El-Hashr, 59/7)

     

    Ne ndjekim veprat e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe nuk adhurojmë vendet ku ai  ka ndenjur apo ka kaluar. Ibn Vadde ka thënë: Omer b. El-Hatabi radiallahu anhu urdhëroi që të pritet pema, nën të cilën pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) mori besën prej sahabëve. Shkaku i prerjes është se njerëzit shkonin dhe falnin namaz nën atë pemë dhe ai u friksua nga përhapja e fitnes.[2]

     

    ?bn Tejmijje ka thënë që pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), para se t’i vinte shpallja , qëndronte vetëm në shpellën (Hira) dhe i bënte ibadet Allahu të Madhëruar. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) shpalljen (vahjji) e parë e ka marrë në këtë shpellë. Pas fillimit të shpalljes, nuk kanë shkuar më as ai, as shokët e tij në atë shpellë. Pas fillimit të ardhjes së shpalljes, pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) ka ndenjur në Meke, përafërsisht dhjetë vjet dhe brenda kësaj kohe as vetë, as sahabët nuk kanë shkuar për vizitë në shpellën Hira. Pejgamberi(salallahu alejhi ue selem), pas hixhretit në Medine, ka shkuar disa herë në Meke si në Umren e Hudejbijes dhe çlirimin e Mekës, dhe ka ndenjur përafërsisht njëzet ditë në Mekke, por asnjëherë nuk shkoi për vizitë në shpellën Hira.[3]

     

    Dalë-ngadalë po i afrohemi qytetit të pejgamberit (sallallahu alejhi ue selem). Njëra nga shenjat e afrimit është mali (Uhud). Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë : “Ky është një mal që ne e duam, por edhe ai na do ne.”[4] Nuk kemi hyrë akoma në shtëpinë e  pejgamberit(salallahu alejhi ue selem), nuk kemi parë ambjentin dhe formën e shtëpisë.Por, mos u habisni nëse shikoni një vend të vogël dhe një dyshek normal, sepse pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk i ka dhënë shumë rëndsi pasurisë së kësaj bote. Ai merrte prej kësaj bote sa më pak që të ishte e mundur. Qëndronte larg nga zbukurimet dhe pasuria e kësaj bote. Pasuria, së cilës ai i jepte rëndësi ishte namazi. “Drita e syrit ishte namazi”[5]. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), në lidhje me këtë botë ka thënë: “Shembulli im me këtë botë është si shembulli i atij udhëtarit, që udhëton në një ditë të nxehtë dhe pushon nën hijen e një peme, për një kohë të shkurtër, pastaj vazhdon përsëri udhëtimin”.[6]

     

    Tani jemi drejtuar nga shtëpia e pejgamberit(salallahu alejhi ue selem) dhe po ecim me hapa të shpejtë në rrugët e Medines… Dhe ja, filluan të duken dhomat e grave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem). Dhoma të mbuluara me dega të thata hurmash dhe të lyera me baltë. Tavani dhe shtyllat e dhomave janë prej trungjesh të thatë hurmash. El-Hasani thotë: “Kur ka qenë Halife Uthman b.Affan, unë hyja te dhomat e grave të  pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe e prekja me dorë tavanin e dhomave.[7] Kanë qenë me të vërtetë dhoma të vogla dhe modeste ….

     

    CILËS?TË E PEJGAMBER?T (Salallahu alejhi ue selem)

     

    Iu afruam shtëpisë së pejgamberit(salallahu alejhi ue selem), i biem derës, me qëllim që të marrim leje për të hyrë brenda. Ta imagjinojmë për një moment pejgamberin (salallahu alejhi ue selem), sikur e shohim me sytë tanë…

     

    Në këtë mënyrë do ta njohim më mirë fytyrën e tij të buzëqeshur dhe personalitetin e tij të nderuar. El-Bera b. Azib (radijallahu anhu) ka thënë: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), kishte fytyrë më të bukur se çdo njeri, dhe ishte më i miri ndërta në moral. Trupi i tij nuk ishte as i gjatë shumë, as i shkurtër shumë.[8]

     

    Përsëri ai thotë: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka qenë me trup të mesëm. Mesin  e shpatullave e ka pasur të gjërë dhe flokët të gjata, deri te të butat e veshit. E kam parë atë kur kishte veshur një rrobë të kuqe, nuk kam parë gjë më të bukur se ai”.[9] U pyet el-Bera b. Azib: “A ka qenë e ndrishtme si shpata, fytyra e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem)?” Ai i tha: ”Jo. Fytyra e tij ishte si hëna.”[10]

     

    Enesi (radijallahu anhu) ka thënë: “Dora e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) nuk ka qenë as e hollë, as e trashë. Nuk kam parë dhe nuk kam prekur dorë më të butë se dora e tij dhe nuk kam nuhatur aromë më të mirë se aroma e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).” [11]

     

    Njëra  prej cilësive të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) është se ka qenë i turpshëm. Në lidhje me këtë çështje Ebu Said El-Hudri (radijallahu anhu) thotë: ”Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), në mbulimin e trupit të tij, ka qenë më i turpshëm se  një vajzë e virgjër. Kur shikonte  te veprimet tona diçka të papëlqyeshme, ne e kuptonim nga reagimi i fytyrës.[12]

     

    Kjo është një përmbledhje e krijimit dhe moralit të lartë të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem). Allahu i Madhëruar krijimin dhe moralin e tij e krijojë pa të meta.

     

    E FOLURA E PEJGAMBER?T Salallahu alejhi ue selem

     

    Pasi pamë disa  veçori të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), tani do të shohim së bashku se cilat janë veçoritë në të folurin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem). Në fillim le të dëgjojmë ata, që e kanë dëgjuar me veshët e tyre.

     

    Aishja (radiallahu anha thotë): “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) nuk fliste  shpejt, kështu siç flisni  ju. Ai i fliste fjalët një  nga një, në mënyrë që ta kuptonin të gjithë ata që ishin për rreth tij.”[13]

     

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) ka qenë i butë me ummetin dhe dëshironte ta kuptonin të gjithë. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), nga dashuria që kishte për ummetin, kur fliste tregohej i kujdesshëm me njerëzit dhe bënte durim.

     

    Aishja (radjiallahu anha) thotë se pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) fliste ngadalë dhe qartë, kush e dëgjonte e kuptonte.[14] Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) i përsëriste disa herë fjalët, me qëllim që të kuptohej sa më mirë nga të tjerët. Le të mendojmë se sa i butë, zemërgjerë dhe i durueshëm ka qënë ai.

     

    Enes b. Maliku (radijallahu anhu) ka thënë: “Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), që të kuptohej sa më mirë, e përsëriste të njëjtën fjalë tre herë.”[15] Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) bënte shaka me njerëzit dhe i qetësonte ata, sepse disa prej tyre frikësoheshin dhe dridheshin kur dilnin para tij. ?bn Mesudi (radiallahu anhu) ka thënë: “Erdhi një burrë pranë pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe,në kohën që po fliste me të, filloi të dridhej.

     

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) i tha: “Qetësohu se unë nuk jam mbret. Unë jam vetëm biri i një gruaje që ha pastërma (mish i tharë).” [16]

     

    Vazhdon…………………………………

     

    Përgatiti: Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

     

    Përktheu nga Turqishtja: Ferdinand Mema

     

     www.teuhidi.com

     

     

    [1] Buhariu dhe Muslimi,

    [2] Buhariu dhe Muslimi,

    [3] ?bn Tejmije,Mexhmuu-l Fetva,I, 251.

    [4] Buhariu dhe Muslimi,

    [5] Nesaiu,

    [6] Tirmiziu,

    [7] ?bn Sa’d, et-Tabakatu’l-Kubra,I,499,501; për më shumë shikoni,?bn Kethirin,es-Siratu’n-Nebevijje,II,274

    [8] Buhariu.

    [9] Buhariu.

    [10] Buhariu

    [11] Buhariu dhe Muslimi,

    [12] Buhariu.

    [13] Ebu, Davud.

    [14] Ebu, Davud.

    [15] Buhariu.

    [16] ?bn,Maxhe,

  • Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 1

    Një ditë në shtëpinë e Pejgamberit 1

    PARATHËNIA E AUTORIT Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s’ka kush që e humb dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush që e udhëzon.

    PARATHËNIA E AUTORIT Falënderimi i takon All-llahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga All-llahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu s’ka kush që e humb dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush që e udhëzon.Dëshmoj se s’ka Zot tjetër, i cili meriton të adhurohetpërveç All-llahut, i cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.Shumica e muslimanëve në ditët tona, ose e tejkalojnë, ose e nënvlerësojnë plotësimin  e detyrave të tyre,. Disa prej tyre e kanë tejkaluar aq shumë, saqë i bëjnë lutje pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe kërkojnë prej tij ndihmë dhe shpëtim  në atë mënyrë, që i çon  ata deri në shirk.

    Ata nuk po e ndjekin rrugën që ndoqi pejgamberi (salallahu alejhi ue selem), si rrugë treguese për jetesën e tyre, nën dritën e argumenteve dhe të sunetit. Për ta kuptuar sa më mirë jetën dhe veprimtarinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), vendosa të shkruaj disa faqe, edhe pse nuk janë të mjaftueshme për ta përmbledhur jetën e tij.

    Unë nuk i kam përmbledhur te gjitha veprimet dhe vetitë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), por jam munduar që të zgjedh disa prej cilësive dhe veprimeve të tij, si dhe të përmend disa prej pikave më të rëndësishme, duke sjellë për çdo pikë dy apo tre argumente.

    Jeta e pejgamberit(salallahu alejhi ue selem) është jeta e umetit musliman. Jeta e tij është e mbushur me virtyte, moral, bindje dhe qëndrim të palëkundur.

    Allahu i Madhëruar, duke e lavdëruar  pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) për moralin e tij, thotë në Kur’an:  “Vërtet, ti je në një shkallë të lartë të moralit”! (el-Kalem,68/4)

    Ehli­suneh ue’l-xhemaat e di shumë mirë se kush është pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) Ai është rob i Allahut të Madhëruar, Pejgamber, mik i dashur dhe i zgjedhuri i Tij.

    Të parët tanë e donin Pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) më shumë se fëmijët, prindërit dhe vetet e tyre.

    Mëgjithatë, ata asnjëherë nuk shkuan në ekstrem, nuk e konsideruan pejgamberin (salallahu alejhi ue selem) si zot, por si Pejgamber. Ne duhet të jemi si të parët tanë dhe të ndjekim rrugën e tyre. Ne nuk nxjerrim bidate (risi) siç është Mevludi dhe as nuk mblidhemi që ta festojmë atë. Ne e duam pejgamberin (salallahu alejhi ue selem ) ashtu siç na ka urdhëruar ai. U bindemi urdhrave të tij, heqim dorë dhe qëndrojmë larg prej atyre gjërave që ai na i ka ndaluar.

    Në bazë te dijes së marrë deri më sot arrijmë në përfundimin që Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) është njeri dhe më i miri prej krijesave të Allahut. Ai në ballin e bardhë dhe të shndritshëm ka vulën prej nuri (drite) që shkëlqen dhe tregon që ai është pejgamber.

    Edhe pse në këtë botë nuk e pamë të dashurin e zemrave, pejgamberin (salallahu alejhi ue selem), edhe pse mes nesh kanë kaluar shumë vite, i lutemi Allahut që të jemi prej atyre që ka përmendur  pejgamberi (salallahu alejhi ue selem ) në hadith.

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) tha: “Sa dëshirë kam që t’i shikoj vëllezërit e mi.” Sahabët thanë: “A nuk jemi ne vëllezërit e tu?” Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) tha: “Ju jeni shokët e mi.  Vëllezërit e mi nuk kanë ardhur akoma.”. Sahabët e pyetën Pejgamberin (salallahu alejhi ue selem): “Si do ti njohësh ata që nuk kanë ardhur akoma?” Pejgamberi( salallahu alejhi ue selem)tha: “Një njeri, i cili ka një kalë me shenjë të bardhë në këmbë ose në ballë, a nuk e njeh atë në mesin e kuajve të zinj ose të murrmë?” Ata thanë: “Po”.  Pastaj pejgamberi(salallahu alejhi ue selem) tha: “Ata do të  vijnë me dritën e abdesit në fytyrat, krahët dhe këmbët e tyre, ndërsa unë do jem duke i pritur tek Havuzi (Kroji në Xhennet) ….[1]

    I lutemi Allahut të Madhëruar që të ecim në gjurmët e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) dhe të jetojmë sipas jetesës dhe sunetit të tij!

    I lutemi Allahut të Madhëruar të na shpërblejë me shpërblimin e tij, dhe të na bëjë prej atyre që do të hyjnë në xhenetin Adn!

    Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi pejgamberin (salallahu alejhi ue selem ), mbi familjen e tij, shokët dhe ata që do ta ndjekin atë deri ditën e gjykimit.

    Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

    VIZITA

    Do të bëjmë një vizitë të shkurtër nëpër shekujt e kaluar, duke shfletuar disa faqe prej tyre dhe duke u përpjekur që të lexojmë dhe mendojmë mbi këto faqe dhe rreshta.

    Do të bëjmë një vizitë në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), duke parë gjendjen dhe formën e jetesës së tij, duke shikuar  dhe dëgjuar shkronjat, fjalët, rreshtat dhe hadithet e  pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).

    Në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) do të qëndrojmë vetëm një ditë. Në këtë vizitë njëditore do të përpiqemi që të përfitojmë prej fjalëve dhe veprimeve të tij.

    Njerëzit në ditët e sotme po i shtojnë dijet e tyre, po lexojnë libra dhe broshura, po shikojnë filma dhe dokumentarë, kanë shëtitur lindjen dhe perëndimin, por…

    Ne, në shtëpinë e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), do të bëjmë një vizitë sipas sheriatit duke u munduar të shohim të vërtetën dhe realitetin e asaj kohe, mënyrën e jetesës dhe duke u munduar t’i zbatojmë ato çka pamë atje. Në këtë shkrim kam zgjedhur të ndalem në disa çështje dhe shpresoj se Allahu i Madhëruar do të na e mundësojë që, nëpërmjet këtyre të vërtetave, të edukojmë vetvetet tona , duke i zbatuar ato në shtëpitë dhe familjet tona.

    Të nderuar vëllezër muslimanë dhe motra muslimane!

    Ne nuk po kthehemi mbrapa në histori për të parë ato gjëra që nuk i kemi parë ndonjëherë apo për të kaluar një kohë të këndshme, në labirinthet dhe legjendat e viteve dhe shekujve të kaluar. Ne, duke lexuar jetën e pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), duke zbatuar sunetin dhe duke ndjekur rrugën e tij, i kemi bërë ibadet Allahut të Madhëruar. Duke dashur pejgamberin (salallahu alejhi ue selem), çojmë në vend urdhrin e Allahut të Madhëruar. Nga shenjat më të rëndësishme që tregon dashurinë tonë ndaj pejgamberit(salallahu alejhi ue selem), është t’i bindesh urdhrave të tij, duke vepruar atë që ai e urdhëroi dhe duke u larguar nga ajo që ai e ndaloi.

    Allahu na e ka bërë të detyrueshme bindjen ndaj urdhrave të pejgamberit(salallahu alejhi ue selem ). Allahu i Madhëruar në kur’an thotë: “Thuaj: “Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu t’ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja, se All-llahu është që fal shumë, mëshiron shumë.”(Ali-?mran,3/31) Në një ajet tjetër Allahu i Madhëruar thotë: “Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut, kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e All-llahut në botën tjetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh All-llahun.(El-Ahzab,33/21)

    Bindjen ndaj pejgamberit(salallahu alejhi ue selem) dhe ndjekjen e gjurmëve të tij, Allahu i Madhëruar e ka përmendur në kuran afërsisht dyzet herë.[2] Kush nuk u bindet urdhrave të  pejgamberit (salallahu alejhi ue selem), për atë nuk ka shpëtim në  ditën e gjykimit.

    Allahu në kur’an thotë: “ Këto janë (dispozita) të caktuara prej All-llahut. Kush i bindet All-llahut, (urdhërave të Tij) dhe të dërguarit të Tij, atë e dërgon në xhennete, nën të cilin burojnë lumenj. Aty do të jenë përgjithmonë. E ky është shpëtim i madh.   Kush e kundërshton All-llahun dhe të dërguarin e Tij, dhe i shkel dispozitat e Tij, atë e shtie në zjarr të përjetshëm. E për të është një dënim i rëndë.”(En-Nisa, 4 /13-14.)

    Kush e don pejgamberin(salallahu alejhi ue selem) e ka ndjerë shijen e besimit. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) thotë: “ Ai, i cili i plotëson këto tre kushte, e ka ndjerë shijen e besimit: ?Ta duash Allahun dhe pejgamberin më shumë se çdo gjë tjetër…?.[3]

    Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) në një hadith tjetër thotë: ?Nuk do t’a plotesoje besimin ndonjeri prej jush, derisa të jemë unë më i dashur për te se prindërit e tij, fëmijët dhe të gjithë njeëezit e tjerë.?[4] Ne ecim në rrugën e veprave dhe urdhrave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selem).

    Vazhdon…………………………………

    Përgatiti: Abdu’l Melik b.Muhammed b.Abdur-Rahman el-Kasim.

    Përktheu nga Turqishtja: Ferdinand Mema

    www.teuhidi.com

    [1] Muslimi

    [2] ?bn Tejmije,Mexhmuu-l Fetva,I, 4.

    [3] Buhariu dhe Muslimi,

    [4] Muslimi,

  • Kurani i Madhërueshëm

    Kurani i Madhërueshëm

    Një prej mirësive të Allahut për njeriun është se Ai nuk e ka lënë njeriun në këtë jetë pa udhëzues por ka dërguar kohë pas kohe profetë të cilët transmetojnë prej Allahut të madhëruar një prej librave të Tij në të cilët i fton njerëzit për të adhuruar vetëm Allahun, i paralajmëron ata që i kthejnë shpinën kësaj rruge të drejtë dhe i përgëzon ata që e ndjekin këtë rrugë.

    Një prej mirësive të Allahut për njeriun është se Ai nuk e ka lënë njeriun në këtë jetë pa udhëzues por ka dërguar kohë pas kohe profetë të cilët transmetojnë prej Allahut të madhëruar një prej librave të Tij në të cilët i fton njerëzit për të adhuruar vetëm Allahun, i paralajmëron ata që i kthejnë shpinën kësaj rruge të drejtë dhe i përgëzon ata që e ndjekin këtë rrugë.E gjithë kjo për tu treguar atyre argumentet që të mos kenë justifikim tek Allahu ditën e Gjykimit. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Këta janë profetë përgëzues dhe paralajmërues që njerëzit mos kenë justifikim para Allahut pas ardhjes së profetëve” [En-nisa 165]. Njerëzimit gjatë kohërave i dërgonte Allahu profetë të cilët drejtonin njerëzit e asaj kohe në rrugën e drejtë dhe u mësonin atyre rrugën ideale të jetës. Çdo profet dërgohej për popullin e vet deri sa dërgoi Allahu profetin tonë Muhamedin sal-l Allahu alejhi ue sel-lem për mbarë njerëziminpër të plotësuar vazhdimësinë e dërgesës së profetëve dhe për ta vulosur atë dhe i dha atij librin e fundit Kur’anin e lavdishëm. Profeti sal-l Allahu alejhi ue sel-lem ka thënë : “Shembulli im me profetët që ishin para meje është si shembulli i një personi që ndërtoi një shtëpi. E plotësoi atë përveç një cepi në të cilin mungonte një tullë.Njerëzit vinin rreth e qarkë shtëpisë, e pëlqenin atë dhe thoshin : Ah sikur të ishte edhe kjo tulla këtu në këtë vend. Unë jam kjo tulla, unë jam vula e profetëve” [1].Muhamedi sal-l Allahu alejhi ue sel-lem ishte profeti i fundit dhe libri që i dha Allahu atij ishte libri i fundit dhe i përgjithshëm për mbarë njerëzimin deri ditën e Kijametit.

    Argumentet që e vërtetojnë këtë gjë nga Kur’ani dhe Sun-neti janë të shumëta. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Thuaj : O njerëz unë jam i dërguari i Allahut tek të gjithë ju” [El Ea’raf 158]. Gjithashtu ka thënë : “I lavdëruar është Ai që i zbriti robit të Tij Furkanin që të jetë paralajmërues për mbarë botërat” [El Furkan 1].

    Profeti sal-l Allahu alejhi ue sel-lem ka thënë : “Çdo profet dërgohej tek populli i vet në veçanti ndërsa mua më dërgoi Allahu tek mbarë njerëzia” [2].

    Pas tij nuk ka asnjë dërgesë tjetër. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Muhamedi nuk ishte babai i asnjërit prej burrave tuaj por ishte i dërguari i Allahut dhe vula e profetëve” [El Ahzab 4].

    Prandaj nuk është çudi që Kur’ani të ketë përfshirë të gjitha rregullat e nevojshme për njeriun në këtë jetë dhe në jetën tjetër duke përfshirë të gjitha fetë e tjera qiellore. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Ai ka ligjëruar për ju atë porosi të cilën ia dha edhe Nuhut, atë që t’a shpalli ty, atë porosi që ia dha edhe Ibrahimit, Musait dhe Isait, ngrijeni fenë dhe mos u përçani në të”. [Esh-shura 13].

    Profeti sal-l Allahu alejhi ue sel-lem i ka sfiduar arabët dhe mbarë njerëzimin me anë të Kur’anit sepse e zbriti Allahu me gjuhën e tyre. Arabët ishin njerëzit më elokuetë dhe merreshin shumë me letërsi e me gjithë këtë ata nuk mundën të bëjnë një libër si Kur’ani, madje as të bëjnë dhjetë sure si ai madje as edhe një sure të vetme. Kështu që u vërtetua humbja e sfidës dhe fitorja e Kur’anit dhe profetit sal-l Allahu alejhi ue sel-lem e kështu u sigurua vërtetësia e profetit sal-l Allahu alejhi ue sel-lem dhe e Kur’anit të lavdishëm.

    Allahu i Madhëruar e kishte caktuar që Kur’ani do qëndronte i pa ndryshuar ndër kohëra pa u devijuar. Do transmetohej në formë muteuatire ndër kohëra. Kjo veçori nuk i përkiste asnjë libri tjetër para Kur’anit sepse ato ishin libra të përkohshëm. Allahu i Madhëruar ka thënë : “Ne e kemi zbritur Dhikrin (Kur’anin dhe Sun-netin) dhe ne do ta ruajmë atë” [El Hixhr 9].

    Kur’ani nuk ishte zbritur vetëm për njerëzit por ishte edhe për xhindët : “(Përkujto) kur ne të sollëm një grup xhindësh të cilët po dëgjonin Kur’anin dhe kur u afruan thanë : Heshtni. Kur ai mbaroi u kthyen tek populli i tyre paralajmërues. Thanë : O populli jonë ne kemi dëgjuar një libër që është zbritur pas Musait vërtetues i librave të mëparshëm. Ai udhëzon tek e vërteta dhe tek rruga e drejtë. O populli jonë, përgjigjuni thirrësit të Allahut dhe besojeni atë”. [El Ahkaf 29-31].

    § Përkufizimi i Kur’anit.

    Fjala Kur’an në gjuhën arabe vjen nga fjala karra’a që dmth lexoi dhe këndoi. Kështu që fjala Kur’an dmth : lexim dhe këndim me kuptimin që ky është libër që lexohet dhe këndohet. Disa dijetarë kanë thënë që ky libër është quajtur kështu sepse ai ka përfshirë thelbin e të gjithë librave të mëparshëm madje të të gjitha njohurive për të cilat ka nevojë njeriu të të jetë i lumtur në këtë jetë dhe i shpëtuar në jetën tjetër.

    Allahu I Madhëruar ka thënë : “Ne ta kemi zbritur librin sqarim për çdo gjë” [En-nahl 89]. Gjithashtu ka thënë : “Ne nuk kemi lënë mangët në libër asgjë”. [El En’am 38].

    Këto ishin disa të dhëna nga ana gjuhësore e fjalës Kur’an ndërsa nga ana terminologjike ose nga ana fetare përkufizimi më i përafërt për Kur’anin është ky përkufizim që vijon :

    “Kur’ani është fjala e Allahut të cilin ia zbriti Muhamedit sal-l Allahu alejhi ue sel-lem me leximin dhe këndimin e të cilit njerëzit e adhurojnë Allahun”

    Kur themi që Kur’ani është “fjala e Allahut” dmth ai nuk është fjalë e krijesave. Kur themi që “është i zbritur” dmth që nuk është i krijuar siç pretendojnë grupet e humbura por është i zbritur prej Allahut. Kur themi që i ka “zbritur Muhamedit” për të treguar se qëllimi ynë në këtë përkufuzimin nuk janë librat e mëparshëm që u janë dhënë profetëve të tjerë edhe pse ato janë fjalë e Allahut gjithashtu, por që nuk i janë zbritur porfetit tonë sal-l Allahu alejhi ue sel-lem.

    Shejhul Islam Ibnu Tejimja ka treguar besimin e Ehli Sun-netit dhe Xhematit në lidhje me Kur’anin e lavdishëm në librin e tij “Akideja e Uasiti” ku thotë : “Gjithashtu hyn në besimin ne Allahun dhe librat e Tij : Besimi se Kur’ani është fjalë e Allahut të cilin e zbriti . Nuk është i krijuar . Prej Tij filloi dhe tek Ai do kthehet dhe se Allahu e shprehu atë më të vërtetë. Gjithashtu (hyn edhe besimi se) ky Kur’an të cilin ia zbrit Muhamedit sal-l Allahu alejhi ue selem është fjala e Allahut me të vërtetë jo fjala e dikujt tjetër . Nuk lejohet te thuhet që Kur’ani është shprehje e fjalës së Allahut ose kuptimi i saj. Edhe pse njerëzit e lexojnë ose e shkruajnë nëpër libra kjo nuk e nxjerr atë nga te qenurit fjalë e Allahut në realitet. Sepse fjala i dedikohet atij që e thotë fillimisht e jo atij që e transmeton prej të parit. Kur’ani është fjalë e Allahut me shkronjat dhe kuptimet e tij. Nuk është vetëm shkronjat ose vetëm kuptimet [3].

    Kur themi : “me anë të të cilit adhurohet Allahu” kemi për qëllim të mënjanojmë nga ky përkufizim hadithet Kudsij. Ato edhe pse janë fjalë e Allahut, nuk lejohet që njeriu t’i këndojë në namaz gjithashtu njeriu nuk shpërblehet për leximin e tyre aq sa shpërblehet për leximin e Kur’anit. Allahu e di më mire.

    Përgatiti: Abdurrahim Balla

    www.teuhidi.com

    [1] Mut-tefekun Alejhi     [2] Transmeton Buhariu dhe Muslimi.     [3] Siç pretendojnë grupet e humbura.

  • Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 4

    Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 4

    Kuptimi i saktë i fjalës “La ilahe il-lallah”
    Shejhul-Islam Ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë ka thënë:
    “I adhuruari është ai që adhurohet. Dhe Ai që adhurohet (Allahu subhanehu ue te’ala) është i vetmi që e meriton adhurimin.” (1)
    Imam Kurtubiu, Allahu e mëshiroftë ka thënë:
    “La ilahe il-lallah do të thotë se askush nuk e meriton adhurimin përveç Allahut.” (2)

    Kuptimi i saktë i fjalës “La ilahe il-lallah”
    Shejhul-Islam Ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë ka thënë:
    “I adhuruari është ai që adhurohet. Dhe Ai që adhurohet (Allahu subhanehu ue te’ala) është i vetmi që e meriton adhurimin.” (1)
    Imam Kurtubiu, Allahu e mëshiroftë ka thënë:
    “La ilahe il-lallah do të thotë se askush nuk e meriton adhurimin përveç Allahut.” (2)
    Imam Hafidh el-Hakemi, Allahu e mëshiroftë ka thënë:“Kuptimi i dëshmisë La ilahe il-lallah është: ‘Nuk ka të adhuruar që e meriton adhurimin me të vërtetë, me drejtësi përveç Allahut.’” (3)Fjalët e dijetarëve që u përmendën më lart e hedhin poshtë njëherë e mirë shpjegimin që i kanë bërë disa njerëz që nuk kanë dije, siç janë njerëzit e devijuar të cilët i pasojnë bidatet dhe shpikjet në fe, të cilët thonë se kuptimi i dëshmisë La ilahe il-lallah do të thotë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut. Edhe idhujtarët në kohën e Pejgamberit, sal-allahu alejhi ue sel-lem e besonin Allahun dhe ekzistencën e Tij, besonin se Ai është Krijuesi, Sunduesi, Sistemuesi i të gjitha çështjeve, por prapëseprapë ky besim nuk u bëri dobi dhe Allahu i Lartësuar i quajti ata mushrikë.Allahu i Lartësuar për idhujtarët ka thënë:

    “Dhe nëse ti i pyet ata: ‘Kush i krijoi qiejt dhe tokën?’ Ata padyshim që do të përgjigjen:
    “Allahu.” (1)

    Gjithashtu, Allahu i Lartësuar ka thënë:

    “Thuaj: Kush është Zoti i shtatë qiejve dhe Zoti i Arshit Madhështor? Ata do të thonë:
    “Allahu”.”(2)

    Gjithashtu Allahu i Lartësuar ka thënë:

    “Thuaj: Kush ju sjell furnizim nga qielli dhe nga toka dhe kush është Zotëruesi i të dëgjuarit dhe të shikuarit? Dhe kush e nxjerr të gjallën nga e vdekura dhe të vdekurën nga e gjalla?

    Dhe kush është rregulluesi dhe sunduesi i të gjitha çështjeve? Ata do të thonë: “Allahu”.” (3)

    Kështu që ky shpjegim është i pabazë, sepse ajo çfarë e bën dallimin mes besimit të
    myslimanit dhe besimeve të shiitëve, katolikëve, protestantëve, ortodoksëve, çifutëve dhe shumë sekteve të ndryshme fetare është pikërisht njësimi i Allahut të vetëm në adhurim e jo vetëm ta njësosh Atë si Krijues dhe Sundues i qiejve dhe tokës dhe gjithçka që ekziston, sepse të gjitha këto fe apo sekte e njohin dhe e pranojnë ekzistencën e Krijuesit apo Zotit, porse fatkeqësia dhe padrejtësia e tyre qëndron në atë se ata adhurojnë të tjerë përveç Allahut apo edhe i adhurojnë të tjerët bashkë me Allahun.

    “Vërtet, t’i bësh shok Allahut në adhurim, kjo është padrejtësia më e madhe!” (1)

    Po ashtu, ka prej atyre që thonë se dëshmia La ilahe il-lallah do të thotë se Allahu është i adhuruar, porse edhe ky shpjegim është i kotë dhe e lë të hapur derën e adhurimit të të tjerëve bashkë me Allahun. Shumë njerëz adhurohen sot, të gjallë apo të vdekur qofshin ata, xhinë, melaqe, pejgamberë apo evlia, porse ata nuk e meritojnë këtë adhurim. Prandaj nuk mjafton që Allahu të adhurohet ose të njihet Ai si i adhuruar, porse duhet medoemos që t’i mohohet adhurimi çdokujt tjetër pos Tij, sepse adhurimi është një e drejtë e veçantë vetëm për Të dhe askush nuk meriton të adhurohet dhe nuk ka të drejtë që të adhurohet, qoftë ai xhin, pejgamber, evlia, hoxhë apo prift, këngëtar apo aktor, gurë apo pemë, hëna apo dielli…etj.

    Allahu i Lartësuar ka thënë:

    “Kjo ngaqë Allahu, Ai është i Vërteti, i Përhershmi (i Vetmi që adhurohet me të drejtë) dhe

    asaj që i luten ata (idhujtarët) është e rreme, e kotë dhe vërtet Allahu, Ai është më i Larti, më i Madhi.”(1)

    Vazhdon me temën: Kushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”

    Përgatiti: Faika Asani

    www.teuhidi.com

    (1) Mexhmu’ul-Fetaua, 10/249.
    (2) Tefsiri i Kurtubiut, 2/291.
    (3) Ma’rixhul-Kabul, 2/416 e Hafidh el-Hakemit.
    (1) Lukman, 25.
    (2) Mu’minun, 86.
    (3) Junus, 31.
    (1) Lukman, 13.
    (1) Haxh, 62.

  • Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 3

    Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 3

    Shtyllat e fjalës “La ilahe il-lallah”
    1) Shtylla e parë: La ilahe: (Nuk ekziston asnjë Zot që meriton të adhurohet) Kjo është formë mohuese e cila tregon se mohohet çdo send që ekziston.
    2) Shtylla e dytë: Il-lallah: (përveç Allahut subhanehu ue te’ala) Që do të thotë: Të gjitha zotat që janë adhuruar, ato që adhurohen dhe ato që do të adhurohen tek njerëzit, nuk e meritojnë adhurimin përveç Allahutsubhanehu ue te’ala dhe ky është pohimi.
    3) Shtylla e tretë:

    Shtyllat e fjalës “La ilahe il-lallah”
    1) Shtylla e parë: La ilahe: (Nuk ekziston asnjë Zot që meriton të adhurohet) Kjo është formë mohuese e cila tregon se mohohet çdo send që ekziston.
    2) Shtylla e dytë: Il-lallah: (përveç Allahut subhanehu ue te’ala) Që do të thotë: Të gjitha zotat që janë adhuruar, ato që adhurohen dhe ato që do të adhurohen tek njerëzit, nuk e meritojnë adhurimin përveç Allahutsubhanehu ue te’ala dhe ky është pohimi.
    3) Shtylla e tretë:
    Kush vjen me mohimin “La ilahe” nuk është besimtar sikurse ai i cili vjen me pohimin “il-lallah” po ashtu edhe ky nuk është besimtar, që do të thotë se duhet të vijë me të dy shtyllat që janë (La ilahe il-lallah) duke pasur bindje me besim, me fjalë dhe me vepër, qoftë ajo e brendshme apo e jashtme, me këtë rast personi është besimtar. Ndërsa te fjala “Muhamed Resulullah” desha të ndalem edhe këtu, sepse e kemi hak të ndalemi duke qartësuar vetëm se çfarë obligimi kemi ndaj të Dërguarit tonë, Muhamedit sal-lallahu alejhi ue sel-lem, gjithashtu duke i cekur edhe kushtet e saja. Sikurse që janë kushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”, gjithashtu janë edhe disa kushte të fjalës “Muhamed Resulullah”.Besimi se ai është i dërguar prej Allahut, të besojmë në atë që e ka lajmëruar, ta respektojmë atë që e ka urdhëruar, të ndalemi nga ajo që na e ka ndaluar dhe nga ajo që e ka urryer, të adhurojmë ashtu siç na ka urdhëruar, se është vula e pejgamberëve dhe se pejgamberia e tij është e përgjithshme për të dy botët, pastaj lartësimi (ngritja) i Pejgamberit sal-lallahu alejhi ue sel-lem dhe ndalimin i ndalesave tij dhe përmbajtja e sheriatit të tij, është aroma e vërtetë nga domethënia e kësaj dëshmie. Të gjitha këto janë nga respektimi i urdhrave të Allahut subhanehu ue te’ala i cili e ka dërguar për të gjithë njerëzit përgëzues dhe këshillues dhe thirrës te Allahu me emrin e Tij.Obligimi ynë ndaj Pejgamberit sal-lallahu alejhi ue sel-lem:1. Besimi ndaj pejgamberit sal-lallahu alejhi ue sel-lem: Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “E ai (Pejgamberi) nuk flet nga mendja e tij.” (1)2. Pasimi i të dërguarit sal-lallahu alejhi ue sel-lem: Allahu subhanehu ue te’ala thotë:
    “Thuaj: Nëse e doni All-llahun, atëherë ejani pas meje që All-llahu të ju dojë, t’ju falë mëkatet tuaja.” (2)

    Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut.” (3)

    Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Thuaj (Muhamed): “O ju njerëz! Unë jam i dërguari i Allahut te të gjithë ju. Allahut që vetëm i Tij është sundimi i qiejve e i tokës, s’ka të adhuruar tjetër pos Tij; Ai jep jetë dhe Ai jep vdekje, pra besoni Allahun dhe të dërguarin e Tij, pejgamberin e pashkolluar, që beson Allahun dhe shpalljet e Tij, ndiqni rrugën e tij që ta gjeni të vërtetën.” (1)

    3. Obligimi i dashurisë së tij salallahu alejhi ue selam:

    Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Thuaj (o i dërguar): “Në qoftë se etërit tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se All-llahu, se i dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë pritni derisa All-llahu të sjellë vendimin e Tij. All-llahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur.”
    (2)

    I dërguari sal-lallahu alejhi ue sel-lem thotë: “Nuk beson (nuk i plotësohet imani) asnjërit prej jush derisa të jem më i dashur se baba i tij dhe fëmija i tij dhe se të gjithë njerëzit.”(1)

    4. Adhurimi i Allahut me atë (sheriatin) që e ka sjellë i dërguari alejhi selam:

    Allahu subhanehu ue te’ala thotë:

    “E ai (Pejgamberi) nuk flet nga mendja e tij.”(2)

    I dërguari sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kush e bën një vepër që në të nuk është udhëzimi ynë, ajo është e kundërshtuar (e refuzuar).”(3)

    Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Kush i bindet Pejgamberit, ai i është bindur Allahut e kush e refuzon, ai e ka refuzuar Allahun.”(4)

    5. Largimi nga ofendimi i tij salallahu alejhi ue selam: Allahu subhanehu ue te’ala thotë:
    “Ka prej tyre që e ofendojnë Pejgamberin e thonë: “Ai është bërë vesh (beson çka dëgjon)”.

    Thuaj: “Ai është vesh i të mirës suaj (dëgjon të mirën dhe vepron e jo të keqen), ai beson Allahun (çka i thotë), u zë besë besimtarëve dhe është mëshirues për ata që besuan nga mesi juaj, e ata që nuk e lënë të qetë të dërguarin e Allahut, ata kanë dënim të dhembshëm.” (1)

    Ofendimi që është për qëllim këtu ka të bëjë me gjithçka rreth tij, për personalitetin e tij apo për atë që ka ardhur prej Allahut subhanehu ue te’ala, për sunetin e tij, për familjarët e tij, për gratë e tij -nënat e besimtarëve- apo për sahabët (shokët) e tij të ndershëm.

    6. Lavdërimi dhe mëshira (salavate dhe selame) ndaj tij, sal-lallahu alejhi ue sel-lem:
    Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij me madhërinë e mëshirojnë Pejgamberin.”(2)

    Transmetohet prej Ebu Hurejres (Allahu qoftë i kënaqur me të) se pejgamberi sal-lallahu
    alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kush më lavdëron (më dërgon salat) mua njëherë, Allahu e
    lavdëron atë dhjetë herë.” (1)

    Mënyra e lavdërimit të të dërguarit sal-lallahu alejhi ue sel-lem:

    Në hadithin e Ka’b ibn Axhre: “Thuani: All-llahumme Sali ala Muhamedin ue ala ali

    Muhamedin, kema salejte ala Ibrahime ue ala ali Ibrahime In-neke Hamidun Mexhid,

    All-llahumme barik ala Muhamedin ue ala ali Muhamedin, kema barekte ala ali Ibrahime ue ala ali Ibrahime in-neke Hamidun Mexhid.”(2)

    4) Shtylla e katërt:

    Shehadeti përfshin tre lloje të teuhidit (njësimit);

    1-Teuhid Rububije

    2-Teuhid Uluhije

    3-Esma ve Sifat

    1- Teuhid Rububije do të thotë njësimi i Allahut se Ai ka krijuar çdo send, çdo planet dhe çdo krijesë dhe vetëm Ai është Sundues, Furnizues, Sistemues etj…

    2- Teuhid Uluhije do të thotë njësimi i Allahut se vetëm Ai e meriton adhurimin e askush tjetër përveç Tij.

    3- Esma’ ve Sifat (Emrat dhe Atributet) do të thotë të gjitha emrat dhe cilësitë me të cilat vetë

    Allahu e ka emërtuar dhe e ka cilësuar Vetveten e Tij.

    Ai person i cili beson dhe i posedon këto tre lloje të teuhidit, atëherë ai quhet muvahid (person i cili e ka njësuar Allahun subhanehu ue te’ala) dhe e kundërta, ai i cili nuk beson në njërën nga këto tre lloje të teuhidit (njësimit), atëherë ai person quhet mushrik (politeist).

    5) Shtylla e pestë:

    Disa njerëz vijnë me këtë definicion të shehadetit që e dinë përmendësh dhe që e shqiptojnë atë, por duke mos ia ditur kuptimin e plotë kësaj fjale, kështu që patjetër duhet të mësohen me këto kushte që të pranohet edhe dëshmia e kësaj fjale (La ilahe il-lallah).

    Vazhdon me temën: Kuptimi i saktë i fjalës “La ilahe il-lallah”

    Përgatiti: Faika Asani
    /teuhidi.com

    (1) En-Nexhm, 3.
    (2) Ali-imran, 3.
    (3) El-Ahzab, 21.
    (1) El-Earaf, 158.
    (2) Et-Teube, 24.
    (1) Transmeton Buhari.
    (2) En-Nexhm, 3.
    (3) Transmeton Muslimi.
    (4) En-Nisa, 80.
    (1) Teube, 61.
    (2) El-Ahzab, 56.
    (1) Transmeton Muslimi.
    (2) Transmeton Buhari.

  • Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 2

    Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 2

    Pesë parakushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”
    Kuptimi i obligimeve që mund t’i nxjerrim nga fjala La ilahe il-lallah është:
    Fjala “La ilahe il-lallah” i obligon dy veprime:
    Veprimi i parë: largimi dhe mohimi nga kufri dhe shirku.
    Veprimi i dytë: zbatimi i ibadeteve vetëm për Allahun subhanehu ue te’ala.

    Për atë arsye, lënia e veprave dhe mos largimi nga shirku e rrënojnë këtë fjalë.

    Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Allahu nuk e falë atë që i bën shok Atij.”

    Pesë parakushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”
    Kuptimi i obligimeve që mund t’i nxjerrim nga fjala La ilahe il-lallah është:
    Fjala “La ilahe il-lallah” i obligon dy veprime:
    Veprimi i parë: largimi dhe mohimi nga kufri dhe shirku.
    Veprimi i dytë: zbatimi i ibadeteve vetëm për Allahun subhanehu ue te’ala.Për atë arsye, lënia e veprave dhe mos largimi nga shirku e rrënojnë këtë fjalë.Allahu subhanehu ue te’ala thotë: “Allahu nuk e falë atë që i bën shok Atij.”
    (1)Kemi edhe hadithin e bitakës (kartelës) se Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë(në kuptim të hadithit) “…për një person të cilit i sillen 99 regjistra nga veprat e këqija, pastaj e humb shpresën se do të shpëtojë dhe i sillet një kartelë në të cilën është e shkruar fjala La ilahe il-lallah që peshon më shumë se të gjitha ato vepra të këqija që i ka bërë.”(1)Ky hadith kuptohet në dy mënyra:1- Kuptimin që ia dhanë murxhijtë (murxhijtë – janë një sekt i devijuar) është se ky person do të shpëtojë edhe pse nuk ka bërë asnjë vepër të mirë, madje edhe nëse ka pasur shirk në të bëmat e tij, mirëpo shehadeti është ajo që do ta shpëtojë. Ky është koment i gabuar dhe bie ndesh me Kuranin dhe me sunetin e të Dërguarit të Allahut sal-lallahu alejhi ue sel-lem, për arsye se Allahu nuk e falë atë person që bën shirk dhe të njëjtit nuk i vlen shehadeti.Gjithashtu, personi sikur të kishte në 99 regjistra shirk, atëherë ajo fjalë nuk do t’i bënte dobi.2- Kuptimi i vërtetë është shqiptimi i shehadetit, vërtetimi i tij me vepra dhe ruajtja që ai të mos rrënohet me shirk.

    -Kufri dhe shirku nuk mund të bashkohen me besimin (imanin) asnjëherë.

    Kjo na jep të kuptojmë se personi është në njërën prej dy alternativave: në zemrën e tij ose ka shirk ose iman.

    Transmeton Shejhul-islam ibn Tejmije se Imam Ibn Is’hak El-Rahaveja (ose Rahoja)El-Mervezij ka thënë: “Nuk ka mundësi që një person ta shajë Allahun subhanehu ue te’ala dhe t’i braktis obligimet apo t’i vrasë pejgamberët, e njëkohësisht të ketë iman në zemrën e tij.”

    (1)Ky rregull është i dobishëm për dy arsye:

    1- Kujdes, sepse fjala La ilahe il-lallah rrënohet me shirk.

    2- Sinqeriteti në ruajtjen e kësaj fjale.

    a) Nuk hyn në Xhenet tjetërkush vetëm se besimtari.

    Kjo kuptohet nga hadithi i Pejgamberit sal-lallahu alejhi ue sel-lem ku ka thënë: “Kush dëshmon që nuk ka Zot tjetër që meriton të adhurohet përveç Allahut dhe se Muhamedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem është i dërguari i Tij me sinqeritet (duke e vërtetuar me punë),

    Allahu subhanehu ue te’ala për të e ka bërë haram zjarrin e Xhehenemit.”

    (1)Gjithashtu Allahu subhanehu ue te’ala ka thënë “Kush i bën shirk Allahut (subhanehu ue te’ala), atij i është bërë haram hyrja në Xhenet.”

    (2)Nga ky ajet po ashtu nënkuptojmë se shehadeti ka mundësi të rrënohet.

    b) Fillimisht duhet të dimë se bazë për argumentim janë ajetet dhe hadithet e qarta, kurse ato të paqartat komentohet me ajetet e qarta, për shkak se veprimi i kundërt të çon në përfundim të gabuar (të humbur), si p.sh. hadithi i Pejgamberit sal-lallahu alejhi ue sel-lem,kur njëri prej sahabëve e pyeti se nëse e vret një mosbesimtar pasi që ai e ka shqiptuar shehadetin, Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem i tha: “Nëse e vret atë pasi që e ka shqiptuar shehadetin, atëherë ti je në gjendjen e atij që ishte, kurse ai është në gjendjen tënde para se ti ta mbytësh atë.”

    (1)Fillimisht nga teksti i hadithit kuptojmë se besimtari kur e vret një person që e ka shqiptuar shehadetin, ai është bërë mosbesimtar, kurse e vërteta e hadithit kuptohet nga argumentet e qarta se vrasja e myslimanit nuk është kufër i madh, për shkak se Allahu subhanehu ue te’ala ka thënë: “Nëse dy grupe të myslimaneve mbyten në mes veti, pajtoni ato.” (2)

    Këtu shihet se Allahu subhanehu ue te’ala i ka quajtur ata myslimanë edhe pse kanë luftuar njëri me tjetrin.

    c) Dhe argumentet e paqarta nuk mund të kuptohen ndryshe vetëm se pas hulumtimit të madh (nga ana e dijetarëve) dhe duke u mbështetur në argumente të qarta.

    d) Bashkimi i të gjitha argumenteve për të ardhur në përfundim të një çështjeje, në veçanti për fjalën La ilahe il-lallah për shkak se argumentimi në mënyrë jo të rregullt është gabim fatal. P.sh.: Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kush vdes dhe fjala e tij e fundit është La ilahe il-lallah, hyn në Xhenet.”

    (1) Kështu, nëse nuk mblidhen të gjitha argumentet, atëherë vijmë në përfundim se njeriu ka mundësi të hyjë në Xhenet edhe pa fjalën “Muhamed resulullah”. Mirëpo, kemi edhe hadithin tjetër ku Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Nuk ka të krishterë, hebre apo ai i cili dëgjon për mua dhe i cili nuk e dëshmon profetësinë time, e që nuk do të hyjë në zjarr.”

    (2)Prej këtyre dy haditheve nënkuptojmë se ai që i ka shqiptuar të dy shehadetet, ai hyn në Xhenet edhe nëse ka bërë shirk apo nëse i ka lënë të gjitha veprat e obligueshme.

    Argumentet tjera na tregojnë se ai që ka bërë shirk, edhe nëse e ka shqiptuar shehadetin,ajo fjalë nuk i bën dobi për shkak se Allahu subhanehu ue te’ala nuk e fal atë njeri që bën shirk dhe se personi që ka bërë shirk të madh, ai mbetet përgjithmonë në Xhehenem, edhe pse gjatë jetës së tij e ka shqiptuar shehadetin. Po ashtu, nëse një person nuk ka kryer asnjë vepër prej veprave të obligueshme me të cilat Allahu e ka obliguar, atëherë as ky nuk ka mundësi që të shpëtojë nga zjarri i Xhehenemit vetëm me thënien e shehadetit, nëse kësaj të fundit nuk ia bashkëngjit veprat siç janë namazi, zeqati etj… Njëherësh kemi edhe hadithin e pejgamberit sal-lallahu alejhi ue sel-lem në të cilin ka thënë: “Jam urdhëruar t’i luftoj njerëzit derisa ta shqiptojnë (dëshmojnë) shehadetin, ta falin namazin, ta japin zeqatën. Nëse i bëjnë këto, atëherë e kanë të garantuar prej meje gjakun dhe pasurinë,ndërsa llogaria është te Allahu.”

    (1)Kështu, pas grumbullimit të të gjitha argumenteve vijmë në përfundim se nuk plotësohet shehadeti vetëm se me kryerjen e obligimeve që dalin nga shehadeti dhe se nuk bën dobi shehadeti dhe kryerja e veprave të tjera, nëse ato i shoqëron me kufër apo me shirk.

    Vazhdon Shtyllat e fjalës “La ilahe il-lallah”

    Përgatiti: Faik Asani

    /teuhidi.com

  • Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 1

    Kushtet e fjalës : “La ilahe il-l Allah” 1

    Falënderimi i takon Atij që e zbriti librin (Kuranin) në gjuhën e pastër arabe, ndërsa përshëndetjet dhe bekimet qofshin mbi të Dërguarin e tij, Muhamedin sal-lallahu alejhi ue sel-lem, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët e pasojnë rrugën e tij deri në ditën e gjykimit.

    Këtë libër e bëra për një arsye të vetme për të cilën do të flas më vonë, duke u munduar që të bëj përmbledhjen e argumenteve dhe të fjalëve të dijetarëve në lidhje me kushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”.

    Duke e ditur se çdo mysliman e di këtë fjalë, qëllimi se pse duhet të bëhet ky libër në lidhje me dëshminë e fjalës La ilahe il-llallah është se shumica e tyre nuk ia dinë
    kuptimin kësaj fjale, duke i përkujtuar ata se për këtë fjalë jemi krijuar në këtë botë, për këtë fjalë duhet të jetojmë dhe me këtë fjalë duhet të vdesim, gjithashtu duke e ditur se kjo fjalë ka për të qenë shpëtim për të gjithë ata të cilët e dinë këtë fjalë, të cilët e shqiptojnë dhe të cilët veprojnë me këtë fjalë me të gjitha kushtet e saj që i ka dhe pikërisht kjo ishte edhe arsyeja ime e vetme që u mundova t’i përmbledh të gjitha argumentet, që ta bëj shpjegimin e kushteve të fjalës “La ilahe il-lallah”.

    Falënderimi i takon Atij që e zbriti librin (Kuranin) në gjuhën e pastër arabe, ndërsa përshëndetjet dhe bekimet qofshin mbi të Dërguarin e tij, Muhamedin sal-lallahu alejhi ue sel-lem, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij dhe mbi të gjithë ata të cilët e pasojnë rrugën e tij deri në ditën e gjykimit.

    Këtë libër e bëra për një arsye të vetme për të cilën do të flas më vonë, duke u munduar që të bëj përmbledhjen e argumenteve dhe të fjalëve të dijetarëve në lidhje me kushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”.

    Duke e ditur se çdo mysliman e di këtë fjalë, qëllimi se pse duhet të bëhet ky libër në lidhje me dëshminë e fjalës La ilahe il-llallah është se shumica e tyre nuk ia dinë
    kuptimin kësaj fjale, duke i përkujtuar ata se për këtë fjalë jemi krijuar në këtë botë, për këtë fjalë duhet të jetojmë dhe me këtë fjalë duhet të vdesim, gjithashtu duke e ditur se kjo fjalë ka për të qenë shpëtim për të gjithë ata të cilët e dinë këtë fjalë, të cilët e shqiptojnë dhe të cilët veprojnë me këtë fjalë me të gjitha kushtet e saj që i ka dhe pikërisht kjo ishte edhe arsyeja ime e vetme që u mundova t’i përmbledh të gjitha argumentet, që ta bëj shpjegimin e kushteve të fjalës “La ilahe il-lallah”.

    Ky libër i shkurtër shpresojmë të jetë një përmbledhje fjalësh dhe komentesh në lidhje me kushtet e fjalës “La ilahe il-lallah” dhe me kuptimin e saktë të kësaj fjale. Në vijim inshallah do të shpjegojmë se çfarë rëndësie ka kjo fjalë, pastaj cilat janë ato parakushte, cili është kuptimi i saktë i kësaj fjale, shtyllat e saj dhe në fund kushtet e fjalës “La ilahe il-lallah”.

    Rëndësia e fjalës “La ilahe il-lallah”

    Rëndësia e fjalës La ilahe il-lallah është e drejta më rëndësishme e Allahut subhanehu ue te’ala. Transmetohet nga Mu’adh Ibn Xhebeli se Pejgamberi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “O Mu’adh, a e di ti se cila është e drejta e Allahut mbi robërit e Tij?” Unë i thashë:

    “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri.” Pejgamberi tha: “Ta adhurojnë Atë (Allahun) të Vetëm e mos t’i bëjnë Atij shokë në adhurim.” Ai sërish e pyeti: “A e di ti se cila është e drejta e robërve ndaj Tij?.” Unë iu përgjigja: “Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së miri.”

    Pejgamberi tha: “E drejta e tyre ndaj Tij është që Ai të mos i dënojë nëse ata e bëjnë këtë (që ta adhurojnë Atë të vetëm pa i bërë Atij shokë në adhurim).”[1](1)

    Nga këtu fillon pikënisja e thirrjes tonë

    Abdullah Ibn Abbasi tregon: “Kur Pejgamberi e dërgoi Mu’adhin në Jemen, ai i tha atij:

    “Ti po shkon te një popull që janë prej ithtarëve të Librit (Ehlul-Kitab – çifutë dhe të krishterë),

    kështu që gjëja e parë në të cilën do t’i thërrasësh ata le të jetë njësimi i Allahut në adhurim.

    Nëse ata e mësojnë këtë, thuaju atyre se Allahu ua ka bërë obligim atyre pesë kohët e

    namazit …” (1)

    Vazhdon….

    Përgatiti: Faik Asani

    /teuhidi.com