Falënderimi i takon Allahut të lartësuar, paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin e Tij dhe mbi gjithë ata që ndjekin rrugën e Tij.
Thotë Allahu i lartmadhëruar “Kush ka për qëllim jetën e kësaj bote dhe të mirat e saj, Ne do t‘u plotësojmë atyre shpërblimin e veprave të tyre në të,dhe atyre nuk do t’u mungoj gjë.
Të këtillët në botën tjetër u përket vetëm xhehenemi, ajo që punuan dhe vepruan ata ka dështuar dhe është asgjësuar” Hud 15-16
Transmeton Umer ibn Hattabi [Allahu qoftë i kënaqur me të] se ka dëgjuar të Dërguarin [salallahu alejhi we selem] duke thënë:Veprat janë sipas qëllimit dhe çdokujt i takon ajo që e ka për qëllim.Prandaj kush shpërngulet bën hixhret për shkak të Allahut dhe të Dërguarit të Tij, shpërngulja e tij është për Allahun dhe të Dërguarin e Tij.Ndërsa shpërngulja e kujt është të fitoj disa të mira të kësaj bote ose të martohet me ndonjë femër, i atilli nuk do të fitojë tjetër përveç çka ka pasur për qëllim.(Mutefekun alejhi).
Nga ebu Hurejreja [Allahu qoftë i kënaqur me të] se ka dëgjuar të Dërguarin [salallahu alejhi we selem] duke thënë: Njerëzit e parë që gjykohen në ditën e kijametit janë:Njeriu i cili ka rënë dëshmorë bihet në ditën e kijametit e Allahu ia përmenden dhuntit e Tij e ai i kujton,mandej i thotë çfarë ke vepruar me ato dhunti? Kam luftuar vetëm për të arritur kënaqësin tënde deri sa jam mbytur,përgjigjet njeriu. I thotë Allahu:gënjen, ke luftuar që të thuhet se je i guximshëm dhe është thënë, pastaj urdhërohen (melekët) që ta marrin, tërhiqet zvarrë dhe hudhet në zjarr.
Njeriu që ka marr dituri, i ka mësuar të tjerët dhe e ka lexuar Kur’anin, bihet dhe Allahu ia përmend dhuntit e tij ndaj tij e ai i kujton (i pranon), e pyet çfarë ke vepruar me ato?
Kam kërkuar diturin, ia kam mësuar të tjerve dhe kam lexuar kur’anin,gjithë këtë e kam bërë për të arritur vetëm kënaqësin tënde, përgjigjet njeriu. I thotë Allahu: gënjen.ke kërkuar diturin që të thuhet se je dijetar dhe e ke lexuar Kur’anin që të thuhet se je lexues i Kur’anit dhe është thënë.
Mandej urdhërohen (melekët)që ta marrin, tërhiqet zvarrë dhe hudhet ne zjarrë.
Dhe njeriut që Allahu ia ka lehtësuar (jetën) i ka dhuruar pasuri nga të gjitha llojet, bihet dhe Allahu ia përmendë dhuntit e Tij e ai i kujton. I thotë Allahu: Çfarë ke vepruar me to?
Nuk kam lënë ndonjë vepër për të cilën dëshiron që të shpenzohet nga pasuria,vetëm se kam shpenzuar në atë rrugë, vetëm për të arritur kënaqësin tënde, përgjigjet njeriu.
I thotë Allahu: gënjen.ke shpenzuar që të thuhet se je bujar,dhe është thënë. Pastaj urdhërohen (melekët) që ta marrin, tërhiqet zvarrë dhe hudhet në zjarrë. (Muslimi në sahihun e tij)
Shpjegimi:
”Qëllimi” është esenca e veprës, andaj pranimi i veprës dhe refuzimi i saj mvaret nga qëllimi i vepruesit të asaj vepre. Kush vepron ndonjë vepër vetëm për hirë të Allahut duke e dëshiruar me atë vepër shpërblimin në ditën e kijametit dhe vepra e tij është në pëlqim me sunnetin e të Dërguarit [salallahu alejhi we selem],është e pranuar. Kush vepron ndonjë vepër dhe nuk e bën për Allahun ose diturin që ka përfituar nuk e ka për hirë të Allahut ashtuqë me vepren e tij ka për qëllim dikend tjetër,vepra e tij është e refuzuar dhe ajo vepër është ndëshkim për kryersin e asaj vepre.
Dobitë:
1.Nga kushtet e pranimit të veprës është sinqeriteti, që don të thot me kryerjen e veprës të dëshirohet vetëm kënaqësia e Allahut.
2.Rëndësia e sinqeritetit,pasiqë vepra e cila kryhet pa sinqeritet është ndëshkim për kryersin e asaj vepre.
3.Nuk është e mjaftuar që vepra të ketë nga jasht pamjen e mirë që të jetë e pranuar.
4.Obligimi në përmirësimin e qëllimit në çdo vepër dhe kujdesi ndaj tij.
Përktheu nga gjuha arabe :
Florim Islami
www.thirrjaislame.com