Myslimani pasi të hyjë në nevojtore dhe të kryejë nevojën fiziologjike, duhet ta pastrojë avretin e tij me ujë. Por, a thua cilat janë rregullat e pastrimit nga nevoja fiziologjike?
Në vazhdim, do të përmendim disa rregulla të cilat myslimani duhet përvetësuar gjatë pastrimit nga nevoja fiziologjike:
Këtë e bazojmë në hadithin e Ebu Katades, i cili thotë: I dërguari i All-llahut ka thënë: “Mos e prekni organin gjenital me dorën e djathtë gjatë urinimit, mos u pastroni nga nevoja fiziologjike me dorën e djathtë dhe mos fryni në enë.”[1]
Një njeri e pyeti Selman el-Farisiun radijAll-llahu anhu: “Pejgamberi juaj ju ka mësuar madje edhe pastrimin nga nevoja fiziologjike? Ai tha: Po. Ai na ka ndaluar të kthehemi me fytyrë nga kibleja gjatë nevojës së madhe apo të vogël, apo të pastrohemi me dorën e djathtë apo të mjaftohemi për pastrim nga nevoja fiziologjike me më pak se tre gurë.”[2]
Këtë e bazojmë në hadithin e Ebu Katades që u përmend më lartë.
Nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu na përcillet se ka thënë: “Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem kur shkonte në nevojtore, unë i sillja ujë në një enë. Ai pastrohej me të, e pastaj e përshkonte dorën në tokë.”[3]
Kuptimin e këtij hadithi e ndihmon edhe hadithi që na e përcjellë Mejmuneja radijAll-llahu anha,[4] e cila thotë: “… pastaj e derdhi (d.m.th. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem) ujin mbi organin e tij gjenital dhe e lau me dorën e majtë. Pastaj e preku tokën dhe e lau dorën.”[5]
Prej gjërave që janë në kundrështim me sunnetin e Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem është se disa njerëz gjatë pastrimit nga nevoja fiziologjike përdorin ndonjë asht, bajgë, ndërsa disa të tjerë përdorin ndonjë fletë të shkruar. Përdorimi i fletëve të shkruara, pa dyshim, është i ndaluar, sepse ka mundësi që të përmbajë ndonjë ajet apo hadith të Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem.
Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem “ka ndaluar që pastrimi të bëhet me asht, bajgë ose qymyrgur.”[6]
Ndërsa në hadithin që na e përcjellë Selmani radijAll-llahu anhu përmendet se “Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka ndaluar pastrimin nga nevoja fiziologjike me qymyrgur apo asht.”
Nga ibën Mes’udi radijAll-llahu anhu na përcillet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Mos u pastroni (nga nevoja fiziologjike) me bajgë apo asht, sepse këto janë ushqim i vëllezërve tuaj xhinnë.”[7]
Nga Ibën Mes’udi radijAll-llahu anhu na përcillet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Më erdhi një delegat nga xhinnët dhe unë shkova me të, e pastaj u lexova kur’an.” Ibën Mes’udi thotë: “Ai doli dhe na i tregoi gjurmët e tyre dhe gjurmët e zjarreve të tyre. Ata kërkuan prej tij ushqim, ndërsa ai u tha: Juve ju takon të hani çdo asht për të cilin është përmendur All-llahu (gjatë therjes së asaj kafshe), i cili kur bie në duart tuaja, i kthehet mishi, dhe kafshëve tuaja ju takon të hanë çdo bajgë. Pastaj Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem tha: Mos u pastroni (nga nevoja fiziologjike) me këto dy gjëra, sepse ato janë ushqim për vëllezërit tuaj xhinnë.”[8]
Arsyeja përse ndalohet pastrimi nga nevoja fiziologjike me asht është për shkak të substancës së lëngshme të ashtit e cila nuk ngjitet mirë për të, ose për shkak se zakonisht ashti në vete ka edhe dhjamë, ose për shkak të të qenit ushqim i xhinnëve. Kjo është gjëja që është përmendur në hadith, ndërsa në të njëjtin rang hynë edhe ushqimet e tjera. E për sa i përket bajgës, arsyeja e ndalimit të pastrimit me të është për shkak se ajo është e fëlliqur në vete, ndërsa fëlliqësira nuk largohet me fëlliqësirë.[9]
Nëse myslimani gjendet në ndonjë vend të shkretë dhe nuk gjen dot ujë për t’u pastruar nga nevoja fiziologjike, atëherë këtë duhet ta bëjë me jo më pak se tre gurë, sepse Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka ndaluar pastrimin me më pak se tre gurë.
Abdurr-Rrahman ibën Jezidi thotë: Një njeri e pyeti Selman el-Farisiun radijAll-llahu anhu: “Pejgamberi juaj ju ka mësuar madje edhe pastrimin nga nevoja fiziologjike? Ai tha: Po. Ai na ka ndaluar të kthehemi me fytyrë nga kibleja gjatë nevojës së madhe apo të vogël, apo të pastrohemi me dorën e djathtë apo të mjaftohemi për pastrim nga nevoja fiziologjike me më pak se tre gurë, apo të pastrohemi me bajgë apo asht.”[10]
Ne e dimë se gjatë pastrimit nga nevoja fiziologjike lejohet përdorimi i pecetave, sepse qëllimi i pastrimit është largimi i gjurmëve të fëlliqësirës, pa marrë parasysh se a bëhet kjo me pecetë, stof, dhé apo gurë. Por nuk lejohet që njeriu të pastrohet nga nevoja fiziologjike me diçka që sheriati e ka ndaluar, si ashti dhe bajga, sepse eshtrat janë ushqim i xhinnëve nëse janë të kafshës së therur. E nëse është kafsha jo e therur, atëherë eshtrat e saj janë të fëlliqura, ndërsa gjëja e fëlliqur nuk mund të jetë pastruese. Ndërsa për sa i përket bajgës, nëse janë të fëlliqura, atëherë gjëja e fëlliqur nuk mund të jetë pastrues, e nëse nuk është e fëlliqur, atëherë ajo është ushqim për kafshët e xhinnëve.[11]
Po ashtu nuk lejohet pastrimi nga nevoja fiziologjike me fletë gazetash apo revistash, sepse ato mund të përmbajnë emrin e All-llahut të Madhërishëm apo ndonjë ajet nga kur’ani, etj.
[1] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (153) dhe Muslimi (267).
[2] Sahih: shënon Muslimi (262).
[3] Hasen: shënojnë Ebu Davudi (45), Nesaiu (50), Ibën Maxhe (358) dhe Ahmedi (8043). Shejh Albani në librin El-Mishkah (360) e ka klasifikuar si hadith hasen.
[4] Mejmune Bintu Harith: njëra nga bashkëshortet e Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem. (shën. përkth.)
[5] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (266) dhe Muslimi (317).
[6] Sahih: shënon Ebu Davudi (39). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (6826) e ka klasifikuar si hadith sahih.
[7] Sahih: shënon Tirmidhiu (18). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (7325) e ka klasifikuar si hadith sahih.
[8] Sahih: shënon Muslimi (450).
[9] Shkëputur nga libri Neljul-Evtar (1/126).
[10] Sahih: shënon Muslimi (263).
[11] Shkëputur nga libri Fetavan-Nisa’, fq. 12-13. Autor: Muhammed ibën Salih el-Uthejmin dhe një grup dijetarësh.
www.thirrjaislame.com