Category: Tema Islame

Vëllezër të dashur,

Kjo është njëra prej edukatave të cilat argumentojnë për plotësinë dhe bukurinë e sheriatit islam, për atë se sheriati islam është i përshtatshëm për çdo kohë e vend, dhe se nuk ka gjë të mirë përveçse sheriati islam e ka nxitur atë, dhe nuk ka gjë të keqe përveçse sheriati islam ka tërhequr vërejtjen nga ajo gjë. Ai është një sheriat i plotë, dhe këtë e argumenton fjala e All-llahut të Madhërishëm: “Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.”[1]

Pra, ai është sheriat i plotësisë dhe të bukurës.

Abdurr-Rrahman ibën Jezidi thotë: “Një njeri e pyeti Selman el-Farisiun radijAll-llahu anhu: Pejgamberi juaj ju ka mësuar madje edhe pastrimin nga nevoja fiziologjike? Ai tha: Po.”[2]

Pastrimi pas nevojës fiziologjike është prej natyrshmërisë së njeriut, për shkak të pastërtisë së trupit.

Nga Aisheja radijAll-llahu anha na përcillet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Dhjetë gjëra janë prej fitres: shkurtimi i mustaqeve, lënia e mjekrës, misvaku, istinshaku (thithja e ujit me hundë gjatë avdesit apo guslit), shkurtimi i thonjve, larja e nyjave të gishtave, rruajtja e nënsqetullave, rruajtja e vendeve të turpshme, pastrimi me ujë pas mbarimit të nevojës fiziologjike dhe gargaritja.”[3]

Kjo është prej obligimeve me të cilat All-llahu e obligoi Ibrahimin alejhis-selam.

Ibën Abbasi radijAll-llahu anhuma në lidhje me ajetin: “Përkujto (O i dërguar) kur Zoti i vet, Ibrahimin e provoi me disa obligime, e ai i përmbushi ato.”, thotë: “E obligoi me pesë obligime në kokë dhe gjashtë të tjera në trup… Pesë të kokës janë: Shkurtimi i mustaqeve, gargaritja, istinshaku, misvaku dhe  mbledhja (lidhja bisht) e flokëve. Ndërsa pesë të trupit janë: Shkurtimi i thonjve, larja e nyjave të gishtave, rruajtja e vendeve të turpshme, synetimi, rruajtja e nënsqetullave, pastrimi me ujë pas mbarimit të nevojës fiziologjike dhe mosurinimi në ujë të rrjedhshëm.”[4]

Një herë Ibën Semmaku hyri te Harun Err-Rreshidi (kalifi i besimtarëve) dhe e gjeti duke afruar ibrikun te goja për të pirë ujë. I tha: “Kërkoj nga udhëheqësi i besimtarëve para se ta pijë ujin ta pyes diçka. Pastaj i tha: “O udhëheqësi i besimtarëve, sikur dikush të të ndalonte të pish nga ky ujë, sa do të paguaje për të?” Ai tha: “Do të paguaja me gjysmën e pasurisë sime vetëm e vetëm të pija.” Ibën Semmaku tha: “Pi deri sa të ngopesh, All-llahu të bekoftë.” Pasi piu ujin, Ibën Semmaku e pyeti: “O udhëheqësi i besimtarëve, ç’do të kishe bërë sikur të mos kishe pasur mundësinë të nxjerrësh këtë ujë nga vetja, përveçse të paguaje tërë dynjanë me çka ka në të. A do ta bëje këtë? Ai tha: “Po.” Atëherë Ibën Semmaku tha: “E ç’të duhet gjëja (dynjaja) kur një pije uji është më e vlefshme se ajo?!”[5]

I dërguari i All-llahut ka thënë: “Banorët e xhennetit hanë dhe pinë në të, nuk pështyjnë, nuk e kryejnë as nevojën e madhe e as të voglën, nuk i fryjnë hundët” (për t’i nxjerrë mbeturinat prej saj, shën. përkth.). Dikush pyeti: “E ç’bëhet me ushqimin e tyre?” Ai tha: “Ushqimi i tyre do të dalë me gromësimë dhe djersë që ka erë të myshkut dhe ata do të frymëzohen me tesbih[6] dhe tahmid.”[7]

 

1. Nijeti i mirë në kryerjen e nevojës fiziologjike

 

Dikush mund të çuditet nga kjo gjë, por kjo është një gjë e mundshme dhe e lehtë. Esenca është që kur në një gjë nijeti është i mirë dhe vepruesi i respekton rregullat e sheriatit, kjo gjë shndërrohet në ibadet. Dihet se njeriu kur është në kaps, qoftë nga urina apo nevoja e madhe, ai nuk ndjehet i qetë dhe nuk mund të përqendrohet në ndonjë punë, madje nuk mund të punojë asgjë. Por kur ai lirohet nga ajo që ka në stomak dhe ndjehet i rehatshëm, e ka mundësinë të bëjë ibadetin pa pengesa. Veç kësaj, nëse ai nuk lirohet nga ajo që ka në stomak, kjo mund t’i shkaktojë sëmundje dhe gjëra të padëshirueshme, ndërsa prej tij kërkohet që të mos e dëmtojë veten, kështu që kryerjen e nevojës e bën me nijet që të lirohet nga gjërat që e dëmtojnë nëse mbesin në stomakun e tij si dhe të kthjellë mendjen e tij për përqendrim në ibadet ndaj All-llahut. Kështu bëhet nijeti i mirë për sa i përket kryerjes së nevojës fiziologjike.[8]

 

2. Mosdrejtimi me fytyrë apo shpinë nga kibla gjatë uljes për nevojë fiziologjike

 

Këtë e bazojmë në hadithi që na e përcjellë Ebu Ejjub el-Ensariu radijAll-llahu anhu i cili thotë se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur të kryeni nevojën e madhe, mos u ktheni me fytyrë e as me shpinë nga kibla, por me krahun e djathtë apo të majtë.” Ebu Ejjubi radijAll-llahu anhu vazhdon dhe thotë: “Kur shkuam në Sham, atje i gjetëm nevojtoret të ndërtuara në drejtim të Qabesë, kështu që ne ktheheshim anash dhe kërkonim falje nga All-llahu i Madhërishëm.”[9]

Por, në një hadith sahih, ibën Omeri radijAll-llahu anhuma thotë: “Një ditë isha hipur mbi shtëpinë time dhe e pashë të dërguarin e All-llahut hipur mbi dy tulla, duke kryer nevojën fiziologjike dhe ishte i kthyer nga Bejtul-Mekdisi.”[10]

Nëse Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka qenë i kthyer nga Bejtul-Mekdisi, ndërsa ai ndodhej në Medinë, atëherë kjo i bie që ai të ketë qenë i kthyer me shpinë nga Qabeja!!

Por më e mira është moskthimi me fytyrë apo shpinë nga Qabeja. All-llahu e di më mirë.

 

[1] Kaptina El-Maide, ajeti 3.

[2] Sahih: shënon Muslimi (262).

[3] Sahih: shënojnë Ahmedi (24941), Sahih Sunen Ebi Davud (53) dhe Sahih el-Xhami’ (4009) të shejh Albanit.

[4] Shënon Abdurr-Rrezzaku në Musannef me sened sahih.

[5] Shkëputur nga libri Tehdhib Meuidhatil-Mu’minin min Ihjai Ulumid-Din (2/189).

[6] Tesbih: fjala ‘SubhanAll-llah’, si dhe të gjitha fjalët e tjera që shprehin madhërim të All-llahut. (shën. përkth.)

[7] Sahih: shënojnë Muslimi (2835) dhe Ahmedi (14857). Ndërsa teksti është shkëputur nga libri Minhaxhus-Salihin, fq. 117-118. Autor: Muhammed Buhajri.

[8] Shkëputur nga libri Meusuatul-Adabil-Islamijje, fq. 703. Autor: Abdul-Aziz Neda.

[9] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (394) dhe Muslimi (264).

[10] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (145) dhe Muslimi (266).

www.thirrjaislame.com

Vëllezër të dashur,

Dijeni se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem e ka dashur misvakun, dhe e ka përdorur vazhdimisht… Misvaku është pastrues i gojës, e kënaqë All-llahun dhe është sunnet i fuqishëm i Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem.

Në përdorimin e misvakut duhet pasur kujdes dhe duhet njohur me rregullat e përdorimit të tij. Ato janë:

 

1. Gjatë përdorimit të tij të kemi në vetëdijen tonë se ai e kënaqë All-llahun

 

2. Me përdorimin e tij të synojmë ngjalljen e sunnetit të Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem.

 

3. Të mbajmë misvakun me vete çdoherë që të kemi mundësi ta përdorim kur të dëshirojmë

 

4. Ta përdorim misvakun para avdesit.

Kjo, sepse Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Sikur të mos ia rëndoja ummetit tim, do t’i urdhëroja të përdorin misvakun gjatë çdo avdesi.”[1]

 

5. Ta përdorim misvakun para çdo namazi

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Sikur të mos ia rëndoja ummetit tim, do t’i urdhëroja të përdorin misvakun para çdo namazi.”[2]

 

6. Ta përdorim misvakun para leximit të kur’anit

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Pastrojini gojat me misvak sepse ato janë rruga e kur’anit.”[3]

 

7. Ta përdorim misvakun pas hyrjes në shtëpi

Nga Shurejh ibën Hani’ na përcillet se ka thënë: “E pyeta Aishenë radijAll-llahu anha dhe i thashë: Cila është gjëja e parë që Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem e praktikonte kur hynte në shtëpi?” Tha: “E përdorte misvakun.”[4]

 

8. Ta përdorim misvakun kur zgjohemi nga gjumi

Transmetohet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem “kur zgjohej për të falur namaz nate, i pastronte dhëmbët me misvak.”[5]

 

9. Ta përdorim misvakun në ditën e xhuma

I dërguari i All-llahut, në një ditë xhumaje, tha: “O myslimanë, vërtet kjo është një ditë të cilën All-llahu e ka bërë festë, prandaj pastrohuni. Kush prej jush ka parfum, le të parfumoset, dhe përdoreni misvakun.”[6]

 

10. Ta përdorim misvakun në çdo situatë që aroma e gojës të jetë gjithnjë e këndshme

 

11. Të kujdesemi për pastërtinë e misvakut duke e larë apo futur në gotë me ujë

 

12. Të përdorim misvakun me dorën e majtë apo të djathtë
    

 

[1] Sahih: shënojnë Maliku (1/66), Shafiiu (1/13), Ibën Ebi Shejbe (1/155) dhe Bejhekiu (1/35). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (5317) e ka klasifikuar si hadith sahih.

[2] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (887) dhe Muslimi (252).

[3] Sahih: shënon Bejhekiu në Shuabul-Iman (2/382). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (3939) e ka klasifikuar si hadith sahih.

[4] Sahih: shënon Muslimi (253).

[5] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (246) dhe Muslimi (255).

[6] Sahih: shënojnë Maliku (141) dhe Shafiiu (274). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (2258) e ka klasifikuar si hadith sahih.

www.thirrjaislame.com

Kështu, kur të kalosh nëpër ajetet e dënimit, frikohu dhe kërko mbrojtjen e All-llahut. Kur të kalosh nëpër ajetet e madhërimit (të All-llahut), madhëroje All-llahun. Kur të kalosh nëpër ajete që përmbajnë lutje, lutu edhe ti dhe kërko prej All-llahut. Kur të kalosh nëpër ajetet që përmbajnë sexhde, bëj sexhde, e kështu me radhë. Nga Hudhejfeja radijAll-llahu anhu na përcillet se ka thënë: “Një natë u fala pas Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem. Filloi me suren El-Bekare. Thashë: do të shkojë në ruku’ kur të lexojë njëqind ajete, mirëpo ai vazhdoi. Thashë: do të shkojë në ruku kur ta kryejë suren. Pasi që e kreu suren El-Bekare, filloi me suren En-Nisa’ dhe e lexoi të tërën, pastaj e filloi suren Alu Imran. Krejt këto i lexonte dalëngadalë. Kur kalonte pranë ajeteve të lavdërimit, e lavdëronte All-llahun. Kur kalonte pranë ajeteve ku kërkohet strehim nga Zoti, ai kërkonte strehim prej Tij…”[1] Ky është nderim i kur’anit, e që është një degë e meditimit dhe përqendrimit të zemrës.

[1] Sahih: shënon Muslimi (772).

 

www.thirrjaislame.com

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem i tha Abdullah Ibën Amrit radijAll-llahu anhuma: ”Bëje hatme kur’anin për një muaj, ose për njëzet e pesë ditë… ose për pesëmbëdhjetë ditë, ose për dhjetë ditë, ose për shtatë ditë. Nuk e kupton kur’anin ai që e lexon në më pak se tri ditë.”[1]

Nga Abdullah ibën Amri radijAll-llahu anhuma na përcillet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem “nuk e ka bërë hatme kur’anin në më pak se tri ditë.”[2]

Kjo ka të bëjë me kohët e zakonshme. Ndërsa në kohët e vlefshme, si muaji i Ramazanit, lejohet hatmeja edhe në më pak se tri ditë. Transmetohet se Shafiiu gjatë muajit të Ramazanit e ka bërë hatme kur’anin gjashtëdhjetë herë.

[1] Sahih: shënon Ahmedi (2/165). Shejh Albani në librin Sahih el-Xhami’ (1157) e ka klasifikuar si hadith sahih.

[2] Sahih: Shënon Ibën Sa’di në librin e tij Et-Tabekat (1/376). Shejh Albani në librin e tij Es-Silsiletus-Sahiha (2466) e ka klasifikuar si hadith sahih.

 

www.thirrjaislame.com

Lexuesi i kur’anit duhet të meditojë rreth ajeteve kur’anore dhe të përpiqet të kuptojë domethëniet e tyre, si dhe të ndjejë madhërinë e All-llahut të Madhërishëm.

All-llahu i Madhërishëm thotë: “A nuk e studiojnë me vëmendje Kur’anin? Por jo, ata janë zemra që kanë drynat e vet!”[1] Po ashtu thotë: “(Ky është) Libër i begatshëm, Ne ta shpallëm ty këtë, që t’i studiojnë argumentet e tij dhe që të marrin mësim prej tij ata që kanë mend.”[2]

[1] Kaptina Muhammed, ajeti 24.

[2] Kaptina Sad, ajeti 29.

 

www.thirrjaislame.com

Ai që e lexon kur’anin, duhet që ta zbukurojë zërin gjatë leximit sa të ketë mundësi, sepse melaiket e dëgjojnë leximin e tij, por edhe njerëzit argëtohen me zërin e bukur të tij.

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Zbukurojeni kur’anin me zërat tuaj, sepse zëri i bukur ia shton kur’anit bukurinë.”[1] Po ashtu ka thënë: “All-llahu nuk i kushton kujdes askujt duke e dëgjuar sikurse një pejgamberi që ka zë të bukur, i cili e lexon kur’anin me zë të bukur dhe të qartë.”[2]

[1] Sahih: shënojnë Darimiu (2/565), Hakimi (1/768) dhe Bejhekiu në Shuabul-Iman (2/386). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (3815) e ka klasifikuar si hadith sahih.

[2] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (7544) dhe Muslimi (792).

 

www.thirrjaislame.com

Kjo nuk do të thotë që njeriu të shfaqë qarjen para njerëzve për syefaqësi, por qëllimi është të ndjejë domethëniet e kur’anit famëmadh, të ndikohet prej tij, si dhe zemra e tij të nënshtrohet dhe syri t’i lotojë.

All-llahu i Madhërishëm, duke i përshkruar dijetarët besimtarë e të sinqertë, thotë: “Dhe duke qarë hudhen me fytyra (kur e dëgjojnë kur’anin) dhe ai ua shton edhe më shumë përuljen (ndaj All-llahut).”[1]

[1] Kaptina El-Isra’, ajeti 109.

 

www.thirrjaislame.com

Kjo do të thotë që para se të fillojë leximin e kur’anit, të thotë: ‘Eudhu bil-lahi minesh-Shejtanirr-Rraxhim’.

Kjo, për shkak të dëbimit të shejtanit që të mos i bëjë cytje njeriut gjatë leximit të kur’anit.

All-llahu i Madhërishëm thotë: “Kur të lexosh kur’anin kërko mbrojtjen e All-llahut prej djallit të mallkuar.”[1]

[1] Kaptina En-Nahl, ajeti 98.

 

www.thirrjaislame.com

Kjo për shkak të përmirësimit të aromës së gojës, nga e cila del kur’ani.

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Pastrojini gojat me misvak sepse ato janë rruga e kur’anit.”[1] Po ashtu ka thënë: “Kur ndonjëri prej jush të ngrihet natën për namaz nate, le ta pastrojë gojën me misvak, sepse kur të lexoni kur’an gjatë namazit, një melek e vendos gojën e vet në gojën e tij, dhe çdo gjë që del nga goja e tij hyn në gojën e melekut.”[2]

[1] Sahih: shënon Bejhekiu në Shuabul-Iman (2/382). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (3939) e ka klasifikuar si hadith sahih.

[2] Sahih: shënojnë Bejhekiu në Shuabul-Iman (2/382) dhe Temmami në El-Fevaid (1/367). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (7780) e ka klasifikuar si hadith sahih.

 

www.thirrjaislame.com

Prej edukatës ndaj kur’anit është që myslimani të kudeset për pastërtinë e trupit të tij, rrobave të tij dhe vendit ku ulet. Ne e dimë se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem e ka urryer përmendjen (dhikrin) e All-llahut duke qenë pa avdes, ndërsa kur’ani famëmadh është dhikri më i vlefshëm dhe më i madh.

Prandaj Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Të mos e prekë kur’anin dikush përveç se duke qenë i pastër (me avdes).”[1]

Edhepse ka prej dijetarëve që janë të mendimit se lejohet leximi i kur’anit dhe prekja e mus’hafit edhe pa avdes, por megjithatë më e mira është që të merret avdes para prekjes së mus’hafit. Ky është mendimi i shumicës së dijetarëve.

---

[1] Sahih: shënon Taberaniu në Mu’xhemul-Kebir (12/313) si dhe në Mu’xhemus-Sagir (2/277). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (7780) e ka klasifikuar si hadith sahih.

www.thirrjaislame.com