Author: thirrja@live.com

Kibleja është xhamia e shenjtë e qabes të cilën e ka rindërtuar Ibrahimi a.s.dhe e ka pastruar për adhurim.Ajo është për të cilën shkojnë milijona musliman dhe drejtohen kah ajo gjatë namazit të tyre që d.m.th.kthim kah Allahu dhe kërkimi prej Tij.d.m.th. kthimi i Allahut drejt robit të Tij në namaz.Ka thënë i dërguari a.s.:”Allahu është i kthyer kah robi i tij kur është në namaz derisa robi nuk anon anash”.në hadithin në vijim na e mëson i derguari a.s. respektimin e kibles dhe na ndalon që të pështymë drejt saj.
Trans.nga Enesi r.a. se i dërguari a.s. ka parë një shkëlbazë(pështymë)në drejtim të kibles dhe kjo i erdh rëndë atij deri sa u vërejt në fytyrën e tij,u ngrit dhe e fshiu me dorën e tij dhe tha:”kur dikush nga ju ngritet të falet ai i flet Zotit,Zoti është ndërmjet atij dhe kibles prandaj mos pështyni drejt kiblës mirëpo kah ana e majt e tij ose nën këmbë.
Dobitë e hadithit:

1) ndalesë e pështyrjes në drejtim të kibles ose kah ana e djathtë:hadithi na ka mësuar ndalesën që vlen kur është njeriu në namaz,është transmentuar ndalesa nga ebu Hurejra dhe ebu Seidi se:i dërguari a.s. ka parë një shkëlbazë në murin e xhamisë dhe e ka marrë një gurë dhe e ka pastruar atë,dhe ka thënë:”kur te pështyn dikush mos të pështyn përpara fytyrës së vetë as nga ana e djathtë por le të pështyn kah ana e majtë ose nën këmbën e majtë”.
Imam Neveviu ka thënë se ndalesa është e përgjithshme si mbrenda në namaz ashtu edhe jashtë namazit,dhe këtë e argumentojnë disa hadithe ku thuhet:”kush pështyn në drejtim të kibles ditën e kijametit do ta ketë pështymën në mes të syve të tij”.gjithashtu ka thënë:”ai që pështyn kah kibleja do të ringjallet ditën e kijametit dhe ajo është në fytyrën e tij”.
Sikur pështyma kah kibleja gjithashtu edhe pështyma kah ana e djathtë është e ndaluar,trans.nga Abdullah ibn Mes’udi r.a.se ai nuk e ka pëlqyer të pështyn kah ana e djathtë dhe nëse nuk ka qenë në namaz.Trans.nga Muadh ibn Xhebeli r.a. se ka thënë:nuk kam pështyrë kah ana e djathtë prej kur kam hyrë në islam.
2) pështyma në xhami:është e urryer që të pështyhet në xhami rreptësisht(mekruh tahrim),qoftë në muret e xhamis apo në tokë apo në tepih apo nën tepih,nesë pështin e ka obligim ta pastron atë,dhe nuk ka dallim se a është toka e xhamis me dhe apo e shtruar me tepih apo me keramik.
3) rrespekti ndaj kiblës sepse ajo është kthimi i namazliut kah Allahu.
4) pastrimi i xhamisë nga pështyma,shkëlbaza dhe të ngjajshme.
5) ndalohet të pështyhet kah ana e djathtë për shkak te vlerës që e ka ana e djathtë.
6) obligueshmëria e përcjelljes së gjendjes se çka ndodhë në xhami,dhe kujdesi i përbashkët nga prijësi dhe njerëzit e rëndomtë për pastrimin e xhamis.
7) zemërimi për shkeljen e normave të Islamit është prej shenjave të besimit.

Përktheu nga Arabishtja: Hoxhë Ibrahim SHERIFI

www.thirrjaislame.com

Nuk ka divergjenc se pejgamberi i Allahut Muhamedi është njeriu më i ndershëm nga të gjithë njerëzit dhe zotëriu i bijve të Ademit a.s. dhe njeriu më me vlerë te Allahu dhe më i larti.Allahu atë e ka veçuar me disa veçori që nuk ia ka dhënë askujt para atij as që do ti ketë dikush pas tij.Në hadithin në vazhdim i përmend i dërguari a.s. pesë nga veçoritë që ia ka dhuruar Allahu atij:
Trans.nga Xhabir ibn Abdullahu se i dërguari a.s. ka thënë:”më janë dhuruar pesë gjëra që nuk iu kanë dhuruar ndokujt para meje:jam ndihmuar me frikë (ndaj armiqve para se të arrij në betej) një muaj para,më është bërë toka mua xhamij dhe pastrim dhe cilindo njeri që e arrin koha e namazit le të falet,më janë lejuar plaçkat e luftës e që nuk iu kanë lejuar askujt para meje,më është dhënë ndërmjetsimi,pejgamberët dërgoheshin vetëm te populli i vet e unë jam e dërguar tek gjithë njerëzimi”.
Dobitë e hadithit:

1) sqarimi i vlerës së të dërguarit a.s. mbi të dërguarit tjerë dhe gjithpërfshirja e mesazhit të tij,ka thënë Allahu i lartësuar:”nuk të kemi dërguar për gjithë njerëzit vetëmse përgëzues dhe qortues”.
2) lejimi i pastrimit(tejemumit)me dhe në tërë tokën,thotë pejgamberi a.s.:”më është bërë mua dhe pasuesve të mi e tërë toka xhamij dhe pastrim”.për këtë lejohet pastrimi me dhe (tejemumi)të pastër dhe me çdo send që i përngjason dheut si:zalli,guri,gipsi.Ka thënë Allahu:”pastrohuni me dhe të pastërt”është për qëllim fytyra e tokës qoftë dhe apo diçka tjetër,kështu kanë thënë dijetarët e  medhhebit hanefij.
3) veçimi i pejgamberit edhe me veçori tjera përveç këtyre pesë veçorive.Kush i shfleton librat e hadithit do të vëren se pejgamberi a.s. është i veçuar edhe me tjera veçori përveç këtyre pesë saqë ibn Haxher el Askalani i ka përmendur shtatëmbëdhjetë cilësi,dhe ai ka thënë:mundet të ketë ende nëse dikush thellohet në lexim.dhe ato cilësi tjera të pejgamberit a.s. që nuk janë përmendur në këtë hadith janë:ka thënë fjalë me shumë kuptime,është vula e pejgamberëve,është emërtuar Ahmed,pasuesit e tij janë populli më i mirë ndër popujt tjerë,i është dhënë lumi keuther…etj.
4) në këtë hadith ka dobi të shumta,prej tyre:
a) lejohet me i përmend të mirat e Allahut duke pohu mirësitë e Allahut e jo duke u lavdëruar.
b) toka në esencë është e pastërt.
c) pranimi i namazit nuk është i kushtëzuar vetëm në xhami.
d) lejimi i thënies së diturisë pa u pyetur.

Përktheu nga Arabishtja: Hoxhë Ibrahim SHERIFI

www.thirrjaislame.com

Allahu i mëshiroftë gratë e ensarëve (banorët e medinës) të cilat nuk i ka ndalur turpi që ta mësojnë fenë e tyre,kanë prezentuar në vendet e diturisë, dhe e kanë pyetur të dërguarin e Allahut për çështjet e grave që normal turp kanë njerëzit të pyesin.Në hadithin në vijim pyet një grua nga ensarët për mënyrën e pastrimit prej menstruacioneve që t’i ketë të qarta rregullat e fesë dhe të adhurimit:
Trans.Aishja r.a.se një grua e ka pyetur të dërguarin e Allahut për mënyrën e pastrimit prej menstruacioneve,dhe i tregoi pejgamberi dhe tha:”merr një copë arne të lyer me parfum dhe pastrohu me atë.Tha:si të pastrohem me atë? Tha:”i lartësuar qoftë Allahu(subhanallah)pastrohu”.(Aishja r.a.:)e afrova kah vetja dhe i thashë:pastroje me atë vendin e gjakut.
Dobitë e hadithit:

1) preferueshmëria e lyerjes me parfum pas pastrimit nga menstruacionet:është e preferuar që ti i lyen me parfum të gjitha ato vendet e trupit të saj që i ka prekur gjaku,është për qëllim në përdorimin e parfumit largimi i aromës së keqe,dhe është e papëlqyer për atë që ka mundësi ta lër atë.(lyerjen me parfum në vendet ku prek gjaku menstruacioneve)
2) preferohet që të përdoren fjalë alegorike kur bëhet fjalë për sende të turpshme.
3) pyet gruaja dijetarin për çështjet e saja që njerëzit kanë turp të pyesin,për këtë arsye tha Aishja r.a.:sa gra të mira janë gratë e ensarëve,nuk i ka ndaluar turpi që ta mësojnë fenë.
4) përsëritja e përgjigjes për të kuptuar pyetësi,e ka përsëritur i dërguari të njëjtën përgjigje sepse ajo nuk e kuptoi me herën e parë,sepse këtë përgjigje kur ia dha pejgamberi ka qenë me shpinën e kthyer ka ajo gruja,kur ka thënë:”pastrohu”e ka pas për qëllim në vendin të cilin i ka ardhur turp ta përmend direkt dhe ka mjaftuar me përmendjen e gjendjes pa e përmendur vendin.E ka kuptuar Aishja r.a.këtë nga ai dhe ia ka mësuar asaj gruas.
5) spjegimi i fjalës së dijetarit për atë që nuk e kupton,nëse e din që kjo i pëlqen atij.(dijetarit)
6) turpi nga ai që ka më pak dituri kur është prezent ai që ka më shumë.
7) butësia me nxënësin dhe arsyetimi i atij që nuk kupton.
8) tregon hadithi për sjelljen e mirë të pejgamberit dhe turpin e tij dhe kujdesin e tij.

Përktheu nga Arabishtja: Hoxhë Ibrahim SHERIFI

www.thirrjaislame.com