Allahu i lartësuar është furnizuesi,dhe Ai është i cili ju jep robërve të Tij nga magazinat e pashtershme të tij.Këtë furnizim ngandonjëher e bën nëpërmjet dikujt prej njerëzve.Nëse i jepet dikujt ndonjë pasuri pa e kërkuar dhe pa nënçmim të vetes le ta merr atë sepse është furnizim që ia ka dhënë Allahu dhe le të mos kërkon më shumë dhe mos të ia kthen atij që jep me arsyen se pak ose shumë,sepse furnizuesi i vërtetë është Allahu i lartësuar dhe ai njeriu që e jep atë me të vërtetë është ndërmjetsues dhe mjet dhe ndarës ose shpërndarës e jo furnizues apo ndalues.
Trans.nga Muavi r.a. se ka thënë:e kam ndëgjuar Pejgamberin s.a.w.s. duke thënë:” kujt ia don Allahu të mirën e bën të ditur në fe,me të vërtetë unë jam shpërndarës dhe Allahu është furnizues,dhe do të vazhdon ky ummet i ngritur në çështjen e Allahut nuk i dëmton ato kush i kundërshton derisa të vijë urdhëri i Allahut xh.sh.”.
Dobitë e hadithit:
1) në këtë hadith flitet për vlerën e diturisë dhe nxitjen drejt saj,sepse e udhëzon besimtarin drejt devotshmërisë.
2) gjithashtu flitet për vlerën e diturisë në fe mbi dituritë tjera,dhe vlerën e dijetarëve fetarë mbi njerëzit tjerë.
3) pejgamberi s.a.w.s. është përcjellës nga Allahu dhe sqarues i ligjeve te Tij,dhe ndihmues i sheriatit të Tij.
4) furnizimi i vërtetë është nga ana e Allahut të lartësuar,njerezit janë mjet,besimtari kërkon prej Allahut e jo prej njerëzve.
5) të kërkosh pa nevoj është nënçmim dhe poshtërim dhe e ndaluar në Islam ndërsa të kërkosh me nevoj nuk prish gjë me kushtë duke mos e nënçmuar veten dhe mos ta tepron në kërkim dhe mos t’i shqetëson njerezit.
6) pasuria është e Allahut të lartësuar dhe kush jep diqka nuk bën të lavdërohet ose të poshtëron dikë dhe kujt i jepet diqka nga pasuria pa e kërkuar atë ,le ta mer atë dhe nuk ka faj në të dhe nuk ia ulë vlerën sepse ai është rob prej robërve të Allahut e merr nje pasuri e cila është e Allahut.
7) kujt i jep furnizim Allahu ai duhet të jetë i kenaqur me atë dhe mos të lakmon në atë që ua ka dhënë Allahu të tjerëve prej furnizimit dhe të mirave të Tij.
8) Allahu e mbronë këtë fe nga keqpërdorimi ,ndryshimi apo nga shtrembërimi apo nga humbja e tij.
9) është obligim qe ummeti të ketë në të një grup që mësojnë fenë,dhe i mësojnë rregullat e tij,dhe ua mësojne njerëzve.Kjo është obligim kolektiv(farz kifaje)nëse e bëjnë disa njerëz bie obligimi nga të tjerët,e nëse nuk e bën askush të gjithë kanë mëkat.
10) ummeti duhet që të urdhëron në të mirë dhe të ndalon nga e keqja dhe ta mbronë fenë Islame dhe ta lufton të keqen dhe degjenerimin,dhe çdo send që e prishë besimin dhe moralin e ummetit.
Përktheu nga Arabishtja: Ibrahim Sherifi
www.thirrrjaislame.com